Thriller met 50 tinten grijsingredienten...ik weet het niet

Ken je dat dat je heel erg naar een nieuw boek uit kijkt van een bepaalde schrijver? Zijn debuut vond je erg goed 'Voor ik slapen ga'. Het duurde eindeloos maar eindelijk verscheen onlangs zijn tweede boek 'Tweede leven'.
Je begint enthousiast en herkent zijn stijl van schrijven. Het verhaal intrigeert je wel, maar dan ver over de helft denk je van mij mag het zo over een bladzijde of 50 wel klaar zijn, maar je moet er nog veel meer. Het gaat traag en de 50 tinten grijshype wordt er in gevoegd. Heel wijs om een sexy man op te gaan voeren die van het ruwere spannender werk houdt. Maar om zoveel pagina"s over Julia's tweede leven te schrijven, is voor mij een domper. Ik geef eerlijk toe: dat ligt aan mij! Ik verwacht dat heel veel vrouwtjes met rode oortjes dit boek gaan lezen en een fijn opwindend gevoel gaan ervaren.
Alleen ik niet.

De boeken van 50 tinten grijs konden mij ook niet bekoren. Terwijl om mijn heen elke vrouw giebelend vertelde over hoe spannend en erotisch ze het verhaal vonden, las ik moeizaam deel 1 en was toentertijd verbaasd over dat dit het dan was.
Na vele gesprekken ontdekte ik wat een van de belangrijkste reden was van de grote opwinding: het heteroleven van de meeste vrouwen bestaat uit de gewone standaard seks. Rondom Valentijn merk je al dat er niet heel veel romantiek speelt bij het manvolk. "We doen niet aan die flauwekul hoor!". Zelfs hun vrouwen zeggen dat het voor hun niet hoeft. Die zijn al gewend zelden spontaan een mooie bos bloemen te ontvangen of een doosje goede bonbons.
En die seks? Ach als het mannetje dan maar klaarkomt, kunnen we ons weer omdraaien en lekker slapen. 
Maar als je dan in drie delen je kan verlekkeren aan een man die mooi is, geld heeft en je aandacht geeft en spelletjes met je speelt. Je krijgt aandacht en wordt gewaardeerd! Niet als een tweede soort mama, maar als aantrekkelijke vrouw. Woaw...heerlijk wegdromen hoe het toch zou kunnen zijn. En als die dames op lekkere ideetjes gebracht worden hoe hun seksleven plezieriger wordt...Who cares?! Fijn toch voor ze.
Hoeven we helemaal niet op neer te kijken. Je moet toch tot je 80e het een beetje leuk maken in je leven.
Dat in de sekswereld van veel lesbische vrouwen al vanaf heel jong geëxperimenteerd wordt met tientallen verschillende soorten speeltjes en het zelden standaard afgewerkt wordt, is een fijn pluspunt. Zou het dodelijk saai vinden als er iemand boven me ligt te hijgen en zijn heupen twee minuten beweegt en dan zuchtend wegrolt. Alles heeft zijn voor- en nadelen.

Maaaaaaaar SJ Watson is dus een fijn boek voor de heterodames: een dame die een internetliefde krijgt. Maar nu ga ik hem eerst verder uitlezen om te kijken of hij ook nog echt spannend wordt voor een thrillerlezer.