Duorecensie: Echte barkeepers heten Henk - Marja West

Titel: Echte Barkeepers Heten Henk
Auteur: Marja West
Uitgever: Ambo|Anthos
Pagina’s: 272
Gepubliceerd: 7 april 2016

De Auteur
Marja West is geboren en getogen in het Noord-Hollandse Bakkum. Naast het behalen van haar typediploma studeerde zij rechten aan de Open Universiteit. Na wat omzwervingen in binnen- en buitenland woont zij thans met haar man, dochter, kater en twee Engelse Bassets in Groningen en vult zij haar dagen met het schrijven van literaire romans, theater en cabaret voor bedrijven.
(Bron: marjawest.nl)
Ook geeft zij schrijfcursussen, samen met Nicolet Steemers, en schrijft ze filmscripts.

Het Verhaal

Wanneer de weinig succesvolle Paul na een bomaanslag wordt geïdentificeerd als de steenrijke Vincent van Heer besluit hij de vergissing in stand te houden. Het geeft hem de kans opnieuw te beginnen en een riant leven te leiden. Vol overgave stort hij zich in zijn nieuwe bestaan. Maar wanneer je het leven van een ander overneemt, krijg je ook al zijn problemen erbij. En Van Heer blijkt bepaald geen lieverdje te zijn geweest...

De omslag
Yfke: Net als bij Uitgeteld, de eerste roman van Marja West, is de keus voor Echte Barkeepers Heten Henk op een primaire kleur gevallen. De titel laat weinig ruimte over voor meer dan een eenvoudige doek en een schrobborstel. Hou ik wel van; het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld (de titel is pakkend genoeg, laten we wel wezen) – en het springt er lekker uit.

Titel

Alex: Toen ik hoorde dat de nieuwe Marja West Echt barkeepers heten Henk zou gaan heten, wist ik dat ik dit boek wilde lezen. Briljant, wat een titel. Gewaagd, pakkend en eigenwijs. Wanneer anderen om je heen je afraden deze titel te kiezen, is dit de ultieme lange neus.

Onze meningen:
Yfke: Paul kan er eigenlijk niks aan doen (of misschien wel, maar hij weet gewoon niet hoe); hij is een kneus. Zijn broer is een geslaagde zakenman, maar voor Paul hoeft het allemaal niet zo nodig; hij is al gelukkig als hij gewoon zijn trouwe bonsai (Benjamin) kan snoeien en patat mag bakken bij de McDonalds. Hij dobbert maar een beetje mee op de golven die mensen uit zijn omgeving maken, om dan zijn kont af en toe wat tegen de krib te gooien. Zo komt hij in verschillende situaties terecht, vaak pijnlijk hilarisch door hoe hij ze helemaal niet of helemaal wel naar zijn hand weet te zetten. Ik heb regelmatig achter mijn hand zitten gniffelen tijdens het lezen. Heerlijk hoe Paul alles wat hij denkt en doet volslagen logisch en normaal vindt en hierin volhardend blijft, ook al is het tegendeel voor jou als lezer duidelijk. (Nou ja, wie zegt dat ik zelf in het dagelijks leven anders ben dan hij?)

Alex: Net als in Uitgeteld, ook een absolute aanrader, neemt Marja West je mee in de stellige absurditeit van een hoofdpersoon. De overtuigende manier waarmee de schrijfster Paul beschrijft en ons meeneemt in zijn gedachtegang, zorgt ervoor dat het karakter zo geloofwaardig overkomt dat je amper twijfelt aan zijn motieven. Sterker nog, de wereld om hem heen is juist verantwoordelijkheid voor de stappen die hij noodgedwongen moet ondernemen.
Vooral de gewaagde wisselwerking tussen eerste persoon en derde persoon werkt in dit geval perfect. Je ziet hoe Paul moeiteloos de rol van Vincent op zich neemt en van een traumatische ervaring handig gebruik maakt om een nieuw te beginnen. Hoewel het niet altijd even makkelijk is afscheid van zichzelf te nemen.
Al lezende kun je het niet helpen om gniffelend pagina na pagina om te slaan en onverwachts verstrikt te raken in een achtervolging, die toch duidelijk begon als een onschuldig bezoekje.

Yfke: De levensinstelling van Paul is een soort schouderophalende acceptatie, ook wanneer hij als Vincent van Heer wordt geïdentificeerd. Hij neemt bijna zondermeer zijn nieuwe identiteit aan en besluit die naar zijn hand te zetten. Dat gaat zelfs zo ver dat hij niet langer in de ik-persoon denkt, maar in de derde persoon. Komt er een keer een herinnering of feitje boven dat alleen van Paul kan komen, dan wordt dat de kop weer ingedrukt met een ‘hoe weet hij dat nou weer? Dat moet Paul hem eens verteld hebben’. De vraag is natuurlijk, hoe goed kan iemand de identiteit aannemen van iemand die totaal anders is dan hij; tenslotte moet ‘Vincent’ het doen met het beeld dat hij heeft van een succesvol zakenman, zonder ervaring uit de eerste hand.

Alex: Absurde vanzelfsprekendheid lijkt het handelsmark van Marja West te zijn, en als geen ander beheerst zij dit. 'Verkeerd' geplaatste bomaanslag of niet, het doet in mijn ogen totaal geen breuk af aan de leesbeleving.
Enige punt van kritiek zou kunnen zijn dat, hoewel de verhaallijnen en karakters niet dezelfde zijn, afgezien dat Esther uit Uitgeteld ook hier een rolletje heeft en het plot in Henk minder voor de hand liggend is, wat in Uitgeteld ook de opzet was, de overtuigende afwijkende wereld van de hoofdpersonen sterke overeenkomsten vormen. Toch is het juist dit gegeven dat de boeken zo ongelooflijk lekker laat lezen. Ik kan niet wachten tot 7 april 2017.

Yfke: Terwijl vanaf pagina 2 van Uitgeteld wel zo’n beetje duidelijk is wat er uiteindelijk zal gebeuren (wat de reis daar naartoe trouwens niet minder leuk maakt), werd ik bij Echte Barkeepers Heten Henk wèl verrast. Mede door de afwisseling van heden en verleden blijft het nooit saai en de weg naar de ontknoping is er een van hilariteit en plaatsvervangende schaamte. Erg origineel, en het leest als een trein. Iedereen zou een Henk moeten hebben!

Omslag: 4
Plot: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 4.5

Conclusie: 4.5 sterren

Yfke (die normaal nooit zo vaak 5 sterren geeft, pfff)

titel: 5

plot: 4
leesplezier: 5
spanning: 3
schrijfstijl: 5

Conclusie: 4 sterren

Alex

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!