Titel: De patiënt
Auteur: Sebastian
Fitzek
Uitgeverij: The House
of Books
Publicatiedatum:
februari 2020
Recensie door: Tamara
Kraaien: 5 !!!!!!
Hij heeft twee kindermoorden bekend,
maar nu zwijgt Guido T. De politie is er zeker van: hij is ook de ontvoerder
van de zesjarige Max, die spoorloos is verdwenen. De onderzoekers hebben echter
enkel indirect bewijs. Zonder de verklaring van de gedetineerde loopt het
onderzoek vast. Drie maanden na de verdwijning van Max plaatst het
onderzoeksteam de wanhopige vader undercover als patiënt in het psychiatrisch
gevangenisziekenhuis waar Guido T. zit. Zo kan hij toenadering zoeken tot de
kindermoordenaar en hem een bekentenis afdwingen. Tenminste, als hij zelf zijn
verstand niet verliest...
“
Een fractie van een seconde later, toen de hele groep ouders al uit 1 mond 1
kreet van ontzetting slaakte, stond zijn hoofd al in brand.”
Fitzek
begint zijn verhaal al meteen met een knaller. Mijn eerste reactie was ook
meteen: Dit beloofd een heel goed boek te worden! En ik ben zeker niet
teleurgesteld! Sterker nog, het boek heeft zelfs nog even nagedreund. Normaal
typ ik mijn recensie meteen na het uitlezen, maar ik bij dit boek toch eerst
een nachtje erover moeten slapen en het laten bezinken. En zulke boeken zijn
zeldzaam!
Het
verhaal kenmerkt zich door verschillende personen aan het woord te laten. Je
gaat van Seda, die werkzaam is op de bibliobus en naar patiënt Guido Tramnitz,
de kindermoordenaar. Maar ook de artsen en beide ouders van Max komen aan bod.
Voornamelijk speelt het verhaal zich af tussen Till, de vader van Max en Guido.
Maar ook Guido als kind komt aan bod, evenals Max, een jaar eerder.
Je
leeft je helemaal in met Till en ik kan niets meer dan bewondering voor die man
opbrengen om achter de waarheid van de vermissing van zijn zoontje Max te
komen. Daarvoor laat hij zich opnemen bij de psychiatrische inrichting waar de
moordenaar van Max ook zit. Tijdens het lezen, vroeg ik mijzelf steeds af of ik
dat ook zou kunnen en doen... Proberen te achterhalen wat er nu is gebeurd door
rechtstreeks met de moordenaar te praten en zijn dagboek te lezen. Ik vond dat
heftig, want ondertussen dat ik dat las, keek ik naar mijn eigen zoontje en
moest toch wel even slikken.
Dit
boek is, net als al zijn boeken, niets wat het lijkt en onder het lezen vormen
zich diverse plotwendingen in je hoofd. Pas op het laatste, als je leest wat er
allemaal is gebeurd, komt Fitzek met een laddertje om al die zelfbedachte
plotwendingen 1 voor 1 aan gruzelementen te slaan en vervolgens gniffelend /
fluitend weg te lopen.
Als
je aan dit boek begint, geef ik je wel een hele duidelijke waarschuwing. Zorg
dat je geen andere plannen hebt, want zodra je het eerste hoofdstuk hebt
gelezen, trekt Fitzek je in het boek en laat je niet eerder los voordat je het
verhaal uit hebt. Letterlijk alles om je heen verdwijnt en je loopt met Till
mee in de inrichting.
Wat
Fitzek ook weer kenmerkt, is de iets over de top plotten. Deze is er ook eentje
van. Maar dat vergeef ik hem steeds, omdat de rest van het boek gewoon geniaal
is.
Ik
zal dit boek ook zeker aanraden, nee onder de neus drukken, van iedereen die
erover twijfelt om hem te lezen! Doen!!! Want je bent niet alleen spontaan
onbereikbaar, maar ook totaal even van de kaart door dit boek. Ik denk niet dat
er snel een boek hierover heen zal komen! Wellicht dat hij tot eind 2020
bovenaan mijn favoriete lijst blijft staan.
Geniet
ervan zou ik zeggen!
Spanning:
5
Originaliteit:
5
Psychologische
ontwikkeling personages: 5
Leesplezier:
5
Schrijfstijl:
5
Plot:
5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten