Zondag 25 september Ik word veel te vroeg naar mijn zin wakker geblaft door de hond van onze buren. Met tegenzin stop ik mijn hoofd onder het dekbed en probeer het hardnekkig geblaf buiten te sluiten. Maar het lawaai buiten houdt aan. Vermoeid open ik mijn ogen. Ik heb vannacht tot half drie staan strijken en had gerekend op een uitslaapvoormiddag. Niet dus. Ik ben een nachtraaf. Neem mij steevast voor om op tijd te gaan slapen maar zo tegen tien, elf uur krijg ik altijd een energiestoot waardoor ik nog van alles begin te doen. Ik hijs me uit bed en strompel naar beneden. Gelukkig schijnt de zon. Na een paar stevige koppen koffie en een telefoontje met mijn stiefmoeder voel ik me wat beter.
Vanmiddag staat er bureauwerk op de planning. Ik moet nog wat verbeterwerk van de jongens van school inhalen én ik moet dringend aan de powerpointpresentatie beginnen die woensdagavond tijdens de boekpresentatie zal worden gebruikt. Nu en dan ontvlucht ik mijn schrijfkamertje en ga dan lekker een kopje koffie drinken met mijn man op ons terras. De zon is zo zalig en ik wil niet de hele dag binnen opgesloten zitten.
Terwijl ik aan de powerpoint bezig ben, dringt het tot me door dat ik nog maar drie dagen heb. Ik moet echt doorwerken. Er is nog zoveel dat moet. Gelukkig begrijpt mijn man me beter dan wie ook. Tegen etenstijd stelt hij voor Grieks gaan af te halen. Ik knik blij. Weer een uurtje uitgespaard waarin ik andere dingen kan doen. En vanavond… dan ga ik echtig plechtig op tijd mijn bed in. Echt waar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten