Titel:
Het jaar van de slang
Auteur:
Hugo Luijten
Uitgeverij:
Uitgeverij Lannoo
Publicatiedatum:
juni 2020
Recensie
door: Anita
Kraaien:
4
Nog voordat ik één woord had gelezen, één
blik op de cover en ik leek wel gehypnotiseerd! De gifgroene letters tegen de
zwarte achtergrond, de slang die zich lijkt verborgen te houden achter de
letters, het slangenoog beloert me, houdt mijn blik vast, lijkt haar moment af
te wachten om haar giftige slag te slaan.
Zou de titel verwijzen naar de Chinese
kalender?
Op de site van de voormalige GM-fabriek wordt
een lijk in een auto gevonden. In de Antwerpse binnenstad wordt een warenhuis
overhoopgehaald door activisten met slangenmasker. De daaropvolgende dagen
wordt Antwerpen het decor van enkele gruwelijke slachtpartijen en
georkestreerde klimaatacties.
Al vanop de eerste bladzijde belandt de lezer
in een rollercoaster. Van Brasschaat over Antwerpen-Noord, de Groenplaats, het
Schoonselhof, Edegem en de haven neemt Hugo Luijten de lezer mee in een
avontuur vol vaart, gevaar en een moeilijk op te lossen zaak. Het boek leest
als een logboek: plaats en tijdstip gaan elk hoofdstuk vooraf.
Het verhaal presenteert zich realistisch en
actueel. Zij die Antwerpen kennen, herkennen
niet alleen straten, pleinen en kaaien, het bouwproject aan het Operaplein
matcht met de realiteit. Tegelijkertijd is de historicus Hugo Luijten nooit ver
weg en bloedt zijn hart bij het zien dat het Antwerpen uit het verleden
langzaamaan wordt ingepalmd door grote en moderne bouwprojecten.
Klimaatactivisme en gruwelijke moorden zijn
de rode draad doorheen het verhaal. Klimaatgerelateerde mistoestanden worden
heel plastisch en gruwelijk onder de aandacht gebracht. Ons consumptiegedrag
krijgt een slecht rapport. Bij monde van Stef Cools passeert er nogal wat
kritiek op onze samenleving en zij die daarin een organiserende of regelgevende
rol hebben (managers, de ‘lokale’, Staatsveiligheid). Vooral Intern Toezicht
krijgt meermaals een veeg uit de pan: ‘pipo’s’,
‘Johan en Pierwiet’, ‘Knabbel en Babbel’, ‘Hans en Grietje’, … Waar blijft Luijten
de inspiratie halen? Voeg daar een corrupte minister en de perceptie van de
politieke realiteit in ons land aan toe en je krijgt een realistisch hapje
maatschappijkritiek.
Hoofdpersonage is Stef Cools. Met zijn team,
waarvan de samenstelling beantwoordt aan de eisen van de diversiteit, moet hij
de gruwel een halt zien toe te roepen. Zijn personage komt heel goed uit de
verf terwijl de anderen, op hoofdcommissaris Durbecq na, eerder oppervlakkig
blijven. Stef Cools toont zich een op en top menselijke commissaris met veel
couleur locale. Hij is gepassioneerd door zijn job, lijkt af en toe zelfs te
neigen naar een zekere vorm van milieubewustzijn, is eigenzinnig en vloekt wat
af! Meer dan eens jaagt hij Durbecq met zijn gedrag de kast op. Zij vinden in
elkaar een waardige sparringpartner wat regelmatig voor pittige en gevatte
gesprekken zorgt.
‘Het jaar van de slang’ bulkt van de actie. Op
geen enkel moment zakt het verhaal in. Constant is er de vraag ‘Wie oh wie?’ Af
en toe vindt Cools een klein beetje rust in café het Zolderkot. Alleen, halverwege het boek, had ik zo mijn vermoeden … Bleek
dat ik het bij het juiste eind had. Doch de spannende finale maakte dat het
boek toch mijn aandacht had tot op het eind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten