vrijdag 30 december 2016

Dresscode rood deel 9

Dresscode rood
deel 9 - door Ann Koenzen
Saskia liet haar mobiel in de zak van haar colbertje glijden, ze had net contact gehad met het hoofdbureau. De reeds op de Winterfair aanwezige pers was druk bezig geweest om de inmiddels dubbele moord via de sociale media te verspreiden en nu ging ze op zoek naar iemand van de organisatie. De fair plus parkeerterrein was plaats delict en moest worden afgezet zodat de sporen konden worden veiliggesteld. Het al aanwezige publiek moest stuk voor stuk worden ondervraagd, daarvoor waren er al extra agenten onderweg. Geen eindejaarsgala dus vanavond, damn en ze had zich er zo op verheugd. Ze sloot heel even haar ogen en zag zichzelf in haar nieuwe sexy avondjurk, innig dansend met Jack de Groot, de lange knappe technisch rechercheur waar bijna alle vrouwen van het bureau slappe knieën van kregen…zij net zo goed. Helaas voor haar en al die andere dames was Jack al jaren samen met Jeroen. Ach ja, dromen mag altijd natuurlijk.
Ze opende haar ogen en keek recht in het gezicht van Jack. ‘Sta je nou weer van mooie mannen te dromen?’ vroeg het onderwerp van een groot deel van haar fantasieën. ‘Altijd Jack, dat weet je toch’, grapte Saskia. Hij moest eens weten dacht ze. ‘En waar gaan die dromen dan over?’ fluisterde Jack vervolgens plagend in haar oor. ‘Dat gaat je geen reet aan, kom we hebben werk te doen.’ Saskia begon richting de uitgang te lopen waar Jeroen samen met Van Os inmiddels met iemand van de organisatie stonden te praten. Saskia kon van een afstand al zien dat de dame in kwestie het niet eens was met het besluit van de twee heren. Ze stond druk te gebaren in haar rode trui met witte letters.
Bij het groepje aangekomen begroette Jack brigadier Van Os met een hoofdknik en Jeroen met een hand op zijn schouder. Van Os wees naar het met rood/wit lint afgezette gedeelte. ‘Ze wachten daar al op je De Groot’. Jack liep direct door naar plaats delict nummer 1. ‘Saskia als jij met mevrouw Van Gameren meeloopt, ze zal je de ruimte wijzen waar we de getuigen zo meteen heenbrengen.Van Os trok zijn das recht en zei tegen Jeroen ‘laten wij nog een keer met die Helmer gaan praten, ik heb het idee dat hij wat achterhoudt, dat hij meer weet dan dat hij ons tot nog toe verteld heeft.’ Jeroen knikte ‘dat idee heb ik ook, en ik heb ook zo mijn vermoeden dat hij die toiletdame Eva beter kent dan dat hij doet voorkomen’. De beide heren liepen in de richting van een kantoortje, provisorisch ingericht als onderzoekskamer.
Eva had spijt dat ze niet een extra pakje sigaretten in haar tas had gedaan, al zou ze hier nu toch niet mogen roken. Helmer had vast nog sigaretten, maar ze had hem niet meer gezien sinds hij was meegenomen door die 2 rechercheurs. Ze hoopte toch echt niet dat hij er iets mee te maken had, het idee al die tijd naast een moordenaar in bed gelegen te hebben bezorgde haar kippenvel. Ze schoof een blonde lok achter haar oor, haar ogen hadden een vermoeide blik. Pfffff, wie had dit nou vanmorgen gedacht, toen ze zich uit Helmer armen liet rollen en zich klaarmaakte voor haar werk. Ze had altijd al een hekel aan de Winterfair gehad en nu beloofde ze zichzelf om er nooit meer een voet te zetten. Een kutfair was het, ze liep nu ook een heleboel tips mis, al waren al die wijven meestal zo gierig als wat. Ze gaven een vermogen uit aan zo'n klote kerstbal maar 50 cent voor het toilet vonden ze teveel.
Met een ‘Ik kom er zo aan’ liep Jeroen Vrieswijk naar buiten, naar plaats delict nummer 2. Jack was er inmiddels ook en met een knik begroette hij Jeroen. Ze mochten dan meer dan 8 jaar een stel zijn op het werk waren ze collega’s. Weten we al iets meer van de man zonder hand vroeg Jeroen aan Jack. Nope, deze John Doe heeft geen legitimatie bij zich, sterker nog al zijn zakken waren leeg, geen portemonnee, geen sleutels, helemaal niks. Ze zijn nu aan de hand van foto’s op de mobiel van Hermien Spaargaren aan het uitzoeken of de twee elkaar kenden. Een ding kan ik je al wel vertellen het slachtoffer is hier niet vermoord.’ Jeroen keek Jack vragend aan, ‘Weet je het zeker?’ ‘Kijk’zei Jack ‘Daar lopen sleepsporen en die komen uit bij bandensporen van een wat groter type auto, een vrachtwagen of een bus.’ ‘Nou die zijn hier genoeg geweest’, zei Jeroen. ‘Touringcars, leveranciers etc. Dat wordt een latertje vandaag.’ Jack knikte, ‘Geen gala voor ons, al ben ik daar niet rouwig om, het scheelt me weer een dans met de vrouw van de hoofdcommissaris’, knipoogde Jack. Van Os kwam met snelle pas aanlopen en voegde zich bij de beide heren, ‘Ze hebben de portemonnee gevonden zei hij. Hij lag in de stortbak van een van de toiletten.’
Ondertussen zaten Anouk, Joke en de andere dames te wachten in het restaurant. ‘Denk je dat ze mama nog heel veel langer zullen ondervragen?’vroeg Suus aan niemand in het algemeen. ‘Ze is al een hele tijd weg en ik maak me best zorgen, ik ga aan die agente daar vragen of ik naar haar toe mag.’ Voordat de andere dames iets konden zeggen liep Suus al richting Saskia. Halverwege stond ze ineens stokstijf stil en trok helemaal wit weg. ‘Wat deed papa hier nou en wat stond hij nou te smoezen met die vrouw?’

Geen opmerkingen:

Een reactie posten