De favoriete boeken van Dinie Bell

Dinie Bell schreef haar eerste werk voor een verhalenwedstrijd van de Kunststichting Eindhoven toen ze negentien was. Haar verhaal werd gepubliceerd in de bundel ‘Beeldspraak’. In 2011 debuteerde de Noord-Brabantse met de roman Alsjeblieft papa.... In 2013 publiceerde Palmslag haar eerste psychologische thriller Achtervolgingsdrift, in 2014 gevolgd door de thriller Hysteria.,daarna kwam haar derde spannende boek uit: Knekelhuis en onlangs verscheen Driest


De interesse voor lezen heeft in mijn vroegste jeugd wortel geschoten. Ik was een jaar of vier toen ik altijd met mijn moeder, die een verwoed lezer was, mee mocht naar de bibliotheek. Dat was niet meer dan een omgebouwde schuur bij iemand in de buurt. Voor mij lag het plezier van mee te mogen vooral besloten in het feit dat er bij die mensen een hond op de achterplaats lag met wie ik kon spelen, maar ik vond het ook leuk om langs de stellingen te lopen en de geur van al die boeken op te snuiven. Dan vroeg ik me af wat er allemaal in stond.

Toen ik in de eerste klas van de lagere school zelf leerde lezen, ging er een wereld voor me open. Lezen werd mijn grote passie. Ik verslond alles wat binnen mijn bereik kwam. Daar heb ik wel een leuk voorbeeld van: Elke week ging mijn moeder een middag met mij op bezoek bij mijn tante. Ook mijn jongere neefje las graag. Hij had alle boeken van De Kameleon-serie. Die werden in die tijd nog beschouwd als jongensboeken en ik kreeg alleen meisjesboeken zoals Toen Moeder Ziek Was en Hoe Trotskopje Genas, maar ik las wel graag over de avonturen die Hielke en Sietse beleefden in hun bootje De Kameleon. Zo gauw mijn neefje en ik naar zijn kamer gestuurd werden om te spelen, greep ik daar dan ook een exemplaar van die boekenreeks. Mijn verbazing was groot toen alle boeken op een keer verdwenen bleken te zijn. Op mijn vraag waar ze waren, antwoordde mijn neefje: ‘Die heb ik verstopt. Want als jij een boek hebt, zit je de hele middag te lezen en heb ik niks meer aan jou.’

Mijn liefde voor het geschreven woord is nooit verminderd. Nog altijd lees ik wanneer ik er maar de tijd voor heb. In feite is de liefde voor lezen er de oorzaak van dat ik auteur geworden ben.

Mijn lievelingsauteur is Virginia Andrews. Zij kan de dingen prachtig verwoorden en ik heb dan ook al haar boeken. De meesten maken deel uit van een serie maar één titel staat op zichzelf en dat vind ik ook het beste boek: M’n Lieve Audrina. 

Verder vind ik Stephen King een geweldige schrijver. Die man lijkt de verhalen uit zijn mouw te schudden en dan zijn ze nog goed ook. De Groene Mijl (The Green Mile) is mijn favoriet.

Daarnaast is er een boek dat ik heb gelezen toen ik een jaar of vijfenwintig was waarvan het hartverscheurende verhaal grote indruk op me heeft gemaakt en dat me altijd is bij gebleven;  Emmeline, geschreven door Judith Rossner, een waargebeurd verhaal over een dertienjarig

meisje uit een arm gezin dat naar haar oom en tante gestuurd wordt om in de plaats waar zij wonen te gaan werken in een fabriek. Ze raakt zwanger van haar baas en onder dwang van oom en tante staat ze het kind af. Als ze volwassen is en weer thuis woont, wordt ze verliefd op een jongere man die als seizoensarbeider voor haar vader komt werken. Ze liegt een paar jaar van haar leeftijd af en hij op zijn beurt doet zich ouder voor dan hij is. Ze krijgen verkering. Dan komen de oom en tante op visite. Zij horen de naam van de jongen, die de achternaam draagt van zijn adoptieouders, en beseffen dat hij Emmeline’s zoon is. De twee gaan uit elkaar. Het verhaal eindigt ermee dat Emmeline, nu in de tachtig, eenzaam en alleen in een huisje woont en dat ze af en toe een kaart krijgt zonder afzender. Zij weet dat die van haar zoon is.

Dit jaar las ik de thriller De terechtstelling van Val McDermid. Een boek van een paar jaar oud, maar met een geweldig verhaal. Het einde zag ik niet aankomen. Ik heb ervan genoten en het boek kan zeker op mijn lijstje van lievelingsboeken.