dinsdag 14 augustus 2018

Vlak voordat ik stierf van S.K. Tremayne


Titel: Vlak voordat ik stierf
Auteur: S.K. Tremayne
Uitgeverij: Prometheus
Aantal pagina`s: 352

Auteur:
S.K. Tremayne is het pseudoniem van een internationale bestsellerauteur die woont en werkt in Londen. Van zijn eerste boek, IJstweeling, werden alleen al in Nederland en Vlaanderen meer dan 60.000 exemplaren verkocht. Ook Vuurkind, dat in 2016 verscheen, werd enthousiast ontvangen.
Sean Thomas is al twintig jaar novellist en journalist in London. Naast zijn werk als journalist schrijft hij boeken onder de naam Tom Knox en S.K. Tremayne. Een druk baasje dus, met verschillende identiteiten, dat vind ik altijd een bijzonder gegeven. Waar houdt de ene persoon op en waar gaat de andere verder. En de grootste vraag die mij intrigeert; wie ben je echt?

Achterflap:
"Waarom heb je me dit aangedaan, mama, hou je niet van me?'
Het was maar een klein stukje ijs. Gewoon wat botte pech. Maar het was genoeg om Kath Redway, die met haar auto zo het meer van het prachtige Dartmoor National Park in draaide, bijna te doen verongelukken.
Als door een wonder komt ze met de schrik, en een paar blauwe plekken, vrij. Ondanks haar geheugenverlies en de shock waarin ze verkeert is Kath blij dat ze weer terug is in de afgelegen boerderij waar ze woont met haar knappe man Adam en haar verlegen, maar zeer intelligente dochter Lydia. Ze leeft!
Haar gezin is echter verre van opgelucht. Haar man gedraagt zich koeltjes tegen haar, of ronduit boos. Haar dagdromende dochter begint vreemde taal uit te slaan, en houdt niet op over een "man op de hei'. Wanneer ze steeds meer gefragmenteerde, maar ijzingwekkende herinneringen terugkrijgt, realiseert Kath zich dat haar "ongeluk' helemaal geen ongeluk was. Met dat besef stort ze in en vervalt haar leven tot een duistere wereld van angst en dreiging.

Mijn mening:
Het is altijd heerlijk om een boek te lezen over koud weer met ijs op bevroren paden, als de mussen dood van het dak vallen door de hitte. Het neemt je mee naar een koude plek en dat voelt nu extra goed aan.
Het is altijd even schakelen tussen boeken als de schrijfwijze van auteurs erg afwijken van elkaar. De ene schrijft redelijk helder, kort en bondig, terwijl de ander juist wolliger schrijft en meer aandacht besteed aan het omschrijven van de omgeving.
Aan de schrijfstijl van S.K. Tremayne moest ik daarom wel even wennen. Hij schrijft dan ook wolliger dan de meeste thrillerschrijvers, maar na een paar hoofdstukken was dat over en begon ik zijn schrijfwijze te waarderen.

Het verhaal speelt zich af in Dartmoor, een Nationaal park in Engeland. Het gebied word zo mooi omschreven, dat je plaatsen zou herkennen als je er terecht kwam. Dartmoor is een erg dun bevolkt gebied met veel heide waar veel wilde pony’s leven. Het is een plek vol legendes, mythen en volksverhalen.

Ik  ben  er.  Op  deze  prachtige  heldere  winteravond  op  Dartmoor. De maan staat als een zilveren sikkel boven de oude Black Tor; de sterren  lijken  uiteinden  van miljoenen gloeidraden die  blind door het donker hun weg zoeken naar de aarde. Ik hoor de roep van een grote sneeuwuil die ergens op jacht is.

Kath en Adam Redway leven en werken in het National park Dartmoor met hun dochter Lyla, die een vorm van Asperger heeft. Kath heeft ternauwernood een auto-ongeluk overleeft, ze raakte met haar auto in de slip en kwam zo in een meer terecht. Wonder boven wonder kon ze zichzelf redden, en kwam ze met de schrik vrij, ze lijdt sindsdien nog wel aan geheugenverlies. Geleidelijk aan keert haar geheugen terug en fragment voor fragment komt de waarheid over de toedracht boven water. Het geeft haar echter geen rust, maar juist meer onduidelijkheid over de ware toedracht van haar “ongeluk”. Ook haar man en dochter reageren sinds het gebeuren anders dan voorheen. Haar stille dochter keert zich nog meer in zichzelf en heeft het steeds over een groene man. Haar man Adam sluit haar buiten en is steeds vaker boos op haar.
Naast deze hoofdpersonen passeren niet zo veel personages de revue, zo blijft het voor de lezer een  overzichtelijk geheel.

De personages komen goed uit de verf, ze zijn uitgewerkt tot volledige personages met hun eigenaardigheden, trekjes en karakter. De dochter is een bijzonder kind, ze heeft een stoornis in het autisme spectrum en daar weet Tremayne goed mee om te gaan. Lyla is een kind met pure gevoelens en heeft zo haar eigenaardigheden. De kinderen op school weten duidelijk geen raad met haar en ze is dan ook vaak alleen in de kantine of schoolplein te vinden. Als ze thuis is vindt ze dat niet erg, maar ze wil wel aardig gevonden worden door anderen.

Waarom waarom waarom?’ Ze duwt me van zich af en kijkt naar de tinkelende kettingen aan het dak van haar hut, de tranen stromen over haar wangen. Dan buigt ze zich voorover en zit ineengedoken te snikken.

Als lezer krijg je geen pageturner voorgeschoteld, inde zin van een super spannend verhaal met veel geweld en bloederige fragmenten. Tremayne houdt je juist in zijn greep door kleine details, hij vertelt het verhaal van Kath zo dat je wilt blijven lezen om te weten te komen wat er nu precies gebeurd is. Met name doordat Kath haar geheugen beetje bij beetje terug krijgt, zorgt voor de nodige spanning in haar directe omgeving en in het verhaal.
De omgeving, die mysterieus en donker is en door de vele volksverhalen, legendes en mythen,  geeft het verhaal een extra spannende dimensie mee.
Doordat je steeds op het verkeerde been gezet word en de verdachten zich afwisselen blijf je gekluisterd aan het verhaal. De ontknoping is verrassend en spannend, maar ook een tikje ongeloofwaardig.

Die  verwarring  was  als  een  vochtig  vuur  op  de  moors, dat meer rook veroorzaakte dan warmte en hem verstikte. Zijn hoop deed uitdoven, en alles voorgoed versmoorde.
Beoordeling:

Originaliteit: 4
Leesplezier: 4
Psychologie: 5
Spanning: 4
Plot: 4

Vier kraaien voor “Vlak voordat ik stierf” van S.K. Tremayne

Lilian



Geen opmerkingen:

Een reactie posten