Auteur : Peter Perceval
Uitgeverij : Witsand Uitgevers
ISBN : 978-94-9201-189-3
Spotlights on. Denderende gitaarriff van Jimi Hendrix. Gestamp van de voeten van duizenden fans. Oorverdovend lawaai van een uitbundige meute. ‘Zijn jullie er klaarrrrrrrrrrrrrr voorrrrrrrrrrrrrrrr?’ Aanschouw mij, Jimmy Jansen, 40-er en stand-up comedian. Vlak voor mijn allerlaatste optreden word ik de keel doorgesneden en hup mijn ingewanden belanden mooi neergekwakt voor me op de grond. En dat allemaal in het Sportpaleis mensen !
Terwijl OCAD, de burgemeester en tal van andere politionele beroepsmensen ervan overtuigd zijn dat het hier gaat om een terreurdaad houdt Allessandra Vaccaro, agente in ziekteverlof, voet bij stuk : dit is moord, geen aanslag. Tot IS toch de aanslag opeist.
‘Hebben je collega’s iets gezegd over terreurdreiging ? Ik heb morgen een moslima met een keizersnee.’
En met een overdonderende openingszin stapt ook Perceval voor de tweede maal opnieuw binnen in de wereld der thrillers. De glanzende in het oog springende cover doet het reeds vermoeden : dit is een thriller waar een serieuze hoek van af is, totally opposite (ja, er worden af en toe gewillig met Engelse woorden gestrooid) van een zwaar beladen thriller . In de muziekwereld kennen we uptemponummers, maar ‘Clownkiller’ kan je weliswaar met stip als uptempo boek bestempelen.
Het boek leest als een hazewind, vooral in het begin doet het aan alsof het geschreven is door een Duracell konijn dat speed nam. Als lezer word je direct geconfronteerd met de energie die bijna constant door het verhaal ruist. De bruisende kracht aan het begin van het hele circus is geen constante, dat hoeft ook niet en dat kon ook niet. Dat zou je als lezer niet kunnen volhouden, maar je voelt wel aan dat die explosie van overdaad nodig was en bij het hele concept hoorde. Het bombastische neemt na enkele hoofdstukken geleidelijk aan plaats voor ander gevat leesplezier.
Buiten een typfout/drukfout is er eigenlijk weinig negatiefs te melden. Ach ja, misschien minder toegankelijk voor een Nederlands publiek, maar langs de andere kant : Noorderburen laat jullie voluit charmeren door de prachtige Vlaamse taal die Perceval doorspekt met een flinke dosis humor en directheid, een aanpak die jullie vaker hanteren dan de doorsnee gereserveerde Vlaming.
Is het één en al humor en ironie ? Neen, toch niet . Er komen enigszins op tijd en stond tussen de krachtige dialogen door ook emotionele momenten hun kop opsteken. Gesprekken waaruit eenzaamheid en zelfreflectie naar de voorgrond treden. Een kwinkslag naar Vlaamse zaken (Jejoen, de bottinnekes, …), Antwerpen anno 2017, de onderlinge werking van verscheidene politiediensten, … materies die de auteur niet uit de weg gaat. Dat vleugje kritiek dat tussen de regels door gelezen wordt is gewoonweg simpel : genieten !
De karakters, zowel de belangrijke als de individuen op de achtergrond, worden één voor één erg overtuigend beschreven. Geen ruwe schets, maar erg to the point uitgediept waardoor je soms het gevoel krijgt dat Perceval zich op bepaalde momenten moet teruggetrokken hebben op zijn eigen eilandje waar hij zich dan totaal vereenzelvigend moet gevoeld hebben met zijn personages. En ja,
elke auteur zal dit wel herkennen, maar deze geaardheden liggen zo ver uit elkaar dat de kloof tussen x en y zeer opvallend is waar je merkt dat er best wel een serieuze inleving gevraagd werd.
Kleine noot in de zijlijn : De verklarende woordenlijst die zich bevindt aan het eind van het boek was misschien beter vermeld bij aanvang.
Kortom, ‘Clownkiller’ is hip, flashy, grappig, ad rem en doet je meermaals luidop grinniken.
Een zeer verdiende 5 kraaien !
Ann
Dit is een heel goed boek! Ik heb het in 1 keer uitgelezen!
BeantwoordenVerwijderen