Boekvonnis : Verslag leesclub Wraakzucht

Namens Tom Bergs organiseerden wij een leesclub rondom zijn boek Wraakzucht. Nog nooit eerder hadden wij zo'n bijzondere leesclub als dit keer. Lees mee en huiver.

De deelnemers waren Mireille, Linda, Nele, Kim, Astrid en Wendy. Zoals altijd hebben wij een besloten groep waarin de vrijheid bestaat om alles te mogen zeggen wat in iemand opkomt tijdens het lezen. Dat een auteur ook aanwezig is, moet iemand niet behoeden zijn verhaal te mogen doen. Dat is alle jaren ook nooit een probleem geweest. Dat de auteur met twee profielen opeens in de leesclub plaatsnam, liet mij de grap maken dat er hopelijk geen schizofreen rond doolde. Humor is altijd persoonlijk en een kwestie van smaak.

De cover werd enthousiast besproken en die vond iedereen ronduit mooi. De ene helft van de groep was vrij snel klaar en de andere helft leek tijdens het lezen zich er wat door heen te moeten worstelen.
Opvallend was dat er toen al opmerkingen vielen dat men de auteur in pb de fouten meldde, waarop ik uitlegde dat een leesclub toch juist de plek is om het ook over foutjes te vertellen. Het is geen fanclub, maar een boekvonnis. Deze persoon die dus zelf aangaf verschillende fouten door gegeven te hebben gaf het boek een 5. Een 5 staat bij Thrillerlezers voor het perfecte boek, dus met goed plot, fijne schrijfstijl, goede spanning en zeker geen vele fouten. Dan is het nooit het hoogste cijfer waard. Dat legde ik uit in de leesclub, waar de auteur woedend werd en overal rondvertelde dat ik hem geen 5 gun en ik de leden verbood een 5 te geven. 
Ik plaatste een bericht dat iedereen mag geven wat ze vinden dat het boek waard is, maar ook dus mag aangeven als je het minder goed vindt. Toen kwam een lezer met het volgende:

 "Even mijn tussentijdse mening over het boek... Ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat het me tot nu toe nog niet kan boeien. Er zijn namelijk details die ik opmerk waar ik me dan dermate aan erger, dat het me dan niet lukt om vlot in het verhaal te komen. Zo komen er zeer veel namen van personen in voor, waarbij het soms niet nodig is om iedereen met naam en toenaam te vermelden. Alle personages onthouden lukt niet, maar je wil het wel proberen omdat je niet weet of die naam later in het verhaal nog terugkomt. Zo ook met de plaatsnamen, straatnamen,... ik vind het een massa aan informatie die de snelheid uit het verhaal haalt. Maar dat is een keuze van de auteur, en ik kan begrijpen dat je kiest voor deze manier van schrijven - maar het is dus niet mijn stijl.
Ik heb het wel moeilijker met sommige punten in het verhaal. Zo is er een deel in het ziekenhuis, waarbij Luna na haar onderzoek naar de wachtzaal komt bij Johan. Haar beide dochters worden op dat moment nog onderzocht op spoed; mijn inziens is er geen enkele moeder die haar kinderen alleen laat na een ongeluk en wanneer ze nog onderzocht worden. Dat wringt dus bij mij om zo iets te lezen.
Verder is er een getuige die een meisje zag INSTAPPEN in de auto van Ian Pletinckx, in de buurt van het woonzorgcentrum. Blijkt dat hij de dochter van Ludo ging ophalen bij balletles en thuisbracht, haar huis is dichtbij woonzorgcentrum... Dan moet ze daar toch zijn UITGESTAPT?
Wanneer Ludo thuis wordt ondervraagd staat erbij dat dit gebeurt om 11u30. In het verhaal wordt ook nog meegegeven dat Ludo die namiddag een afspraak heeft en eerst nog wou lunchen (broodje gaan eten). Maar toch zegt Johan "Dat ze VANAVOND niet veel wijzer gaan worden"... en het is dan middag 🤨
Ik probeer nu om rond de foutjes verder te lezen en het verhaal zelf zijn ding te laten doen, maar ik duid mijn opmerkingen wel aan in de epub, en zal later nog een update doorgeven dan.
Of het nu een thriller, detective, misdaadroman of ander genre is maakt voor mij niet veel uit, maar de details moeten wel kloppen.
Het is voor jou misschien niet zo leuk om te lezen Tom, maar ik denk echt dat je boek door veel meer personen moet nagelezen worden om die details er uit te halen, vóór publicatie. Jij zit IN het verhaal en merkt dat uiteindelijk niet op, wat ook logisch is, maar het is dan aan anderen om jou daarbij te helpen."

Nu voila, de auteur vond het zeker niet leuk om dit te lezen en ging los overal, maar juist niet in de groep. Nu mag je kletsen wat je wilt over mij. Maar je gaat niet mijn leesclubmensen belachelijk lopen maken, omdat je niet tegen kritiek kan. Na een hoeveelheid pbtjes was ik er wel klaar mee. Een opmerking wil ik nog wel delen: "op een 62.000 woorden, vind ik 100 fouten niet veel."  Rest my case! 
In wijs overleg, maakten wij het besluit dat op deze wijze niemand plezier van deze leesclub had en wij beter de stekker er uit konden trekken. Een van de deelnemers gaf nog haar waardering op Hebban , een 1, en vervolgens verliet de auteur woest de groep.

Ik heb het boek ook gelezen, maar zal zelf geen recensie maken, omdat men dan toch denkt dat ik bevooroordeeld ben. Wel heb ik een van de recensenten, Baukje, gevraagd het boek te lezen, zonder dat zij van dit alles wist.
Voor mij was de zin waar na een ongeluk de vrachtwagen in het ziekenhuis lag, al zo grappig dat ik aan het schaterlachen was. Waarop iemand zei dat het vast een aflevering van The Transformers was. Plus de overdaad aan personages die helemaal niks aan het verhaal toevoegde, maar enkel genoemd moesten wegens banden met de auteur in het echte leven. Ook werd op bijna elke pagina een bedrijf in Haacht met adres erbij genoemd, zodat je je waande in een brochure van het VVV. De auteur vergeleek zijn boek met Baantjer, die had het dan op een soortgelijke wijze over Amsterdam vond hij. Misschien leuk eens wat Baantjers toe te sturen, zodat hij het verschil tussen een omgeving schetsen en iemand kostbeu maken met de omgeving, gaat inzien.
De auteur heeft gebruik gemaakt van een Nederlandse en een Vlaamse redacteur: laat ik hopen dat het niet hun beroep is om dat vaker bij auteurs te doen. Sparen voor een echte redacteur  is de beste tip die ik kan geven.

Dank voor jullie inzet in de leesclub. De auteur heeft beloofd bij aanvang van de club om iedereen na het lezen van Wraakzucht een exemplaar van het eerste boek toe te sturen. Wie daar nog behoefte toe voelt, moet de auteur even persoonlijk benaderen.

Dank Tom Bergs voor het maken van een digitale versie van jouw boek en het mailen naar de deelnemers.