Dresscode rood deel 4

deel 4 - door Jack Schlimazlnik

Saskia de Rooy staat zuchtend tussen het tumult bij de toiletten. Dat er een auteur dood is, is als een lopend vuurtje de Winterfair rondgegaan. Ze heeft het bericht op haar WhatsApp voorbij zien komen. Niemand weet nog welke auteur het is, maar daar zal ze gauw genoeg achter komen, want in de goed verwarmde serre waar de auteurs zullen signeren zal vast wel een lege plaats aan de signeertafel zijn. Het is dus niet haar eerste zorg. Ze moet weten wie de dader was. Die loopt nog vrij rond.

Helaas heeft het hoogblond geverfde vrouwtje met de geur van zware shag niet veel zinnigs kunnen zeggen, verbijsterd als zij was over de puinhoop bij haar pleehokjes. Aan het signalement dat ze heeft gegeven van de oudere dames -kort, pittig kapsel, rode jurk, stevige stappers- heeft agente De Rooy niet veel, want dat soort dames gaan er dertien in een dozijn op de Winterfair. Maar kunnen die dames de daders zijn van een móórd?
En dan was er ook nog die zaak van die verdwenen portemonnee. Had de dader die misschien meegenomen? Of toch die oudere dames die het toilet hadden bezocht vlak voor de moord werd ontdekt? Vragen, allemaal vragen, en ze wilde nog naar het eindejaarsgala van het regioteam die avond.

Ze vraagt zich af hoeveel mensen er naar de toiletten komen. Ze denkt aan de schortzak vol kleingeld van Eva Jongstra, die rammelt als ze loopt. Zou zo iemand geen andere dromen hebben dan dagelijks toiletten schoonmaken? Wat levert dat nou helemaal op?

‘Sas, kom je?’ Inspecteur Jeroen Vrieswijk staat naast haar. 'We doen een briefing in de serre, voordat zo dadelijk de auteurs komen.’

Saskia loopt hem achterna, dwars door de Winterfair menigte waar de dresscode duidelijk rood is. Ze gaat zitten terwijl Vrieswijk achter het katheder gaat staan, pal naast de kerstboom. Hij draagt zijn galakostuum al en doet daarmee niet onder voor de kerstboom als het om glimmen en schitteren gaat. Collega’s in burger gaan naast Saskia zitten. Nieuwsgierigen drommen voor de deur, die door brigadier Van Os hard wordt dichtgeslagen. De kristallen kroonluchter rammelt ervan.

'Wat we hebben is een moord,’ zegt Vrieswijk. 'Op Hermien Spaargaren.’

'Hoe weet jij dat?’ flapt Saskia eruit.

'Doordat haar portret op haar nieuwste bestseller staat.’ Hij pakt een boek op van de lange signeertafel en laat de achterkant zien. Op de voorkant staat in bloedrode letters de titel: Doorgetrokken.

'Ze heeft een steekwond in de borststreek, de schouwarts heeft de dood vastgesteld. Autopsie zal uitsluitsel moeten geven over de precieze doodsoorzaak. De hand die is gevonden is niet van het slachtoffer, althans niet van nature, want zij heeft beide handen nog aan haar lichaam. Het is vermoedelijk een mannenhand. Een linkerhand.’
Van Os schraapt zijn keel. 'Van de dader?’
Saskia rolt met haar ogen. 'Zijn er sporen van de dader?’ vraagt ze.

'Het damestoilet heeft een nooduitgang direct naar buiten. Daar hield een man zich volgens enkele getuigen verdacht op. Eén van de getuigen, de charmante freule Van Sevenaer tot Achthoven, heeft hem gesproken. Hij zei een van de organisatoren van de Winterfair te zijn, maar had geen rood shirt aan. Het kan zijn dat hij een insluiper is, want de buitenvergrendeling van de deur was los. Ook zijn er bij de nooddeur bloedsporen gevonden.’

Brigadier Van Os heeft zijn aandacht inmiddels bij de deur van de serre naar de hal, die op een kier staat. Hij spreekt gehaast maar zacht met een stevige man in een groot wit schort, vol bloedvlekken.

Dan sluit hij de deur en kijkt naar Vrieswijk. 'Jeroen, die meneer wil aangifte doen van diefstal. Hij heeft een kraam met huisgemaakte worst en fijne vleeswaren van Veluws wild. Zijn messenset is gestolen.’

****

'Mam, wanneer gaat de bus terug?’ Suus kijkt wat angstig naar haar moeder. Nepsneeuw dwarrelt langs in de sfeervol verlichte hal. 'Nu even niet,’ zegt Leida tegen haar dochter. 'De politie wil dat we in de buurt blijven voor als ze nog vragen hebben of wanneer wij ons nog iets herinneren.’ Ze moet steeds aan al dat bloed denken. Ze voelt zich wat licht in het hoofd, misschien van alle pijnstillers die ze met Glühwein heeft weggewerkt. Toch wil ze ook blijven om een gesigneerd exemplaar van Doorgetrokken in handen te krijgen. Hermien Spaargaren mag dan een kreng zijn, denkt Leida, er verschijnen wel de beste thrillers van haar hand!

****

'Eva.’ Helmer hangt tegen de muur naast het klapstoeltje van de toiletjuffrouw. 'Ik hoorde iemand iets raars zeggen, vlak voordat … voordat …’ Hij knikt in de richting van het middelste toilethokje, de plaats delict met linten van de politie is verzegeld. 'Iemand kwam voorbij, ik hoorde haar zeggen “Ik heb doorgetrokken”. Denk ik. Nu ik er goed over na heb gedacht. Dat is toch raar?’

Eva haalt haar schouders op. Vandaag is alles raar. Ze neemt nog een stevige hijs van haar sigaret, de laatste uit het pakje van die dag.