Eerst de achterflap van Schaduwstrijder
Een massagraf in de Syrische woestijn, een gevangengenomen moordcommando en de grootste ontdekking uit de geschiedenis van de mens.
Suzanne Boyle, een Britse in dienst van de CIA, zet alles op alles om de wereld van de ondergang te redden. In een zoektocht die haar langs de heetste brandhaarden op aarde voert, roept Suzanne de hulp in van oude en nieuwe vrienden.
Maar leidt het spoor dat ze volgt eigenlijk wel naar redding?
Ontdek het in Schaduwstrijder, waar drie personages langs verschillende wegen naar dezelfde plek op aarde reizen. Alle drie hebben ze een ander doel, hun reizen echter hebben één ding gemeen: een zekere dood voor allen.Wat vinden wij van de cover?
Juul
Vaag. Een schaduw. Zwart-wit, wat me dan wel aanspreekt. Maar niet echt een hele bijzondere cover. Ik zou er in de winkel zo voorbij lopen.
Ink
Ik snap de cover niet. Zie ik dan vaag de man van de achterflap? Maar door wat heen dan?
Juul antwoordt: Het zal de Schaduwstrijder zijn...
Maar niet echt heel duidelijk inderdaad
Juul
Wat zeker niet onvermeld mag blijven is de auteursfoto op de achterflap.
Wat gaat er door iemand heen om zo op de foto gezet te willen worden? Wat wil je uitstralen? Hoe kan ik een schrijver dan nog serieus nemen? Ik moet er heel hard om lachen.
Ink denkt dat hij een zeemeermax speelt ( de mannelijke uitvoering van zeemeermin). "Het is zo'n foto vergelijkbaar met als dat ik opeens in een supervrouwelijke jurk en make up zou staan..."
Wat verwachten wij van het 3e boek van Pjotr?
Juul
Ik verwacht veel koffie, een achtervolging op een druk marktplein en natuurlijk een ontploffing van het een of ander. Bij voorkeur een auto. En een x-aantal schotwonden.
Ink
Ik verwacht een koffietje of 15, stoere mannen, mooie vrouwen ( karikaturen dus van een actieverhaal) en vooral niet al te veel diepgang. Plat verhaal maar hopelijk wel goed geschreven. Hoop op progressie bij boek 3
Halverwege het boek gekomen
Juul
Afgezien van het feit dat het er even in komen is met locaties en personages, leest het wel weer lekker weg.
Toch ook duidelijk herkenbaar als een Pjotrboek. Ik ben op blz 60 en er is al iets ontploft en voldoende geschoten.
En pas 2 kopjes koffie
Een dag later schrijft Juul
Ik merk wel dat ik moeite moet doen om door te lezen omdat dit toch niet mijn genre is.
Ink antwoordt dat ze net facebook opende om iets soortgelijks te gaan schrijven
Juul
Vooral het overmatige geweld is iets wat mij stoort.
Aan de andere kant: het is wel wat je kunt en mag verwachten
Ink
Het boek klopt in zijn soort genre wel. Maar wat ik opvallend vind, zijn de zinnen die Pjotr opeens schrijft. Zulke lange zinnen ben ik niet gewend. Er lijkt bijna een cursus te zijn geweest of een mede-auteur te zijn.
Een dag later nadat we besloten door te bijten, leken we ons zo te irriteren en geen plezier te hebben, dat het besluit viel om gewoon te stoppen. Lezen is voor je plezier.
Eindreactie dus na het stoppen
Juul
Laat ik beginnen met eerlijk toe te geven dat ik het boek niet heb uitgelezen. Dat heeft niks met het boek te maken, maar alles met mij en mijn interesses.
Het onderwerp boeit mij niet. Totaal niet. Ook niet een beetje. Daarnaast het vele gebruik van wapens schiet ( hahaha ) mij, als pacifist, in het verkeerde keelgat. Maar...dat is wel wat je kunt en mag verwachten van een actiethriller. En wat dat betreft voldoet het boek zeker aan de verwachtingen. Maar het is niet mijn “ding”.
Dat gezegd hebbende wil ik zeker ook nog kwijt dat ik wel vind dat Pjotr behoorlijk vooruit is gegaan in zijn schrijven. Goede, aantrekkelijke zinnen. En zijn bekende "stokpaardjes", zoals de vele koppen koffie, ben ik ook niet tegen gekomen. Nee, aan het schrijven ligt de opgave zeker niet.
Tegen Pjotr wil ik dan ook zeggen: ga zo door!
Een oordeel geven vind ik niet eerlijk omdat ik het boek niet uitgelezen heb.
Ink
Het boek begint met een nogal lange quote waar je voorheen was gewend aan korte maar krachtige en vervolgens beland ik op de eerste pagina in zinnen die ik niet gewend ben in eerder werk van deze auteur. Een zin bestaande uit vijf regels lijkt te wijzen op een ontwikkeling . Het voelt wat te veel als blabla, maar dat gevoel zakt bij doorlezen. Wel vind ik in tegenstelling tot de lengte van de zinnen de hoofdstukken erg kort. Veel lezers vinden dat prettig omdat het snel doorleest. Ik vind het altijd jammer omdat het wat oppervlakkiger vertelt omdat je minder snel in dat deel van het verhaal komt.
Het boek brengt wat de lelijke rode plek midden op de omslag beloofd: een actiethriller. Die staan bekend om hun niet te veel diepgang van de personages en dat verwacht de fanbase van deze Vreeswijk ook niet. Smaakgevoelig is dat ik na wat ontploffingen en geschiet even een tweede boek pak om even wat anders te lezen. Maar het is zeker niet slecht, maar gewoon mijn soort boek niet.
Leuk te zien dat na het ooit lezen van een eerste manuscript van zijn debuut en men twijfelde door te gaan met het uitbrengen , de man zich echt mooi ontwikkeld lijkt te hebben.
Tijdsbepalingen als heden, recente verleden met coördinaten, kilometers, landen en plaatsnamen boven aan een hoofdstuk doet mij na 3 pogingen al denken van laat maar zit; ik lees er wel overheen.
Maar daar ik dan wel heel snel schuin door de bladzijdes heen banjerde, besloot ik na overleg met mijn medelezer het boek aan de kant te gooien.
Conclusie:
Geen kraaien dus en een boek voor de liefhebber die er vast veel plezier van gaat hebben. Aan ons was het niet besteedt. Terwijl wij zijn vorige boeken toch allebei helemaal wel uitlazen. Ink dan deel 1 als manuscript en vond die vond het zelfs toen zonder correcties een prima boek.
ps: bij deel 4 beginnen we gewoon weer optimistish. Of toch niet....
Nee flauwekul natuurlijk. Een eventueel volgend deel laten we maar gewoon over aan de mensen die van veel geschiet, achtervolgingen, soorten vliegtuigen, militairen en gespioneer houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten