Auteur: Robert Bryndza
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: Januari 2020
Recensie door Karin
Waardering: 4,5 kraaien
Wat vond ik van de cover ?
Deze cover in blauwtinten, met een deel van een vrouwenlichaam, het thema water en ijs, het past perfect in de serie rond Erika Foster, helemaal in dezelfde sfeer. En ook dit keer met een slagzin die je nieuwsgierig maakt ‘Om de perfecte moord te plegen, heb je de perfecte dekmantel nodig.’
Wat verwacht ik van tevoren ?
Doodsgeheim is het zesde boek in de reeks, de vorige boeken waren al behoorlijk goed, vooral de voorganger ‘koud bloed’ was wat mij betreft, het beste tot nu toe; dus uiteraard hoop ik dat deze reeks in dezelfde lijn verder gaat. Ik verwacht dus een spannend en boeiend boek, met een stevige moordzaak, en ook voldoende aandacht voor Erika’s privé-leven.
Quote die ik het vermelden waard vind :
• Vanavond zou hij alleen maar toeschouwer zijn... Hij zou toekijken en afwachten. Hij wist nooit hoe ze heetten, maar hij vond het heerlijk om uit te vissen wat hun vaste gewoonten waren ... Mensen waren gewoontedieren. Zelfs met de Kerst. Als je eenmaal hun vaste gewoonten kende, was de rest een fluitje van een cent.
Mijn recensie :
Daar gaan we dan, de nieuwe Bryndza, in een vooruitleesversie voor Thrillerlezers!, wat een fijn extraatje bij het recensielezen voor Thrillerlezers!, ruim voor de verschijningsdatum dit boek mogen lezen, heerlijk toch !
En ja hoor, vanaf de eerste pagina zit je onmiddellijk in het verhaal, je maakt in eerste instantie kennis met het slachtoffer en je wordt onmiddellijk meegezogen. En ook dit keer valt het heel erg snel op dat hoofdpersonage Erika haar werk boven haar privéleven stelt, maar zo kennen we haar.
‘Doodsgeheim’ sluit behoorlijk kort aan bij ‘koud bloed’, we maken slechts een tijdssprong van een tiental dagen. Dit maakt natuurlijk dat er regelmatig wordt verwezen naar de gebeurtenissen uit ‘koud bloed’, gelukkig wel telkens met een korte toelichting, als klein geheugensteuntje, maar ook voor de niet-serielezers is het volgens mij op die manier perfect doenbaar om zo te kunnen volgen. Ik heb wel de indruk dat het binnen de reeks de eerste keer is dat er zo duidelijk naar het vorige boek wordt verwezen. Wat me ook opvalt, is dat het geweld behoorlijk grof en gruwelijk is, maar toch wordt het op een bepaalde manier vrij sereen verteld (voor zover dat natuurlijk mogelijk is in een thriller als deze), zonder te schokkeren.
En ja hoor, ook dit keer raakt Erika weer zeer persoonlijk bij de zaak betrokken, dus ook dit is weer een van de elementen die we heel erg goed kennen binnen deze reeks. Toch is het verhaal van ‘doodsgeheim’ net op een iets andere manier verteld, net zoals bij ‘koud bloed’, waar één van de vertelperspectieven vanuit dadersstandpunt kwam; dit keer gaat het dan weer over wisselende hoofdpersonages, maar omwille van mogelijke spoilers ga ik hierover nu niet uitgebreid vertellen.
Maar, het maakt het alleszins verfrissend en houdt ons weg van een mogelijke sleur binnen de reeks. Tot plots, met best nog wat pagina’s voor het einde, is de zaak opgelost en vraag ik me af hoe we de resterende pagina’s gaan invullen ? Maar ja hoor, we krijgen een onverwachte plotwending, en een verrassende 2° ontknoping, die mij op de één of andere manier echter met een vreemd gevoel achterlaat. Het is zonder twijfel een bijzonder goed gevonden plot, maar jammer genoeg is het voor mij niet helemaal geloofwaardig. En ook hierover kan ik weer niet veel vertellen zonder teveel info over het verhaal vrij te geven ...
Ondanks deze laatste, iets minder positieve noot, heb ik het boek met bijzonder veel plezier gelezen, ik was helemaal mee met het verhaal, ik meende al iets over te helft te weten hoe het in elkaar zat (NIET dus), en bleef geboeid doorlezen.
En daarom, geef ik ‘Doodsgeheim’ graag 4,5 kraaien op de schaal van Thrillerlezers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten