Wat vindt Gisele van Het vervloekte huis van Lydia van Houten?

De cover is vrij sober, donker en niet veelzeggend.

Als je de achterflap leest, denk je: ”Ja, daar zit wat in!”
Steven Jackson pleegt zelfmoord en laat een vrouw, Mikayla, een zoon, Jason en een plusdochter, Valerie verweesd achter. Hij laat hen echter een huis in Canada na waar ze tot dan niets over wisten. 
Ze besluiten Amsterdam te verlaten en vestigen zich in Canada. In een klein dorp kent ons ons, hier niet anders. Al snel blijkt dat het dorp meerdere geheimen heeft. Mikayla bijt zich vast in een twintig jaar oude moord. En dan gaan de poppen aan’t dansen.

Ik las het boek in een paar uur uit. Het boek blijft zeer oppervlakkig, personages worden niet uitgediept, diepgang ontbreekt. Het is ook een zeer ongeloofwaardig verhaal, het hele dorp is betrokken. Maar het verhaal had een goede opbouw en dit boek zou indien de ongeloofwaardige kantjes er werden afgesneden en de personages diepgang zouden krijgen zeker de moeite lonen.

Een hoogvlieger zou ik dit boek zeker niet noemen, ik las al slechter en beter. Het las lekker weg, als ontspanning, verstand op nul, zeker ok. Echter, ik verwacht meer van een boek. Ik wil verrast worden, uitgedaagd. En dat was hier niet het geval.

3 sterren lijkt me een eerlijke quotering.

Gisele

Wat vindt Paul Smeyers van De spookverschijning

Bij gebrek aan een neppistool (hoewel onze oorlogen vroeger steevast werden uitgevochten met de klakkebuis), een denkbeeldig paard (of zelfs iemand die eventueel met twee halve kokosnoten achter mij wil aanlopen) en de broodnodige indianen (die je in België enkel ziet tijdens carnaval of de gay-parade), ben ik er al jaren mee gestopt om ‘Pistolen Paultje’ nog eens uit de kast te halen. En de schabben van de dichtstbijzijnde boekhandel staan nu ook niet meteen overvol met dit soort leesmateriaal. Maar kijk, dit jaar is er ‘De spookverschijning’ (Michael Punke). Wellicht zegt jullie dat niet veel, maar bij liefhebbers van het genre gaat er misschien wel een belletje rinkelen bij het in 2003 verschenen boek ‘Wraak’. En als dat nog niet het geval moest zijn : beide boeken zijn een vertaling van ‘The Revenant’, één van de twee grote Oscarpakkers van dit jaar !
 
Int ’t kort : In de zomer van 1823 vertrekken 11 pelsjagers, onder leiding van kapitein Andrew Henry, op jacht in opdracht van William Ashley’s ‘Rocky Mountain Fur Company’. Maar terwijl Hugh Glass er alleen op verkenning wordt op uitgestuurd, wordt hij aangevallen door een reusachtige grizzlybeer en verschrikkelijk toegetakeld. Omdat er voor Glass geen redding meer blijkt, trekken kapitein Henry en 7 van zijn jagers verder en laten 2 mannen bij Glass om hem te verzorgen tot diens dood. Maar ook deze 2 mannen, Fitzgerald en Bridger, laten hem achter, meer dood dan levend en nemen al zijn wapens en andere benodigdheden mee. Maar Glass sterft niet. Zijn woede en overlevingsdrang halen het van de pijn…en hij begint te kruipen op weg naar wraak. Maar zullen de veelvuldig aanwezige indianen, de verschrikkelijke weersomstandigheden, het gebrek aan voedsel, wapens en degelijke kledij hem toelaten zijn wraakactie tot een goed einde te brengen ?
Dit, op ware feiten gebaseerde, boek is spannend, meeslepend en zeer filmisch en vlot geschreven. De hoofdstukken zijn ingedeeld volgens de verstreken periode. Jullie zouden zich de gedachte kunnen vormen of de bijna 300 pagina’s niet teveel van ‘het goede’ zijn, gezien de inhoud. Neen dus… het boek verveelt geen seconde (of pagina). Het gevaar dat achter elke rots kan schuilen, Glass’ onvermogen zich tegen wie of wat dan ook te verdedigen, het moment waarop Glass’ en Fitzgeralds pad elkaar nauwelijks kruisen…het zijn allemaal pareltjes die vanzelfsprekend riepen om verfilmd te worden. We krijgen ook (prachtig beschreven) flash-backs van de hoofdpersonages en af en toe keert Punke terug naar kapitein Henry met zijn team en de 2 verraders, die trachten zich opnieuw bij de groep aan te sluiten. Om spoilers te vermijden, ga ik het hier bij houden, behalve nog één ding : daar dit dus een waargebeurd verhaal is, zijn er ook boeken geschreven over (Jim) Bridger (over Fitzgerald is weinig bekend), de weg die Glass heeft afgelegd, verhalen van en over pelsjagers, enz… : mijn eigen jacht is alvast geopend !

Besluit : “Il n’est pire sourd que celui qui ne veut pas entendre” (uittreksel boek) en ik kan enkel maar hopen dat jullie dus wel geluisterd hebben. Dit boek lezen, bespaart jullie alweer € 15,- aan de kassa, want dit IS de film ! Dat bedrag mogen jullie altijd storten op mijn bankrekening, verkrijgbaar in PB. Daarmee kan ik mij opnieuw een neppistool en kokosnoten aanschaffen…en misschien zelfs een indiaan inhuren. En zoniet, Yippee-Ki-Yay nog eens aan toe, hou ik er in elk geval een machtig boek aan over ! Saddle them up en snel naar de dichtstbijzijnde boekenwinkel !

Wat vindt Caroline van Weg van Jos Dewit?

In een asielzoekerscentrum van het Limburgse Sint-Truiden wordt een dode man gevonden in een afvalcontainer. Het blijkt te gaan om de Afghaan Ibrahim Sultani, een uitgeprocedeerde asielzoeker die samen met zijn zus Parwana zal worden uitgezet.

Kareem Zeiz krijgt deze zaak toegewezen. Zeiz is een jaar weg geweest na een uit de hand gelopen interventieopdracht, waarbij hij de leiding had en zijn vriend en collega Sterckx zwaargewond raakte. Bepaalde collega’s hadden hem beschuldigd en er was een onderzoek gestart door Comité P, die op dit moment nog niet was afgerond. Zijn baas Vanderweyden had hem duidelijk gemaakt dat hij te vroeg was teruggekeerd. Hij werd wel bevorderd tot commissaris, maar dit was maar een formaliteit.

Ze gaven hem de zaak van de dode Afghaan, die eigenlijk al was gesloten, met de uitspraak dat het zelfmoord was. Zeiz gaat toch op onderzoek uit en vindt het zelfmoordverhaal niet echt passen bij de Afghaan. De jongen zorgde voor zijn zus en was erg gelovig. Dan ga je geen zelfmoord plegen.

De zus van Ibrahim is verdwenen en er wordt gezegd dat uitgeprocedeerde asielzoekers vaak in de anonimiteit verdwijnen. Waar is dit meisje gebleven en wie is Pitri, waarmee ze als laatste gezien is?

Zeiz bijt zich vast in de zoektocht naar Parwana, maar doet dit omdat hij heel lang gezocht heeft naar zijn vriendin die in het prostitutiecircuit verdwenen is.

Zeiz stuit op belangrijke zaken en ondanks dat het onderzoek gesloten is, gaat hij toch verder zoeken.

Er blijkt een heel netwerk te zijn, die de uitgeprocedeerde meisjes rond de 18 jaar opvangen en begeleiden. Alleen is het begeleiden niet zo als de bedoeling is. Zeiz komt er achter dat er enkele meisjes aangespoeld zijn in Zeeland, zonder papieren, dus waarschijnlijk uitgeprocedeerde meisjes.

Wat is er met ze gebeurd? Zeiz stuit op de crimineel Wald, die in een camper rondtrekt en een handlanger heeft, Boa. Wald is verliefd op Boa en de twee schuwen geen enkel middel om dingen boven tafel te krijgen. Zij zijn op zoek naar een Usb stick, die Parwana nu in haar bezit heeft.

Met gevaar voor eigen leven probeert Zeiz Parwana uit handen van het prostitutienetwerk te houden. Zeiz gaat wel eens verder dan toelaatbaar is voor een politieman, maar hoopt de waarheid boven tafel te krijgen.

Mijn mening

Een boek dat ik maar moeilijk weg kon leggen, omdat er zoveel in gebeurt en je zo benieuwd bent hoe het verder gaat. Het enige lastige vond ik de vele personages, die erin voor kwamen, met soms ook weer bijnamen. Ik heb gewoon wat namen opgeschreven en verbonden met elkaar zodat ik niet steeds hoefde terug te bladeren.

Het verhaal gaat over asielzoekerscentra, die eigenlijk overbevolkt zijn en die door de buurtbewoners met demonstraties worden uitgejouwd. Waarbij soms zeer gevaarlijke intimiderende taferelen plaatsvinden voor de hekken van de centra. Een hedendaagse problematiek in ons land en ook in België. Ik schaamde me gewoon toen ik het las. Die mensen vluchten niet voor niets, natuurlijk zijn er ook profiteurs, maar als je leest hoe de leefomstandigheden zijn van de asielzoekers zou je je moeten schamen. Ik denk niet dat je voor je lol daar gaat zitten.

Dewit schrijft heerlijk, niet te lange zinnen en je zit gewoon in het verhaal. Jos Dewit heb ik leren kennen als een sympathieke man, die zich zelf onderschat in zijn schrijfstijl. Jos was genomineerd voor de Diamanten Kogel, die afgelopen februari uitgereikt werd. Jos heeft niet gewonnen, maar je wordt niet voor niets genomineerd! Ik heb je boek in de bibliotheek inmiddels aan een klant meegegeven. Zelf heb ik de Mayonaise Moorden besteld, want Jos, je hebt er een fan bij. Heel veel succes!

Mijn beoordeling:

Schrijfstijl: 4

Leesplezier: 5

Plot: 5

Spanning: 5

Psychologie 5

5 sterren

Caroline Kuiper

Wat vindt Suzanne van De Val van Melanie Raabe

In De val wordt je meegezogen in het leven van de beroemde schrijfster Linda Conrads. 
Zij leeft al 11 jaar lang afgesloten van de wereld in haar villa. Maar weinig mensen weten dat Linda de moordenaar van haar zus heeft zien wegvluchten. Deze gebeurtenis heeft veel impact op het leven van Linda gehad. Het achtervolgt haar in haar dromen. Ze is dan ook compleet in de war en in schok als zij het gezicht van de moordenaar herkent in een journalist op televisie. Aangezien zij niet haar huis uit durft besluit ze een val te zetten. Ze gaat een boek schrijven waarin ze de moord op haar zus beschrijft. Een stille hint naar de moordenaar om hem te provoceren. 

In het boek is er een aangename wisseling tussen de gebeurtenissen die Linda in het nu beleeft en het boek dat zij schrijft over het verleden.
Het boek is meteen spannend. Al in het begin van het boek herkent Linda de moordenaar. Ze neemt je mee in haar soms wat bizarre gedachtegang. Ik kan daar ontzettend van genieten, heerlijk al die kronkels. 

Vaak had ik het gevoel dat ik met Linda in de kamer zat en zachtjes op de achtergrond zat te genieten van de strijd die zij voerde met de moordenaar van haar zus. Ook werd ik diverse malen op het verkeerde been gezet. Heeft Linda inderdaad wel de juiste moordenaar? Heeft ze het zelf niet gedaan? Is er toch iemand anders betrokken bij de moord op haar zus? In mijn hoofd speelde zich al verschillende scenario’s af met eventuele andere moordenaars. En zo hoort het ook te zijn met een ontzettend goede psychologische thriller! 

Ik heb ontzettend genoten van dit geweldige debuut! Ik vond het lezen van een boek in een boek ook een erg mooi en slim idee en Melanie Raabe heeft dit gegeven ook ontzettend goed verwerkt. Het boek was echt ontzettend snel uit omdat De val een mooi leesritme heeft en super spannend is!

Suzanne

Wat vindt Corina van Een schitterend ongeluk?

Je wordt meegenomen in de levens van Merel, Karin, Jasper, Timo en Daniël. Aan de zijlijn loopt het levensverhaal van Sammy. In korte hoofdstukken die steeds vanuit een ander hoofdpersoon wordt verteld, kom je langzaam achter de sterke band van vriendschap. Wisselende tijdsperiodes maakt dat je wel moet opletten, maar het zorgt er ook voor dat je de groep steeds beter begrijpt en toch af en toe denkt " hoe kan dat nou allemaal?".

Alle personages ontwikkelen zich gestaag in het boek en je voelt met iedereen mee. Alleen Daniël (Don) komt pas laat echt aan bod en dat vind ik enerzijds wel jammer. Het plot is top bedacht en had ik zeker niet verwacht. Geen "eind goed al goed" einde maar wel het perfecte einde.

Vriendschap..... Een raar ding.... Wil je echt alles weten van je beste vrienden? Wil je dat hun echt alles van jou weten? Vragen die in het boek gesteld worden. Want al zeggen alle hoofdpersonen dat ze altijd eerlijk zullen zijn, ze weten in de huidige tijd elk voor zich dat het niet zo is, maar hoe vertel je dat? Door het ongeluk komt er een bedrog uit en daarna gaat het in stroomversnelling, mooi gedaan en zeer realistisch beschreven. Echt een aanrader als je van nadenken houdt tijdens en na het lezen. Want ook nadat ik het boek dichtsloeg bleef het me bezig houden. Echt top!

Corina

Wat vindt Renée van Supernova van Peter Römer?

Het is bijna niet meer voor te stellen, maar het is pas ruim 25 jaar geleden dat we meer dan 3 televisiezenders in Nederland kregen. In dit boek speelt Hans Paardekoper een hoofdrol bij het starten van de commerciële omroep Radio Nova. In die begin tijd waren de jonge meiden gek op hun idolen van Radio Nova. De dj's van Radio Nova maakten gebruik van de meiden, waarbij het drogeren van de meiden niet geschuwd werd. Meerdere meiden raakten zwanger. Een jaar of 20 later volgen er een aantal moorden in het circuit van de ex-dj's. Zou het misbruik van de meiden er wat mee te maken hebben?

Peter Römer is een van de schrijvers van de laatste Baantjer boeken. Dit boek is dan ook in de Baantjer stijl geschreven. Vaak eenvoudigere politiethrillers. Supernova heeft meer diepgang dan de Baantjerboeken. Het is minder rechtlijnig. De manier van schrijven zorgt er wel voor dat je eigenlijk steeds al wel weet wat wie de misdaad begaan heeft. Dat zorgt ervoor dat er net wat minder spanning in het boek zit dan je graag zou willen. Het tekstgebruik is prima. Niet te ingewikkeld, wat je bij dit type boek ook niet verwacht, maar zeker ook niet te eenvoudig.

Het slot van het boek verwacht je vooraf niet en dat maakt het voor mij een beter boek.

Het boek werd vooraf door mij als een soort tussendoortje beschouwd, maar het bleek van betere kwaliteit dan ik vooraf gedacht had. Zal ook vast wel weer eens een boek van Römer pakken.

Ik geef het boek een dikke 3 sterren.

Wat vindt Caroline van Uitgeteld van Marja West?

De cover van Uitgeteld zei me niet zoveel. Ik zou hem niet gauw oppakken, maar na het boek gelezen te hebben, snapte ik de goudvis voorop. Ik moet er nog om lachen.

Wanneer Esther na een paar maanden daten ten huwelijk wordt gevraagd door de oudere bankier Maarten van Nuenen, vraagt ze hem wat hij in haar ziet. Zij een meisje uit de Bijlmer die achter de bar staat. Hij vind haar een vrouw zonder poespas. De enige eis die Maarten stelt, is dat ze kookt voor zijn moeder en dit mag niet uit een pakje zijn. Omdat Esther niet kan koken, krijgt ze van Maarten kookboeken, maar de woorden pocheren en blancheren zeggen haar niets.

Wanneer zij haar teen gemeen stoot tegen een tafeltje en ze steeds moeilijker kan lopen, zegt Maarten dat ze een pedicure moet opzoeken. De enige pedicure die haar meteen kan helpen, is Sonja die in een garage met kanteldeur praktijk houdt.  Sonja wordt haar vriendin en geeft haar vaak raad. De raad die Sonja geeft, vertaalt Esther in haar eigen woorden. Esther is niet echt heel slim en verdraait de woorden vaak in hoe het haar het beste uit komt.

Wanneer er nieuwe buren komen, maakt Esther kennis met de buurvrouw, Annelize van Rooijen Zuilensteijn, een vrouw met een dubbele achternaam, die ook nog eens net gescheiden is. Wat blijkt: ze is de ex-vriendin van Maarten. Annelize hangt constant om Maarten heen en negeert Esther compleet. Wanneer ze de moeder van Maarten ook nog eens ‘moeder’ gaat noemen, probeert Esther nog meer haar best te doen om een vrouwtje worden, die aan de eisen van Maarten voldoet en ook nog eens goed kan koken.

Zo gaat ze samen met Sonja een cursus Sushi volgen om Maarten op zijn verjaardag te verrassen met haar kookkunsten.

Wat een super leuk boek was dit. Ik had totaal geen idee waar het heen zou gaan en de manier waarop Esther haar Maarten voor zich terug probeert te winnen is hilarisch. Een meisje uit de Bijlmer die door haar huwelijk in de hogere kringen komt, maar totaal geen kaas heeft gegeten van de etiquette. Ze probeert er alles aan te doen om haar man te behagen. De nieuwe buurvrouw is het toonbeeld van hoe het moet en Esther moet aan haar een voorbeeld nemen van haar man. Wanneer de ex zich steeds verder het leventje van Esther en Maarten binnendringt en Esther bij Sonja raad vraagt zijn de gevolgen niet te overzien. Omdat Maarten de handelingen van Esther niet meer kan aanzien, stuurt hij haar naar een psychiater.

Het verhaal wordt vertelt door Esther, vanaf de bank van de laatste psychiater die zij bezoekt.

Een thriller met een hilarische verhaallijn en een geweldig plot. Soms moest ik zo lachen dat ik bevreemd werd aangekeken door mijn gezin.

Een super thrillerdebuut van Marja West. Ben erg benieuwd naar een volgend boek.

Ik geef er 5 sterren aan, omdat het zo’n ongelooflijk goed verzonnen verhaal is.

Caroline

Wat vindt Caroline van Ongrijpbaar van Bianca Nederlof?

De intocht van Sinterklaas is vandaag en Silvia zou samen met haar man David en de kleine Nick naar de intocht gaan kijken. Nu moet David ineens werken en is Silvia boos. Ze wil niet alleen, er is de afgelopen weken zoveel gedoe geweest rondom de zwarte pieten dat zelfs de ME verkleed als zwarte piet mee loopt.

David ziet dat Silvia echt overstuur is en belt zijn zusje Maura. Die woont nog bij haar ouders thuis en gaat gezellig mee naar de intocht. Ze zal ook goed op de kleine man passen. Op de kade is het een drukte van belang en als ze een mooi plaatsje hebben gevonden, komt er een dikke vrouw, zonder kind voor hun neus staan. Silvia zet Nick op haar nek en zo kunnen ze de intocht zien. Wanneer Sinterklaas op de kade is aangekomen komt er een verwarde man op Sinterklaas af stormen en breekt er paniek uit. Silvia houd Nick’s handje stevig vast, maar dan wordt ze omver geduwd en voelt ze dat het handje van Nick uit haar hand wordt getrokken.

Nick is onvindbaar en Silvia raakt steeds verder in een depressie. Nick is niet gevonden in het water, dus iemand heeft hem mee genomen.

Silvia heeft een verleden dat ze zelfs voor David verborgen houdt. Ze heeft afstand gedaan van haar moeder. Soms heeft ze contact met haar moeder via sms op een mobieltje dat ze verstopt heeft achter een stapel oude truien.

Silvia heeft vroeger iets gehad met Reinier en er is iets gebeurd waardoor hij in de gevangenis is beland. Hij zou toch nog niet vrij zijn en iets met de verdwijning van Nick te maken hebben? Silvia is bang dat Reinier er toch mee te maken heeft en er zit maar één ding op: om er achter te komen ze moet terug naar het huis dat ze voor altijd achter zich wilde laten.

De rechercheur die het onderzoek leidt, komt steeds verder achter de ware identiteit van Silvia. Wat heeft Silvia allemaal te verbergen en wat heeft dit te maken met de verdwijning van Nick?

Wat een geweldige thriller. De verhaallijnen komen uit in een plot dat ik niet had zien aankomen. Achter deze moeder schuilt een verschrikkelijk verleden. Alle schepen heeft ze achter zich verbrand, maar stuk voor stuk komen ze weer boven drijven. Een boek dat je maar moeilijk kan weg leggen.

Een 5 sterren boek. Jammer dat je de Schaduwpijs niet hebt gewonnen Bianca!

Caroline

Wat vindt Caroline van Koud Spoor van Carina van Leeuwen?

Ze kon proberen te vluchten of doodgaan. De Tiran was even weg, dit was haar kans, hij was vergeten de deur op slot te doen. Met veel moeite liep ze naar beneden stijf en met bloed aan haar voeten. In de kamer stond een vriezer, langzaam liep ze er naar toe en twijfelde even………

Het tweede deel begint ook weer spannend en je wilt blijven lezen. Renee Spaan is forensische rechercheur bij de politie in Den Haag. Haar vader is op jonge leeftijd (37 jaar) omgekomen bij een inval. Renee is opgevoed door haar tante Door en haar vriendin Tilly. Samen runnen zij het eethuis Doortje Dartel. Na een drukke dag gaat Renee vaak samen met haar hond Bob wat eten of gewoon even praten. Renee heeft een verhouding met Chris, die patholoog is bij het Forensisch Instituut en naar Engeland is om wat zaken met haar ex af te handelen. Wanneer Chris weer in het land is, heeft Renee niet meteen zin om haar op te zoeken. Renee wil geen huisje boompje beestje, maar Chris wel. Renee wil gewoon af en toe een date hebben, ze is bang om zich te binden. Haar vriendin Carmen heeft zelfmoord gepleegd en nadat ze alle spullen, die aan Carmen deden denken, heeft weggedaan, wil ze gewoon vrij zijn.

Ondertussen gebeuren er vreemde zaken in de stad. Er worden vuilniszakken met lichaamsdelen gevonden in verschillende delen van de stad en in een huis wordt een man gevonden in plastic gewikkeld met een badmuts op zijn hoofd en een geigerteller (stralingsdetector) erin. Het lijkt erop dat hij gewoon is overleden door ondervoeding en uitdroging, maar dat verandert wanneer er een sporttas wordt gevonden in de kast bij deze man met een lugubere inhoud.

Het ongeluk van Renee’s vader laat haar niet los en stiekem probeert ze de dossiers te pakken te krijgen om zelf te ontdekken wat er toen eigenlijk is gebeurd. Ze steekt zich met dit onderzoek in een wespennest, want er zijn mensen die niet willen dat de onderste steen boven komt. Samen met haar vaders vriend uit die tijd, Don, heropent ze stiekem de zaak bij Don thuis.

Wat was dit weer een heerlijk boek. De boeken zijn apart te lezen, maar om je te verdiepen in de personages is het beter om eerst in Vuurproef te beginnen.

Wat het zo leuk maakt is de wetenschap dat Carina zelf bij de politie werkt en deze moorden niet zomaar uit de lucht gegrepen zijn. Natuurlijk zijn alle zaken verzonnen maar met waargebeurde details erin verwerkt. In hoofdstuk 15 stond het stukje: ‘Aan het einde van de Veenkade ging ze langzamer fietsen om te voorkomen dat ze moest afstappen voor het rode verkeerslicht. Dat sprong op groen en ze versnelde om de kruising over te steken naar de Constant Rebequestraat…..’

Dit was voor mij een geweldig stukje, Peter Jan en ik zijn hier 30 jaar geleden samen begonnen. Ons eerste huisje in de Constant R. straat, je waant je bij zo’n stukje verhaal meteen terug en weet waar het zich afspeelt. Super leuk.

Carina van Leeuwen is voor mij een vrouw die naast super aardig ook nog geweldig kan schrijven. Een schrijfster die zich voor mij al bij de top van de Nederlandse thrillerschrijvers kan scharen.

Koud spoor krijgt van mij 5 sterren.

Caroline

Wat vindt Anita van Hex

Wie er wordt geboren is gedoemd er tot zijn dood te blijven. Wie er zich vestigt komt er nooit meer weg. Het ogenschijnlijk pittoreske dorpje Beek is in de greep van de Wylerheks, een vrouw uit de zeventiende eeuw wier ogen en mond zijn dichtgenaaid. Zwijgend loopt ze door de straten en dringt ze de huizen binnen, nachtenlang staat ze aan je bed. Iedereen weet dat haar ogen nooit mogen worden geopend. Er wordt alles aan gedaan om haar aanwezigheid geheim te houden. Maar als een groep jongeren besluit viral te gaan met de heks, laat ze de moderne samenleving langzaam maar zeker afglijden naar middeleeuwse praktijken. En dan is de wraak van de Wylerheks nog niet eens begonnen...

Mijn mening: Het boek begint nogal chaotisch en er gebeurt heel veel tegelijkertijd wat niet wordt uitgelegd. Mijn eerste gedachte was: 'Heb ik hier te maken met een schrijver die ADHD heeft?'. Ik besloot toch verder te lezen en langzaam werd ik het verhaal ingezogen.

Het verhaal wordt steeds beklemmender en doet een beetje Stephen King-achtig aan. Tot ongeveer tweederde had het me aardig in zijn greep maar het einde was gewoon tè ver gezocht, tè heftig, tè van alles. Doordat Olde Heuvelt daar ook heel veel begint uit te leggen komt het allemaal niet zo binnen bij de lezer, terwijl in de stukken ervoor ik behoorlijk in het verhaal zat en zelfs als ik niet in de gelegenheid was om te lezen toch aan het boek dacht en wilde weten hoe het nu verder zou gaan. Sommige stukken met kloppend hart gelezen.

Het is jammer dat het eind zo heftig en te ver gezocht was. Bij ons in de bieb staat dit boek tussen de YA maar daar vind ik het veel te heftig voor, ook het taalgebruik is soms niet makkelijk voor deze doelgroep.

Wat vindt Ann Koenzen van Het meisje in de trein?

Gisteren 'The Girl on the Train' uitgelezen...na in eerste instantie enorm met het boek geworsteld te hebben...een paar keer weggelegd, maar op aanraden weer opgepakt. De enorme wereldwijde hype snap ik nog niet helemaal, maar het verhaal zit knap in elkaar. Het is de eerste thriller van Paula Hawkins en zeker voor een thrillerdebuut zit het boek erg goed in elkaar.

De vrouwelijke hoofdpersonen (Rachel, Megan en Anna) die eerst zo verschillend lijken te zijn gaan ook steeds meer op elkaar lijken, daardoor was ik blij dat boven de hoofdstukken stond om welke van de vrouwen het ging want anders was het voor mij echt niet meer duidelijk. Naar het einde van het boek toe kreeg ik ook steeds meer sympathie voor Rachel, terwijl ik haar eerst een enorme muts vond, pathetic is een beter woord eigenlijk. Heel knap, vind ik, als je zo kan schrijven dat ongemerkt de nuances anders komen te liggen.

De mannelijke hoofdpersonen (Tom, Scott en Kamal) zijn ook een beetje sneue kerels, niet echt erg sympathiek. In het begin ben je dus een een aan het lezen over mensen die je eigenlijk niet zo mag...dat maakt het soms lastig om door te lezen...mijn advies is...zeker doen...ik heb best lang over dit boek gedaan en heb verschillende andere boeken tussendoor gelezen, maar toch bleef dit boek en de hoofdpersonen onder mijn huid zitten.

In Engelse recensies wordt het boek vergeleken met films van Hitchcock en daar kan ik me wel in vinden. Met de juiste hoofdrolspelers wordt dit een heerlijk zuigende, Hitchcockiaanse (<- huh) film.

Ann Koenzen

Wat vindt Renée van Kwaad bloed?

Vince wordt de dag na een communiefeestje van Katie, dochter van één van zijn vriendinnen dood aangetroffen in zijn studentenkamer. Zijn beste vriendin Eilleen denkt dat het geen natuurlijke doodsoorzaak is en gaat op onderzoek uit. Ze ontdekt dingen over Vince waar ze geen weet van had en dat maakt haar wantrouwen alleen maar groter. Bovendien wordt ze op akelige wijze aan haar eigen verleden herinnerd.

Het allereerste wat aan het boek opvalt is de verzorgde hardcover uitgave met een matte afbeelding van een jonge vrouw in donkere grijstinten. De titel van het boek is er iets glanzend overheen gedrukt in diverse roodtinten.
Ook aan de binnenzijde is veel aandacht besteed. Elk hoofdstuk begint met een zwarte bladzijde en anders dan dat je bij een hardcover zou verwachten zijn de normale pagina's niet in flitsend wit, maar juist in een passende naturel tint. Een boek wat er op uiterlijk zeker uitspringt.

Het verhaal leest heerlijk weg. Je wilt weten wat er met Vince gebeurd is. Heeft hij een pilletje genomen, is het zijn astma geweest of... Een boek wat je achterelkaar door wilt lezen.
Een Young Adult, maar ook heel goed door volwassenen te lezen. Niet te kinderlijk taalgebruik en ook niet afschrikkend moeilijk.

Een minpuntje vind ik dat de beschrijving van Katie niet bij haar leeftijd past. Een 10-jarige zit normaal gesproken in groep 6 á 7 en dan maak je ze niet meer blij met het dragen van een prinsessenjurk en witte sokjes met een kanten randje. En er dan ook nog in willen slapen...
Ook de reacties van Katie op opmerkingen als ‘van wie zijn die mooie haren’ en dat ze daarop reageert, brullend van het lachen, dat het haar manen zijn, past niet bij een 10-jarige. Dat soort dingen hoort allemaal bij een jongere leeftijd, op die leeftijd zijn het al echte prepubers.
Ik zou aan willen raden dat bij een eventuele herdruk aan te passen. Zou de leeftijd aanpassen naar een jaar of 7, 8 en verder is alles dan wel te verklaren door haar hoogbegaafdheid.

Ik geef het boek 3,5 ster. Als bovenstaande allemaal geklopt had was het zeker 4 sterren geworden.

Renée Snijder

 

Wat vindt Karin Meinen van De Japanse Minnaar?

Geen thriller dit keer maar De Japanse Minnaar van Isabel Allende. Ik heb al fijne boeken mogen lezen van deze bijzondere schrijfster. Het huis met de geesten natuurlijk, wat een uniek mooi en goed boek vond ik dat. Maar daarnaast ook zijn Fortuna’s dochter en Portret in Sepia  een voorbeeld van boeken die me bij zijn gebleven.

De cover en titel van De Japanse Minnaar doen me het boek gelijk omdraaien.

Over het boek:

Alma is tien jaar oud als ze in 1939 door haar ouders naar familie in de Verenigde Staten wordt gestuurd om aan de nazi’s te ontkomen. Het verdriet om haar in Polen achtergebleven vader en moeder, die de naziterreur niet zullen overleven, wordt slechts verzacht door de vriendschap met haar achterneef Nathaniel en met haar vriendje Ishimei, de zoon van een Amerikaans- Japans echtpaar. De vijandschap waarmee de Amerikaanse samenleving hen bejegent tijdens en na de Tweede Wereldoorlog – Alma is een vluchteling, Nathaniel Jood en Ishimei Japanner – brengt hen bij elkaar. Ishimei wordt Alma’s grote liefde, maar zij trouwt met Nathaniel. Toch blijven hun levens met elkaar verbonden, want zij delen een afschuwelijk geheim. Jaren later wordt dit verhaal ontrafeld door Alma’s kleinzoon Seth, die Alma regelmatig komt opzoeken in het bejaardentehuis. Daar leert hij de verzorgster Irina kennen, een jonge vrouw met een getroebleerd verleden. Tussen Seth en Irina ontstaat voorzichtig iets moois, maar ook Irina moet zich eerst bevrijden van wat zij jarenlang geheim probeerde te houden.

Ik geniet gelijk van de schrijfstijl, als geen ander weet Allende me vanaf het begin het verhaal in te zuigen en zo heel af en toe zoek ik de betekenis van een woordje op. Heerlijk. Het zorgt ervoor dat ik echt aan het lezen ben. Het verhaal begint met Irina. Irina weet een baan te verkrijgen in een verzorgingshuis, waar ze Alma leert kennen. Alma, een bijzondere vrouw naar zal blijken. De ene personage vloeit vanaf nu vlekkeloos over in de ander en Allende weet dit zo mooi en beeldend uit te diepen en te beschrijven dat je alle personages persoonlijk denkt te kennen. De wereld van levensverhalen gaat open. Verhalen met een eigen rugzakje, verhalen met een eigen geschiedenis en eigen liefdes. Levensverhalen die elkaar op prachtige wijze raken en dan samen weten te komen.

Deze roman bevat geschiedenis, spanning, pijn, vriendschap en liefde.

Wat een prachtig, prachtig boek.

Karin Meinen

Wat vind Anita van Dodenweg?

Als rechercheur Thomas DeLohr op de zaak van een tweetal auto-ongelukken wordt gezet, dreigt de aanblik van het verwoeste lichaam van een van de slachtoffers hem terug te trekken in het verleden. Een verleden dat hij met alle macht probeert te vergeten. Bij iedere stap die hij richting de ontrafeling van de dodelijke puzzel zet, raakt hij verder verwijderd van de daadwerkelijke oplossing. Zijn onderzoek wordt nauwlettend gevolgd door Fleur Benedictus, een jonge journaliste bij de Saksenburchter Courant.Thomas en Fleur lopen elkaar in de weg tijdens het onderzoek,ze hebben natuurlijk zo hun eigen belangen.

Mijn mening: Ondanks het feit dat Hoekstra een aantal clichés gebruikt in dit verhaal (jonge journaliste die eigenlijk van familie iets anders moet doen met haar leven, valt voor oudere rechercheur etc.) is het een verfrissend en vlot verhaal mede door Olga's geheel eigen schrijfstijl.

Omdat het verhaal zich afspeelt in fictieve plaatsen heb ik het eigenlijk te lang laten liggen (ik vind het altijd moeilijk me in een verhaal in te leven als de plaatsen niet bestaan), het leest ontzettend lekker en ook een vleugje psychologie geeft het iets extra's. Daarnaast is het ook nog behoorlijk spannend en wordt het plot goed opgebouwd. De personages zijn sympathiek, goed uitgediept en komen tot leven.

Kortom een heerlijk spannende thriller
die vlot weg leest.

Wat vond Karin van De doden hebben geen verhaal?

Een recensie is voor mij te hoog gegrepen. Ieder zijn rol zeg ik altijd ;) Maar een “wat vind jij” zou toch moeten lukken? Zeker wanneer er een boek op je pad komt die je weggeblazen heeft. Dat ik daardoor de stoute schoenen aan durf te trekken en me waag aan een stukje voor het blog.

Laat ik bij het begin beginnen. In februari zag ik De doden hebben geen verhaal van Gard Sveen voorbijkomen.
Ik lees graag thrillers en ik lees graag af en toe boeken waar het aspect WOll in verweven zit. De cover en lovende recensies over deze debuutroman trokken gelijk mijn aandacht. Wat is dit voor boek?
Ik lees de achterflap en denk: als deze uitkomt ga ik hem absoluut lezen. Dit lijkt helemaal mijn ding

Over het boek:
Enkele weken nadat er in het bosrijke gebied rond Nordmarka oude botresten werden gevonden, vermoedelijk uit de Tweede Wereldoorlog, wordt oud-verzetsman Carl Oscar Krogh dood aangetroffen in zijn huis. De Oslose inspecteur Tommy Bergmann en zijn team onderzoeken het verband tussen beide zaken. Ze ontdekken dat Krogh tijdens de oorlog de rechterhand was van de legendarische verzetsstrijder Kaj Holt. Hij was tevens een van de laatste personen die probeerde de toedracht van Holts mysterieuze dood in 1945 te achterhalen.
Alle historische documentatie is echter spoorloos verdwenen, en in het web van leugens en bedrog waarin Bergmann belandt, ontdekt hij dat liefde en verraad hand in hand gaan.

Ik begin en word gelijk in het verhaal meegezogen.  Je volgt 2 tijdlijnen: het heden en het verhaal gedurende de ‘40er jaren. Wie zijn de mensen achter de botfragmenten en hoe staat dit in verband met de gruwelijke moord op oud verzetstrijder Krogh en de moord op Holt toendertijd?

Stukje bij beetje denk je de puzzel op de plaats te zien vallen. Op een prachtige manier leer je de personages steeds beter kennen. Personages die allerlei gevoelens op weten te roepen. Van sympathie tot begrip tot walging. Prachtig plot en fantastische wendingen die je meerdere malen op het verkeerde been weten te zetten. Om uiteindelijk met open mond het boek dicht te slaan.

Dit boek ga ik nooit vergeten.

Wat vond Anita Poot van Disconnect van Juultje van den Nieuwenhoven?

Wie er op het idee kwam om in hun oude, leegstaande schoolgebouw in te breken, weet niemand meer. Maar tijdens een nachtelijk eindexamenfeestje besluiten zeven jongeren nog één keer terug te gaan naar de school waar ze jarenlang op hebben gezeten. Ze belanden in het pikdonkere theaterzaaltje. Wanneer blijkt dat de deur niet meer opengaat, dringt langzaam het besef door dat ze opgesloten zitten. Hun mobieltjes hebben geen bereik en ze hebben nauwelijks iets te eten en te drinken. Dan ontdekt een van hen camera's in het zaaltje. Zijn ze met opzet opgesloten? En zo ja, wie zit erachter? En waarom?

Mijn mening: Wat een geweldig sterke en afschuwelijke YA-thriller. Ik kon het niet wegleggen, moest gewoon weten hoe het af zou lopen. Het enige wat ik soms een beetje lastig vond is het feit dat ieder hoofdstuk wordt verteld vanuit de invalshoek van een ander persoon en dat dat dan in de ik-vorm wordt gedaan. Voor mij is de ik-persoon altijd de hoofdopersoon in het boek en dan is het soms moeilijk schakelen. Langzaam aan wordt je tijdens het verhaal duidelijk dat de opgesloten jongeren allemaal een geheim hebben en sommigen zich heel anders voordoen dan dat ze werkelijk zijn. De auteur zet de lijntjes zorgvuldig uit zodat je nooit teveel informatie krijgt, alles is zorgvuldig gedoseerd. En het eind...wauw!

Anita Poot

De geen recensie van Goud en Bloed van Lotte Hendrickx door Juul

Waarom ik Goud en Bloed niet uitlees...

Een tijdje terug heb ik meegedaan met een winactie hier op het blog. Daar bij kon je het boek Goud en bloed van Lotte Hendrickx winnen, maar dan moest je wel je mening over dat boek geven.

Prima.

Vorige week ging ik er lekker voor zitten. Het is een dikke pil, 351 bladzijden, geen probleem ik lees wel dikkere boeken.

In haar voorwoord vertelt Lotte al:

'Dit boek heeft meer dan 350 pagina's, in kleine letters en verkleinde kantlijn.'

Ik zag nog geen steeds geen bezwaar om te gaan lezen. Dus vol goede moed begon ik.

De schrijfstijl is fijn, en al heb ik deel 1 niet gelezen ( dit is een vervolg er op ), het zit mij niet in de weg. Het verhaal is goed te volgen.

Maar inderdaad, die brij van letters, elke keer als je een bladzijde omslaat. Ik krijg al hoofdpijn bij het zien alleen. De letterdichtheid is dusdanig klein dat het voor mij, een heel boek lang, onleesbaar wordt. Ik geef het lezen van een boek niet zomaar op. Maar het is ook niet de bedoeling dat ik er hoofdpijnklachten van ga krijgen. Lezen moet tenslotte leuk blijven.

Ik vind het echt heel jammer, maar de lay out van het boek staat verder lezen in de weg. Gemiste kans. Zowel voor mij als voor de schrijfster....

Juul

Grijs gebied - Marion Pauw

Wanneer Naomi na haar werk door het fietstunneltje naar huis fietst, wordt ze ruw van haar fiets getrokken en haar gezicht wordt in elkaar geschopt. De aanrander sleept Naomi aan haar haren mee en begint haar jasje open te ritsen. Voordat hij haar kan verkrachten wordt ze door Menno Jacobs bij toeval ontdekt en slaat de aanrander op de vlucht na nog snel zijn DNA achter te laten op Naomi.

Albert lijdt aan slapeloosheid en staat toevallig op het balkon als Naomi wordt gegrepen. Wanneer hij zijn telefoon pakt om 112 te bellen, ziet hij de dader omhoog kijken. Uit angst durft hij niet te bellen en wanneer Naomi door Menno wordt gevonden kan Albert zich zelf wel voor zijn kop slaan dat hij niet de held is. Het enige aanknopingspunt zijn de felle, lichte ogen zonder enige diepte.

Albert gaat zelf op onderzoek uit samen met een autistische jongen, Kevin.

Het geschenkboekje heb ik gelezen op de terugweg naar huis na de Avond van het Spannende Boek. Niet zo slim om te lezen die avond, want ik moest nog een half uur op de trein wachten op een verlaten station en bij mijn eindbestemming nog een stukje lopen voor mijn auto. Het was ondertussen half 2 ‘s-nachts...

Het is weer een echt Pauw boekje met één gruwelijk detail, namelijk  hoe het DNA van de dader op het lichaam van Naomi achter wordt gelaten.

Ik wens jullie veel lees plezier met deze spannende thriller!

Caroline Kuiper 

Wat vond Anita van Fitzeks Afgesneden

Forensisch patholoog Paul Herzfeld vindt in het hoofd van een gruwelijk verminkt lichaam een capsule met daarin het telefoonnummer van zijn dochter. Hannah is ontvoerd en Herzfeld begint een speurtocht naar zijn dochter. De psychopathische ontvoerder heeft in een ander lichaam de volgende aanwijzing aangebracht en het lijk gedumpt op het strand van Helgoland. Herzfeld heeft echter geen kans om de informatie te verkrijgen: het eiland is door een orkaan afgesneden van het vasteland, de bevolking is geëvacueerd. Er ontvouwt zich een ingenieus spel tussen Herzfeld, de ontvoerder van zijn dochter, en een kwade genius uit het verleden.

Mijn mening: Fitzek staat altijd garant voor een goede degelijke thriller, lekker vlot geschreven, een opwindende pageturner met veel plotwendingen en nog meer cliffhangers. Voor dit boek zocht hij samenwerking met een Duits forensisch patholoog en dat is goed te merken. Als je geen sterke maag hebt zou ik me maar eens over het hoofd krabben of je hier wel aan moet beginnen. Ik vond het een superspannend verhaal waarbij de verschillende personen, en verhaallijntjes, toch uiteindelijk allemaal bij elkaar komen en een logisch geheel vormen. De vossenjacht waarop de hoofdpersoon wordt gestuurd om zijn dochter uit handen van een moordenaar te krijgen is geweldig ingenieus in elkaar gedraaid en je wordt dan ook regelmatig op het verkeerde been gezet. I love it! 5 sterren.

Wat vind Anita van Sluipweg?

Een gruwelijk ongeluk in hun eindexamenjaar heeft een verwoestende uitwerking op een hechte vriendengroep in een klein geïsoleerd grensdorp. Tien jaar later gaat Gwen naar de crematie van haar jeugdvriend Guus die zelfmoord heeft gepleegd. Daar treft ze de andere vrienden van vroeger: Patrick en haar ex-vriend Marcel. Ze heeft hen jaren niet gezien. Gwen voelt zich nog steeds aangetrokken tot Marcel, al gedraagt hij zich merkwaardig. Wanneer ze samen met Marcel en Patrick Oudjaar viert in een afgelegen vakantiehuis, raakt Gwens leven in gevaar en ontrafelt ze langzaam het geheim uit haar verleden.

Mijn mening: Niet het beste boek wat ik van deze auteur heb gelezen maar het leest lekker weg en is best wel spannend. Het zit hem meer in het feit dat ik het allemaal net een tikje te ver gezocht vind allemaal. De verhaallijn wordt goed opgebouwd, net als de spanning, en loopt door in een heftige climax op het eind. Leuk boek, niets meer en niets minder.