woensdag 15 augustus 2018

Een dodelijk venijn van Fred Vargas

In Nimes bezwijken binnen een maand drie mannen van rond de tachtig aan de gevolgen van een spinnenbeet. Dat is curieus. Nog vreemder is dat de beet van deze spinnensoort, de bruine kluizenaar, doorgaans niet dodelijk is. Commissaris Adamsberg voelt dat er meer achter zit. Zijn onderzoek leidt hem naar de vroegere wanpraktijken in een weeshuis waar deze spin ook al gebruikt werd om angst te zaaien. Maar daar is het spoor nog niet ten einde.
Fred Vargas is weer goed op dreef in Een dodelijk venijn. Aanwezigheid gewenst staat op het briefje dat commissaris Adamsberg in IJsland krijgt van zijn team. Hij keert terug naar Parijs, voor een zaak waarin de vrouw van een advocaat tot tweemaal toe is overreden door een fourwheeldrive. En passant lost Adamsberg ook een verkrachtingszaak op, het is allemaal opmaat om via zijn onfeilbare intuïtie terecht te komen in een zaak waarin oude mannen overlijden aan de beet van een bruine kluizenaar spin.
Is de spin gemuteerd waardoor het gif van de bruine kluizenaar ineens dodelijk is? Is er sprake van een overpopulatie spinnen? Het blijkt allemaal niet het geval. En toch? Mensen overlijden meestal niet aan de beet van deze spin. Toeval vanwege verminderde weerstand bij de bejaarde mannen waardoor ze necrose ontwikkelden? Of toch niet? En wat heeft de laatste ingemetselde kluizenaarster uit Lourdes met deze zaak te maken? Iets, of toch niets? En hoe zit het met het weeshuis, waar een bende jongens verantwoordelijk was voor wanpraktijken die zijn weerga niet kennen?
Het is even wennen aan de denkwijze van Adamsberg. Hij denkt niet rechtlijnig, maar juist op zijn eigen ondoorgrondelijke manier van associëren. Gedachtebelletjes noemt hij het, gedachten die hij keurig in zijn notitieboekje noteert. Voor de lezer blijft het enigszins ondoorgrondelijk. Dat is ook de charme van Adamsberg. Ook de andere personages zijn goed uitgewerkt en dragen bij tot de bewondering die je als lezer, net als zijn team, alleen maar kunt hebben voor Adamsberg. Wat wel te merken is, is dat dit boek een deel uit een reeks is, waardoor de personages minder uitgebreid geïntroduceerd worden.
Een dodelijk venijn is een gelaagd en complex verhaal. Allerlei ogenschijnlijk los van elkaar staande gebeurtenissen blijken met elkaar verbonden op een manier die alleen Fred Vargas kan bedenken en Adamsberg kan ontcijferen. Het is mysterieus, afschuwelijke historische feiten worden gemixt met het heden, waardoor het verhaal onder je huid gaat zitten. Zeker als er dan tijdens het lezen van het verhaal ook nog ineens een grote spin, vlak voor je neus langs, aan zijn draad voorbij kruipt richting zijn holletje in een boom. Toepasselijker kon het niet. Een dodelijk venijn raad ik iedereen die houdt van serieus en mysterieus speurwerk aan.
Vijf kraaien voor Een dodelijk venijn!
~ Liane Baltus

Deze recensie is mits kleine aanpassingen conform de vormgeving ook te lezen op 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten