Auteur: Christian De Coninck
Uitgeverij: Houtekiet
Publicatiedatum: april 2016
Cover
Ik neem aan een foto afdruk van Brussel met daarop een man in pak en aktetas. Waarschijnlijk een bankier. Niets verkeerds met de kaft: niet spectaculair, maar ook niet fout.
Samenvatting
In de haven van Zeebrugge wordt een waardetransport overvallen. De daders ontkomen met hun buit naar Brussel. Een beetje later ontploft in een chique wijk van Brussel een flatgebouw waar een private bank was gevestigd. In Laken wordt een dubbele moord gepleegd en wordt ook het lichaam gevonden van een Japanner die seppuku heeft gepleegd. Wat hebben een overvaller en een private banker gemeen met de yakuza? Stijn Goris en Stef Pauwels zitten met de handen in het haar, want de zaak oplossen is niet eenvoudig als iedereen zwijgt als… vermoord.
Mijn mening
Een misdaadroman staat er op het boek en ik begin onbevangen in het verhaal. Jemig wat een hoop namen. En wat een hoop gewauwel zeg. Hij zei, zij zegt, wij hebben gezegd....
Dat is waarom misdaad/politieromans niet hoog op mijn favorietenlijst staan. Maar hup, knop om!
Het is helaas erg lastig geworden voor mij om heel veel plezier te krijgen bij het lezen van Een kwestie van zwijgen. Heel veel Vlaams en geloof me ik kan best wat Vlaams hebben. Als er dan ook nog een Brussels dialect wordt toegepast tussendoor (logisch het speelt in Brussel), wil ik bijna afhaken. Ook de stijl van zinnen vormen die niet helemaal lekker vloeiend loopt laat mijn lezen haperen,waardoor ik niet snel door het boek ga en het ook regelmatig wegleg.
Het verhaal zelf vind ik nogal warrig en natuurlijk weet ik ruim vantevoren dat veel gaat samenkomen. Zo moeilijk te voorspellen is dat ook niet.
We volgen het verhaal van twee schlemielen die een waardetransport overvallen met een veel te grote buit. Daarnaast volgen we een link van de Japanse maffia die geld witwast en wat ontdekt wordt door een bankmedewerker. De Japanners willen onthullingen voorkomen. Veel Japanse termen komen in deze voor.
En dan natuurlijk zijn daar Stijn en Stef, Onze rechercheurs die van misdaad naar misdaad gaan, beginnend bij het roven van geld uit kerken.
Ook deze twee rechercheurs zijn niet van het vlotte type. Alsof ik in een soort Suske en Wiskeboek beland ben. Of aardiger gezegd in een aflevering van Flikken Gent of Witse. Niets mis mee met die series, maar ik vind het altijd net niet. Geen spanning en wat sullig. Sorry!
Veel wel liefhebbers en die zullen wel smullen van dit verhaal in boekvorm. Dat weet ik zeker. Ik werd ook nooit heel gelukkig van Baantjer in boek- of beeldvorm. Terwijl er honderdduizenden keken en lazen.
Not mine cup of coffee!
Schrijfstijl 2
Leesplezier 2
Plot 3
Originaliteit 3
Psychologie 3
Spanning 2,5
Een hele krappe drie sterren voor deze Vlaamse auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten