Waar gaat De perfecte moeder over?
Een aangrijpende roman over twee sterke vrouwen die niet kunnen ontsnappen uit de wereld waarin ze opgroeiden. Nelleke en Helena zijn vrouwen die elk op hun eigen manier trachten te ontsnappen aan hun verstikkende verleden. Nelleke wil vluchten uit het armoedige bestaan dat ze van haar ouders erfde en zal daarvoor tot het uiterste gaan. Helena groeit op in een, voor de buitenwereld, perfect gezin. Maar is dat wel zo? Want wat er achter gesloten deuren gebeurt, blijft lang verborgen.
*Wie waren de deelnemers?
Jacqueline Musch als begeleider
Lien Gautiers
Ingrid de Galan
Mieke De Ruddere
Wilma Veltkamp
Kelly de Preester
Hannie van Grol
Annet Bathoorn
Esther Boek nam zelf ook deel aan de leesclub en was zeer actief. Er werden vele vragen op haar afgevuurd, die zij allen steeds snel en uitgebreid beantwoordde. Ik wil alle deelnemers bedanken voor hun inzet, de auteur voor haar enthousiasme en natuurlijk Hamley Books voor het beschikbaar stellen van de leesexemplaren.
*De cover
Enthousiaste reacties, zoals Lien zette door de bijzondere cover en de korte inhoud het boek onmiddelijk op haar 'te lezen'lijst.
Kelly: "Mij spreekt het ook wel aan deels door het roze op de cover. De twee vrouwen aan de voorkant zorgen er dan weer voor dat je niet meteen het gevoel hebt dat het een feelgood boek wordt. Na de achterflap gelezen te hebben was ik verkocht. Ik heb nog niets van deze auteur gelezen en ben dan ook erg benieuwd."
Ingrid: "Alleen de titel al ! De perfecte moeder .... wie kent er 1 ? Ik niet ...dit maakte mij enorm nieuwsgierig, na de korte inhoud gelezen te hebben , wist ik het zeker .....dit boek MOET ik gewoon lezen 😊. Ben zoooo benieuwd !
*Wat verwachten de deelnemers eigenlijk?
Wilma zegt het volgende: "Vooral de zin: "Dit boek zal zowel de lezers van romans alsook de lezer die van wat meer spanning houdt, aanspreken." deed me de rest van de achterflap lezen en ik verwacht dus zeker ook een spannend boek met eerst aparte verhaallijnen die langzamerhand samen komen."
Mieke: "Ik verwacht twee intrigerende verhalen met toch wat romantiek en een beetje spanning. Niet echt een triller. Hoop dat het verhaal mij zo boeit dat ik het boek nt kan wegleggen. De inhoud spreekt mij heel erg aan, het genre daar hou ik van en ik ben heel erg benieuwd..."
Lien: "Ik heb niet echt een speciale verwachting. Na het lezen van "geen kind meer", na het volgen van Esther Boek - auteur op facebook en na het lezen van de korte inhoud wist ik direct dat ik dit boek wil lezen. Ik verwacht gewoon een heel goed boek! Ik heb wel hoge verwachtingen en ik verwacht dat ik niet teleurgesteld ga worden :)."*Wat vinden zij tijdens het lezen?
Hannie had het boek in 1 adem uitgelezen en was gewoon vergeten te noteren wat zij halverwege vond. Een goed teken dus!
Annet:" In het begin leest het als een thriller. Snel heb je in de gaten hoe de verhoudingen liggen. De personages zijn prachtig neergezet, heel geloofwaardig."
*Vragen aan Esther, de auteur:
Kelly wil graag weten wat Esther aanzette tot het verhaal van De perfecte moeder.
Esther antwoordt: " ik werk in de zorg rondom kinderen en zie veel tussen ouders en kinderen gebeuren. Dingen die je voor geen enkel kind wil, ook de ouders niet die dit wel hun kind aandoen. Ooit kreeg ik een moeder met kind op mijn spreekuur die ik verdacht van munchausen by proxi. Deze psychiatrische aandoening fascineerde me en was de aanleiding tot het schrijven van dit boek. Gaandeweg het schrijfproces is munchausen verdwenen maar de soms moeilijke relatie tussen kinderen en ouders, en de gevolgen voor het volwassen leven, is overeind gebleven.
Mijn boeken zullen altijd een stukje over mezelf vertellen. Van huis uit heb ik meegekregen dat elk mens zijn redenen heeft voor zijn daden. Ook als de daad schadelijk is. Door deze redenen te kennen hoef je de daad niet te vergoelijken, je hoeft de mens zelfs niet aardig te vinden, maar je kunt wel begrijpen dat er tussen mensen veel meer grijstinten zitten dan het zwart/wit dat we vaak als eerste zien. Met mijn boeken hoop ik te bereiken dat de lezer heel even, nadat het boek uit is, denkt: Dit had mij ook kunnen overkomen. Of mijn buurvrouw, het vriendje van mijn zoon, mijn zus, enz"
Hannie vraagt: "Schrijf je de verschillende verhaallijnen ook in de volgorde waarin ze in het boek voorkomen of schrijf je de aparte lijnen en voeg je die later samen? Ik vind het altijd zo bijzonder dat de verhaallijnen zo goed op elkaar aansluiten."
Esther: "ik schrijf heel chaotisch. Op het moment dat een hoofdstuk in vage lijnen in mijn hoofd zitten schrijf ik het op. Als ik het manuscript klaar heb print ik alles uit en ga met alle hoofdstukken schrijven totdat ik vind dat het verhaal een goede opbouw heeft. Zowel qua spanning, variatie en tijdlijn. Dan controleer ik of alles klopt of dat er nog wat mist. Dit schrijf ik dan in nog wat nieuwe hoofdstukken."
Een van de deelnemers vond dit een mooie quote:
Stemmetjes in je hoofd, die zo hard schreeuwen, dat je de stemmetjes in je hart niet meer kunt horen
*Na het lezen
"Bijzondere en emotionele wending aan het einde. Ik had door de hint ook door welke kant het op ging maar was toch wel wat verbaasd. Ik heb er nog wel even over na lopen denken waarom Helena uiteindelijk deze keuze heeft gemaakt. Wel begrijpelijk maar niet goed te praten......", zegt Jacqueline.
"Ik sloeg het boek gisteren dicht. Ofwel : ik deed langzaam het boek dicht en streelde het kaft. Het was zooooooooooooo mooi............Ik heb zo genoten van dit boek, ook al is het een keihard verhaal. Maar is is zoooooo mooi geschreven, lang geleden dat ik zo een parel heb gelezen. Het is speciaal, pakkend, mooi, ontroerend, verslavend,...
Esther heeft me tijdens werken hier in huis in een zetel laten zitten, zonder dat ik als een stresskip rondliep, maar ze liet me helemaal wegdromen in haar verhaal.
Ik ben nadien wel gaan kijken of er hier nog reacties stonden en ik ben ook nog op Hebban gaan zien, maar ik was er nog niet aan toe om direct een recensie te schrijven. Dat moest allemaal wat bezinken. Dat heb ik niet snel bij een boek... Kan het me zelfs niet direct herinneren, is lang geleden in ieder geval.
Mensen toch wat kan Esther Boek - auteur prachtig schrijven... Helemaal betoverd door haar mooie zinnen...", vertelt Lien
Annet vindt het einde jammer, maar vond de rest van het boek juist geloofwaardig en sterk.
Ingrid: "Jammer dat het uit is..... het einde op zich vond ik aan de ene kant verrassend , hoewel het wel in de lijn der verwachting lag dat er zoiets zou gebeuren, maar aan de andere kant ook heel eerlijk gezegd niet bij MIJN interpretatie van de persoonlijkheid van Helena passen. Maar dat is wat lezen juist zo fijn maakt ! Iedereen “leest” iets anders in een verhaal !
Had nog wel meer willen lezen , maar helaas!"
Mieke: "Dit boek kruipt onder je huid!!! Ik heb er zo erg van genoten!!!! Ook al is het fictie....het is zo realistisch en mooi geschreven dat het echt blijft nazinderen. Wetende dat dit jammer genoeg ook realiteit kan zijn heb ik daardoor veel verschillende emoties gehad tijdens het lezen!!! Bedroefd, verbijstering, misnoegd, ongeloof, medelijden, machteloosheid,...ik werd toch even stil bij bepaalde hoofdstukken. Het is zware materie voor gevoelige personen. Een heel mooie psychologische roman die me van begin tot het einde geboeid heeft. "Kelly:" Ik vond sommige stukken erg pittig. De auteur kan sommige situatie levendig verwoorden waardoor ik het best heftig vond om sommige belevenissen te lezen.
Ik vind de schrijfstijl erg mooi en ga zeker het andere boek van esther lezen.
Ik had het einde niet verwacht en was erg geschrokken in eerste instantie. Het verhaal zet aan tot denken."
Hannie: "Esther Boek heeft een intrigerend boek geschreven over het verborgen leed dat veel kinderen meemaken en dat veel volwassenen hiervoor de ogen sluiten. In het leven van Helena is er maar één persoon die het opmerkt en er wat mee doet. Veel anderen laten het oogluikend toe.
Het boek blijft boeien van het begin tot het eind, je wordt meegezogen in het stille verdriet van deze kinderen."
"Het boek leest als een trein en houdt je in zijn greep. De twee vrouwen die hier bedoeld worden zijn Nelleke en Helena. We volgen hun lief en vooral leed in korte afwisselende hoofdstukken, variërend in tijd en in persoon. Hier moest ik in het begin wel even aan wennen, want de periodes waarin een verhaal zich afspeelt wisselen behoorlijk. Het duurde daardoor wel even voordat ik de verhoudingen tussen beide vrouwen doorkreeg. Beiden zijn product van hun opvoeding en Esther laat zien, dat dit altijd doorwerkt in je verdere leven. Heel aangrijpend en zo geschreven dat je de dader van kindermishandeling, maar ook een verslaving met andere ogen bekijkt.", benoemt Wilma
Mooie quote volgens een van de deelnemers:
Maar nog liever zou ze zo door haar hoofd willen vegen om zo boze mannetjes weg te sturen die, met stampende voetjes, rondbanjeren door haar hoofd en woedende woorden schreeuwen, die tegen haar schedeldak knallen, om zich daarna met weerhaakjes vastzetten in haar hersens
"Bij een nieuw boek horen ook nieuwe lezers.
Lezers die je eerdere
boek lazen en met een verwachting aan je nieuwe boek beginnen.
Lezers die nog nooit iets
van je gelezen hebben en benieuwd zijn naar die voor hen onbekende auteur.
Deze lezers komen samen
in een leesclub waar ik, als auteur, mee mocht praten. Maar waar ik ook meteen
de commentaren te zien kreeg, het oordeel.
De leesclub van
Thrillerlezers was voor mij de eerste leesclub waar ik, als auteur, aan
meedeed. Ik had er zin in en ik was er zenuwachtig om. Want wat zou het oordeel
zijn van die lezers? De liefhebbers van thrillers, terwijl ik een roman
schreef. Wat zouden ze van de cover vinden, de opmaak van het boek. En, wat
zouden ze van mijn verhaal vinden?
Gelukkig bleken de eerste
reacties, die op de cover, louter positief. We gingen dus goed van start. En
ook naarmate er meer oordelen kwamen, over andere onderdelen van het boek,
waren er tips maar ook zeker veel tops. En de tips waren bruikbaar en
respectvol.
Bleef een lezer wat
achter met reacties dan werd deze op vriendelijke manier aangespoord, dus ook
de leesclubleider hield alles goed in het gareel, zonder over te komen als een
slavendrijver.
Voor mij was het een ervaring
die smaakt naar meer. Het is een leuke manier om direct met je lezers in
contact te komen, ze een beetje beter te leren kennen.
Dus, tot slot, een groot
woord van dank; aan Thrillerlezers en aan de deelnemers van dit boekvonnis.
Jullie gaven mij weer een hele nieuwe, leerzame, maar bovenal mooie ervaring."
*Conclusie: Opnieuw een zeer geslaagde en leuke leesclub, dat als eindoordeel met een 4,5 kraai
kwam! Een boek wat een waardige opvolger van Esther Boek haar debuut Geen kind meer is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten