Titel: Het ding.
Auteur: John Saul.
Uitgeverij: Areopagus
Publicatiedatum: 1993
Recensie door: Tamara
Kraaien: 3
Een
telefoon rinkelt in de nacht met schokkend nieuws. Het petekind van MaryAnne
Carpenter, de dertienjarige Joey, is in één klap wees geworden. Door een
tragisch ongeluk hebben zijn beide ouders, MaryAnne's vrienden, het leven
verloren. Haastig vertrekt MaryAnne met haar twee eigen kinderen naar de
afgelegen boerderij in Idaho om Joey te troosten. Maar er is iets vreemds aan
de hand met de jongen. Joey gedraagt zich niet als de stille, droevige puber
die MaryAnne heeft verwacht. En hij lijkt geheim te koesteren die haar ergste
nachtmarries te boven gaan. Dan beginnen de moorden... Een onzichtbare,
onverzadigbare killer heeft het op MaryAnne en haar jonge gezin voorzien.
“Haar linkerhoef
verbrijzelde de zijkant van Teds hoofd.”
Ik kreeg van diverse
kanten te horen dat dit écht een boek voor mij zal zijn. Dus met grote verwachtingen
begon ik ook aan dit boek. ( Al is het sowieso al niet heel verstandig om met
grote verwachtingen aan een boek te beginnen, aangezien je vaak teleurgesteld
gaat worden....)
Maar het begin begint al
lekker. Als lezer hoef je niet lang te wachten op de eerste”moord” en hij is
meteen al eentje om je vingers bij af te likken. Maar meteen daarna zakt het
boek ook enorm in elkaar. Het werd meer een blabla verhaal dan een hakhakhak
verhaal. Maar ik vond dan ook niet dat de auteur zijn best deed om met het
blabla gedeelte, de aandacht van mij vast te houden. Ik werd steeds meer
geneigd om het boek halverwege dicht te klappen.
Pas tegen het einde, toen
zat ik er pas goed in en kon het boek ook niet meer wegleggen. Het einde was
wel voorspelbaar, het gehele verhaal eigenlijk, maar dat neemt niet weg dat het
boek daarom perse slecht is. Het heeft mij wel weten te boeien, maar niet vanaf
het begin tot het einde. Hier en daar waren er wat verrassingselementen maar
naar mijn mening te weinig om het boek een topper te vinden.
Wel grappig is,dat niet
alleen de naam van mijn zoon wordt genoemd ( Joey) maar ook ik krijg een klein
rolletje. Als de naam van mijn man erin
voor was gekomen, had ik het heel bizar gevonden.
Maar het verhaal is
origineel, apart, klein beetje horror en gruwel maar is te weinig gedaan met de
karakters om ze je in je hart te sluiten, van te houden of boos op te zijn.
Ook zitten er een paar
kleine foutjes in. De “ergste” vond ik wel de zin : Ze stuurde Joey de gang
op...” maar ze was toen nog niet eens op de ranch dus Logan zal er wel mee
bedoeld zijn.
Het einde is open en laat
het gevoel achter dat er nog een vervolg op komt ( of er al is). Ondanks het
matige boek, ben ik wel benieuwd naar het eventuele vervolg.
Komt dit boek in mijn
“pareltjes” boekenkast?: Nee, daarvoor hield hij mij niet genoeg vast.
Hoop ik meer van deze
auteur te lezen?: Hij heeft aardig wat
boeken geschreven, dus ik geef hem zeker nog een kans.
Raad ik dit boek aan
anderen?: Zeker aan mensen die nog weinig horror hebben gelezen. Maar weer niet aan de mensen die veel horror hebben
gelezen.
Al met al een redelijk
boek, geen pareltje maar een leuk tussendoortje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten