Tijd voor de
Thrillerlezers!-Literatuurprijs
Ik erger me bont en blauw aan het
eeuwige gekoketteer van bekende Nederlandse prijzenuitreikers met de nog veel
bekendere schrijvers van onverbiddelijke bestsellers. Om de haverklap paraderen
ze in tv-journaals, glossy magazines, dagbladbijlagen en talkshows met vette
geldprijzen, sculptuurtjes, ganzenveren en penningen die met demonstratieve
klapzoenen en overmaatse boeketten worden overhandigd. Meestal aan overbekende
auteurs die al jaren onder de literatuurprijzen gebukt gaan als Mak, Van Dis,
Palmen, Grunberg, Siebeling en een enkele excuus-debutant. Vette prijzen en
veel publiciteit voor werken met pakkende en intrigerende boektitels als: De
man op de fiets, De tuinman met de hark, De geeuw van mijn vader en
Herinneringen aan mijn oma.
Enig idee hoeveel van dit soort
boekenprijzen er alleen al in Nederland bestaan? Ik wilde ze voor u tellen maar
halverwege de vijftig raakte ik de tel kwijt. Dus kijk en huiver zelf even op:
En nu hebben we het alleen nog maar
over Nederland. De literatuurprijzen voor het totale Nederlandse taalgebied
omvatten een lijst van vele strekkende meters.
Hoe sleep je als veel- of
allesbelovend schrijver nou zo’n prijs in de wacht?
Het eerste wat je nodig hebt zijn
kruiwagens. Niet een, maar vele. Die brengen je in de buurt van een nominatie
maar van de vijftig of zo nominaties halen er hooguit twee of drie de
eindstreep. Nee, de vetste prijzen zijn vaak al vergeven nog voordat de winnaar
bekend wordt, zoals Geen Stijl ooit eens aan de kaak stelde.
Dat is het ‘werk’ van een jury. Je zou
verwachten dat dit soort juryleden (meestal BN-ers die nog wat publiciteit
kunnen gebruiken) zich te pletter lezen om na veel onderling gediscussieer en
gekrakeel een uiteindelijke winnaar aan te wijzen. Maar zo werkt het niet.
Genoemde BN-ers hebben het veel te druk met hun commissariaten en raden van
bestuur om tijd voor een boek te vinden. De vraag waarvoor ze zich gesteld
weten luidt gewoon aldus: Wie is er deze keer aan de beurt? Vervolgens laten ze
een juryrapport schrijven en wordt de PR-kermis gestart ter voorbereiding van
de grote uitreiking.
De doorsnee veel- of allesbelovende
boekenschrijver komt dus vrijwel nooit aan de bak. Kruiwagens zijn dun gezaaid,
vandaag de dag. Beginners krijgen bij de grote uitgevers geen poot aan de
grond, druk... druk... druk... als die het hebben met de nieuwste manuscripten
van Mak, Van Dis, Palmen, Siebeling en Grunberg. Ik spreek uit ervaring: Een
manuscript of eerste hoofdstuk, opgestuurd naar bijvoorbeeld de Arbeiderspers
gaat ongelezen de prullenbak in en komt zelfs niet voor een
ontvangstbevestiging in aanmerking. De arrogantie van de macht.
Geen wonder dat veelbelovende en
talentvolle beginnende schrijvers hun toevlucht nemen tot het uitgeven in eigen
beheer. Gelukkig kan dat vrij vlot en voordelig met de moderne technieken die
printing-on-demand in bescheiden oplagen mogelijk maken.
En in toenemende mate wordt eveneens
geprofiteerd van E-publishing. Een manuscript wordt in een speciaal
computerprogramma als Sigil verwerkt en opgemaakt tot een leesbaar E-boek in
het veelzijdige Epub-formaat. Een betaalbaar alternatief aangezien het
software-product Sigil gratis is. Alleen vereist het werken met Sigil de nodige
ervaring en doorzettingsvermogen. De eindproducten in Sigil kunnen vervolgens
worden gemaild naar Google, Amazon, Kindle of een andere E-publisher. Voor het
Apple-platform is het eveneens gratis E-publishing programma iBooks Author
beschikbaar. Van daaruit kan het eindproduct in iBooks worden gepubliceerd.
Wordt het niet eens tijd om een
rivierbedding te verleggen door de augiasstal van de would-be Nederlandse
literatuurprijzen? En er een nieuwe, alternatieve no-nonsense Boekenprijs voor
in de plaats te krijgen?
Wat te denken van een
Thrillerlezers!-Literatuurprijs? Speciaal voor aanstormend jong talent? Een
literatuurprijs die alle andere literatuurprijzen overbodig maakt?
Help me om dit idee verder uit te
werken...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten