Glazen vleugels van Katrine Engberg

Titel: Glazen vleugels

Auteur: Katrine Engberg
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Publicatiedatum: april 2020
Recensie door: Ilse
Kraaien: 4

De Deense danser en choreograaf Katrine Engberg debuteerde in 2006 met haar eerste non-fictie verhaal. ‘De Krokodilvogel’ is haar eerste misdaadroman en tevens het begin van een nieuwe serie rond het politie-duo Kørner en Werner. Ze positioneerde zich hiermee meteen in de Deense bestsellerlijst en scoort ook internationaal hoge toppen. ‘Glazen vleugels’ is oorspronkelijk het derde deel uit de reeks, maar op verzoek van de auteur en haar uitgever werden in bepaalde landen bij de vertaling de Deense boeken twee en drie samengevoegd.

Waarover gaat het?
Op enkele dagen tijd wordt Kopenhagen opgeschrikt door enkele bizarre moorden. Waar al snel blijkt dat de moordenaar zich nogal onorthodox verplaatst, is ook het gebruikte moordwapen niet zo vanzelfsprekend. Al snel blijken de slachtoffers een grote gemeenschappelijke factor te hebben, namelijk een job in de jeugdpsychiatrie. Kørner staat er deze keer alleen voor en de druk van bovenaf is groot.

Het verhaal heeft een kort tijdsverloop. Engberg houdt de snelheid er dus goed in. Vanaf het eerste moment zit je middenin de actie en het verhaal. 

Zoals meestal het geval is in een serie leer je de hoofdpersonages in ieder nieuw verhaal beter kennen. Ook hier is dat het geval. Engberg kiest ervoor om mee te surfen op de succesvolle formule van de met persoonlijke problemen worstelende politie-inspecteur die toch telkens weer de misdaad met succes te lijf gaat. Niet alleen dat, de auteur kiest ervoor om dit te verdubbelen en er een duo van te maken, ieder met zijn eigen problemen. Vermoedelijk zal dit leiden tot een groot succes van het verhaal bij het grote publiek, bij mij wekte het af en toe ook een lichte irritatie op.

In ‘Glazen vleugels’ komen we ook personages tegen die een rol speelden in ‘De krokodilvogel’ (Esther en Greger). Dat betekent echter niet dat je het boek niet op zichzelf kan lezen. Dat betekent ook dat het gemis van deel 2 niet groot is. Hier en daar zijn er wel wat sprongen in de persoonlijke levens merkbaar, maar dat is niet onoverkomelijk. 

De verhaallijn rond Esther en Greger is echter van ondergeschikt belang aan het eigenlijke misdaadverhaal en dus ietwat overbodig.

Engberg heeft een vlotte pen, wat maakt dat je het boek met plezier blijft lezen. Het feit dat tot het einde onduidelijk is wie de dader is, draagt hier zeker toe bij. Met ‘Glazen vleugels’ zet Engberg een thriller neer, waarmee ze kan wedijveren met de grote namen.