Loes den Hollander stapt over naar De Crime Compagnie

Zojuist plaatste De Crime Compagnie het volgende bericht op Facebook: 

Loes den Hollander stapt over naar De Crime Compagnie

De Crime Compagnie is blij en vereerd thrillerauteur Loes den Hollander in haar fonds te mogen verwelkomen. Den Hollander debuteerde tien jaar geleden bij Karakter Uitgevers met haar thriller Vrijdag die meteen een bestseller werd. In de afgelopen succesvolle jaren verschenen ruim 25 titels van haar hand en zijn in totaal meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. Ook schreef zij in 2013 de geschenknovelle voor de Maand van het Spannende boek.

Sinds mei 2015 geeft De Crime Compagnie de ebooks van Loes den Hollander uit en nu komen daar dus ook de papieren boeken bij. 

Uitgever/Eigenaar Ilse Karman: “Loes past als geen ander in ons fonds van met name vrouwelijke thrillerauteurs. Karakter heeft Loes heel succesvol als merknaam in de markt gezet en wij hebben er veel zin in om haar trouwe schare fans uit te gaan breiden met nieuwe lezers.”

In juli zal haar nieuwste thriller Onderuitgehaald bij De Crime Compagnie verschijnen. Loes den Hollander neemt ook haar backlist mee naar haar nieuwe uitgeverij.

Beiden gefeliciteerd namens Thrillerlezers!

Het Amazoneconflict – Ad van de Lisdonk

Over de schrijver:

De Nederlandse auteur Ad van de Lisdonk (1964) schreef in zijn jeugd al vele korte verhalen en publiceerde zijn eerste in 1989. Overmoedig door de positieve feedback stuurde hij het ook naar de Nederlandse Playboy, die de tekst niet plaatste. De afwijzing is voor Van de Lisdonk een herinnering om niet te snel te denken dat iets goed genoeg is voor publicatie. Na zijn rechtenstudie richtte hij een aantal succesvolle IT-bedrijven op, waardoor het schrijven van fictie enigszins op een zijspoor kwam te staan. Wel schreef hij meer dan honderd juridische en technische artikelen, en ook enkele technische boeken.

Maar zijn hart bleek toch bij het schrijven van fictie te liggen. Vanaf 2010 reserveerde hij elke week tijd voor het schrijven van een thriller over een geheim genootschap van militante vrouwen. Het manuscript bood hij in 2011 aan op de crowdfunding website TenPages.com. Binnen drie weken kreeg hij de beschikbare aandelen en in 2013 verscheen bij De Crime Compagnie het resultaat, Het Amazoneverbond, dat het eerste deel was van een trilogie. Het tweede deel, Het Amazoneoffensief, verscheen twee jaar later. In 2016 is deel drie, Het Amazone conflict een feit.

Achterflap:

Het zinderende eindspel in de strijd tegen Amazone

Laura Sieberg is geworden wat Amazone van haar heeft gemaakt. Als een kille, moordende machine jaagt ze op de kopstukken van de organisatie. Terwijl Amazone haar zwaarste wapen inzet om de ene regering na de andere aan zich te onderwerpen, loopt Laura in een door hen opgezette valstrik. Als ze zichzelf en de mensen waar ze om geeft wil redden, moet ze het voortbestaan van de wereld op het spel zetten.

Mijn mening:

Deel drie begint gelijk met een heftig vervolg op deel twee, alsof de tijd is stil blijven staan. Laura is niet van plan zich over te geven aan de Amazones dus ze besluit een poging te doen een van de leiders van de Amazones om zeep te helpen. Daarna breekt over heel de wereld de hel los. Laura gaat op bizarre wijze de strijd aan met de koningin van de Amazones. Beiden hebben een team achter zich die voor hen door het vuur gaan. Dit betekent natuurlijk ook slachtoffers, vele slachtoffers zelfs. Laura komt in een situatie waarin ze totaal haar gevoel kwijt raakt en alleen maar gericht is op wraak. Ze is niet meer in staat gevoelens te tonen, dit zijn enge momenten.

Het Amazoneconflict getuigt van een mooi staaltje machtsmisbruik, het wordt duidelijk dat vrouwen prima in staat zijn voor zichzelf op te komen, met de nadruk op voor zichzelf, het egoïsme druipt ervan af.

Om begrip te kunnen opbrengen voor Laura en haar handelen moet je naar mijn mening wel alle drie de boeken lezen. Dit maakt het verhaal compleet en heeft mijn stoutste verwachtingen overtroffen.

Ad Van de Lisdonk is er wat mij betreft heel goed in geslaagd een spannend avontuur te combineren met voor mij veel heen en weer slingerende emoties. Een lach, een traan, verbazing en beklemming.

Het plot is verrassend en blijft altijd de mogelijkheid houden om tot een vervolg te komen, al denk ik zelf dat Laura rust nodig heeft.

Spanning: 5

Plot: 5

Originaliteit: 5

Schrijfstijl: 5

Psychologie: 5

Voor mij is Het Amazoneconflict dan ook 5 sterren waard.

Bianca

Bianca's leesweek

Nog volop genietend van een weekje vakantie en ik heb dus ook voldoende tijd om een paar boeken te lezen.

Zodra het 1 januari is gaat de kerstboom eruit, maar de kaarsjes blijven voorlopig nog, zo gezellig. Samen met mijn meiden ga ik nog een keer naar de bioscoop, deze keer genieten we van Onze jongens, een echte vrouwenfilm met ook een hoge dosis humor en zelfs op het einde laat ik nog een traantje, maar moet eerlijk bekennen dat ik daar niet veel voor nodig heb.

Kan bijna door voor dramaqueen, zo makkelijk laat ik ze vloeien.

Ik lees mijn manuscript voor LetterRijn uit en daar laat ik het verder qua info bij, zo zijn nou eenmaal de regels ;-)

Daarna gelijk door in Blind date, de nieuwste van Marelle Boersma die ik mag pre lezen voor de blogtour waar Thrillerlezers aan mee doet. Een heerlijk spannende feelgood waar ik enorm van genoten heb. Ik hou wel van spannende boeken waar ook aandacht is voor erotiek en een hoge dosis liefde, deel je mijn mening dan is Blind date zeker iets voor jou.

Het boek leest lekker en binnen twee dagen kan ik nummer drie van deze week dus al oppakken, en dat is Vilein van Marcella Kleine.

Vilein staat voor slecht, boosaardig, geniepig, een passende titel voor dit boek waar het maatschappelijke onderwerp huiselijk geweld op een speciale manier aan de orde wordt gebracht.

Persoonlijk vond ik de schrijfstijl van dit boek wat minder, maar je moet hem zeker lezen om hier een goed oordeel over te kunnen vellen. Kan me voorstellen dat andere lezers het totaal niet met mij eens zijn. Vilein is overigens niet mijn eerste kennismaking met Marcella Kleine, heb een tijd geleden Hels gelezen wat ze samen met Marjolein van der Gaag heeft geschreven gelezen, die vond ik persoonlijk spannender en prettiger lezen.

Nu maak ik alvast een kleine start in De doden hebben geen verhaal van Gard Sveen, zeer benieuwd naar dit boek, de verschenen recensies beloven in ieder geval veel goeds.

We sluiten onze vakantie af met een heerlijk etentje ter ere van mijn vaders 70^e verjaardag en daarna moeten we helaas allemaal weer in de structuur, op tijd uit bed, werken, school en andere verplichtingen zijn weer aan de orde van de dag.

Tot de volgende leesweek maar weer….

Bianca

Zomerhitte - Marijke Verhoeven

Wanneer Laura door haar vriendin naar het mooie Limburg wordt gestuurd nadat haar relatie op de klippen is gelopen, wordt ze meteen door 2 mannen betoverd. Haar vriendin Lucy heeft een schildercursus voor haar geboekt en de cursusleider Philip Cools valt als een blok voor haar. De groep bestaat uit wat oudere vrouwen en 1 man, die allemaal goed in de slappe was zitten. Na de eerste kennismaking  besteedt Philip wat extra aandacht aan zijn muze, hij is na het overlijden van zijn vrouw en ongeboren kind zijn inspiratie verloren, maar hervindt deze weer na het ontmoeten van Laura.  Laura is door haar vriendin ingeschreven onder de naam Lucy. De vriendinnen hebben wel vaker van identiteit gewisseld en vroeger werden ze ook wel ‘de tweeling’ genoemd.

Wanneer Laura op het balkon staat om de omgeving in zich op te nemen, wordt ze aangesproken door de tuinman Michel, die haar voorstelt haar de tuin en omgeving te laten zien. Wanneer Laura en Michel in het tuinhuis belanden en Michel iets te vrijpostig wordt, vertrekt Laura boos naar haar kamer. De twee mannen zijn vanaf dat moment elkaars concurrenten.

De groep artistiekelingen krijgen naast schilderles ook kunst te zien en er worden excursies ondernomen. Laura krijgt steeds meer het idee en gevoel dat er iets niet klopt in het schildersclubje en waarom betrapt Laura de piccolo in het tuinhuisje van Michel met de adressen van de cursisten? Vanaf dat moment is niets meer zoals het lijkt en komt Laura in een gevaarlijk spel terecht.

Zomer Hitte is een heerlijk vakantieboek. Het leest vlot weg en de thriller met een vleugje erotiek is voor mij een echte aanrader. Heerlijk hoe Marijke de spanning weet op te bouwen en de romantiek erdoor heen weet te weven. Ik vind het een soort chicklit thriller en een echte aanrader voor de lezer die niet van al te zware kost houd.

Ik geeft 3,5 ster aan deze heerlijke zomerthriller.

Caroline Kuiper

Het nieuwe boek van Marelle Boersma: Enkele reis

Vanavond kwam er een ambassadeursmail van Marelle Boersma in de mailbox binnen. Daarin maakte ze de titel en cover van haar tiende thriller bekend.

Marelle is dit jaar tien jaar auteur, 'Enkele Reis' is haar tiende thriller en deze zal verschijnen op de tiende van de tiende maand :-) Tien oktober gaat hier in de agenda! 

Achterflaptekst:
Het geluk lacht Suus toe als ze haar droom volgt en naar het buitenland verhuist. Samen met zus Anouk en dochtertje Sterre settelt ze zich in een oude boerderij op het platteland van Zuid-Portugal.
Maar dan slaat het noodlot toe: Sterre verdwijnt spoorloos. Tijdens haar zoektocht merkt Suus dat er zaken voor haar verzwegen worden. Wie kan ze nog vertrouwen?

Verbroken - Linda Jansma

Zaterdag 6 juni jl. verscheen Linda Jansma’s 7^e thriller ‘Verbroken’. Hier bij het blog werd al een aantal maanden uitgekeken naar dit boek. Wij dragen Linda allemaal een warm hart toe en we hebben als bende gezamenlijk ‘Verbroken’ gelezen. Leest u mee wat Juul, Corina, Miriam en Moon ervan vonden?

Het verhaal

‘Als je geen problemen wilt.

Zwijg dan.’

Dat sms’je zegt genoeg. Ze houden me in de gaten.

Mara de Wolff is erg op zichzelf. Ze leidt een vrij teruggetrokken leven, en naast haar buurman Rudi heeft ze weinig vrienden. Achter haar teruggetrokken leven schuilt een groot verlies: haar kinderen zijn door haar ex-man naar Irak ontvoerd.

Wanneer de 36-jarige ethisch hacker een opdracht krijgt van een groot media bedrijf, Dutch Broadcasting Group (in de persoon van Richard Moorman) om daar het beveiligingssysteem eens flink door te lichten, denkt ze een knoeperd van een opdracht binnen te hebben gehaald en is daar dan ook erg blij mee.

Maar dit is voor korte duur…. Als ze met de opdracht start, stuit ze al snel op informatie waaruit blijkt dat er een terroristische aanslag word voorbereid in Nederland. Ze probeert contact op te nemen met Moorman om te overleggen wat ze moet doen, maar hij is onbereikbaar. Wat nu? Verder onderzoeken? Dieper het systeem induiken? Mara staat in tweestrijd. Maar dan wordt de keuze voor haar gemaakt….ze werkt mee of anders…

En wat doe je dan?

Wanneer is hoop vals? Als je stellig weet dat je hoop op niets uitdraait? Als je zeker weet dat waarop je hoopt nooit waarheid zal worden?

De cover:

Juul: Een gezicht van een vrouw, zoals we de laatste tijd de covers van Linda Jansma kennen. Mooi, ik houd wel van eenheid in het uiterlijk van boeken van diverse schrijvers. Deze past er weer prima tussen. Uiterlijk lijkt de vrouw wel wat op hoofdpersoon Mara.

Moon: De boeken van Linda zijn herkenbaar, je pakt ze er zo tussen uit. Een half vrouwengezicht op de cover, niet heel luguber maar wel heel fijn herkenbaar en ze staan zo mooi naast elkaar in de kast.

Corina: Tja... Ik vind covers met gezichten niet zo. Hij is wel mooi, maar springt er niet uit. Nu maakt dat mij bij een boek van Linda geen bal uit. Al zou ze een hele blanco cover doen met alleen haar naam erop zou ik het boek nog lezen.

Miriam: Een mooie vrouw op de cover, zoals bij de andere boeken van Linda ook het geval is. Een eenheid, maar persoonlijk hou ik er niet zo van. Je ziet het momenteel erg veel in de boekhandels, halve vrouwengezichten. Deze cover valt wel op doordat het een mooi naturel gezicht is.

Onze mening:

Corina: Je wordt meegenomen in de hackerswereld, Mara is een ethisch hacker die een grote opdracht binnensleept. Maar al gauw ziet zij iets vreemds en slaat de twijfel toe. Zal ze wel? Of zal ze niet? Na een beetje speuren besluit ze haar opdrachtgever te bellen om te vragen wat ze moet doen. Maar die is niet te bereiken. Als ze dan ook nog eens een dreigende sms krijgt weet ze niet wat ze moet doen, maar haar nieuwsgierigheid wint, met alle gevolgen van dien.

Je wordt meegenomen in verschillende tijdzones en plaatsen. Dit vond ik in eerste instantie verwarrend, maar ik kwam er redelijk snel in en je hebt die verhaallijnen ook echt wel nodig. De hoofdpersonen worden zeer goed uitgewerkt.

Wat ik wel jammer vind, is dat er geen hoofdstuk is gewijd aan Juda’s gedachten (maar dat had misschien geen toegevoegde waarde?). Alle verhaallijnen komen uiteindelijk mooi bij elkaar. Ik had een ‘slechterik’ op het oog maar oh oh oh hoe kan je er naast zitten?!

Nou heeeeeeeel erg dus! Ik heb genoten van dit boek: de wendingen, de terugblikken. Ja, tuurlijk soms dacht ik...hmmmmm dat is misschien ongeloofwaardig maar het is niet voor niets fictief (thank god) en wie weet wat jij of ik zou doen in de gegeven omstandigheden.

Juul: Toen ik het onderwerp van ‘Verbroken’ las, trok het mij niet zo heel erg aan. Het is een onderwerp waar ik weinig mee heb. Maar omdat Linda Jansma, in mijn ogen, nog geen slecht boek heeft geschreven, wilde ik het boek toch lezen! En eigenlijk kon ik zelfs niet wachten met lezen, ondanks het onderwerp.

Het is geen thriller waar het draait om, kort gezegd, moord-slachtoffer-dader. In zekere zin is deze thriller veel beangstigender. Het verhaal dat wordt verteld, kroop onder mijn huid. En nog erger: het zou zomaar werkelijkheid kunnen worden.

Het is niet alleen maar ellende, sommige stukjes vond ik best grappig. Zoals de pogingen van buren Egbert en Rudi om de inbreker te verjagen. Laten we zeggen dat het meerdere keren niet van een leien dakje ging.

De personages zijn goed beschreven. De dilemma's en beslissingen van Mara zijn begrijpelijk. 

Ondanks haar wreedheid ontkwam ik er niet aan om begrip voor Imara te hebben. En met haar mee te voelen. Naar mate ik bij het eind kwam had ik steeds meer moeite om het boek opzij te leggen, moest doorlezen! Het was weer een echt Linda-boek! Ondanks dat het onderwerp mij niet aanspreekt heeft het boek mij toch gegrepen. Ik vond het iets minder dan ‘Vrij Spel’, maar nog steeds zeker een goed boek.

Miriam: Linda’s zevende thriller gaat over een onderwerp dat mij persoonlijk niet zo aanspreekt. Computers en terroristische aanslagen. Uiterst actueel, dat absoluut. Maar ja, het is een boek van Linda he, dus niet lezen omdat het onderwerp me niet zo ligt, is dan sowieso geen optie.

Mara is een vrouw met een groot verdriet. Ze heeft haar grote liefde Michael verloren nadat hij overleed ten gevolge van een auto-ongeval. Ze hertrouwde uiteindelijk, maar haar tweede echtgenoot Juda ontvoerde hun twee kinderen, Jamal en Isra naar Irak en Mara heeft ze al vijf jaar niet gezien. Mara’s verleden loopt als een rode draad door het verhaal; je komt steeds meer te weten hoe de vork in de steel zit. Je begrijpt hoe Mara de persoon geworden is, die zij op dit moment is.

Maar haar verhaal is niet het enige dat wordt verteld. Er wordt ook een verhaal verteld van iemand anders…een triest, gruwelijk verhaal dat ongelofelijk veel haat heeft gezaaid bij de andere belangrijke vrouw in dit boek, Imara.

De gebeurtenissen spelen zich in rap tempo af, maar doen nergens afgeraffeld of gehaast aan. Cliffhangers waardoor je maar wilt blijven lezen. Alles klopt, nergens losse eindjes. Er wordt niets te snel prijsgegeven, waardoor je de plot al door zou kunnen hebben voordat het eind nog maar in zicht is. Linda is erg bedreven in het opvoeren van onderhuidse spanning. Er dreigt iets en doorlezen is dan de enige optie die je hebt.

Mooie personages, Linda weet ze zo neer te zetten dat je ook voor de ‘slechterik’ sympathie kunt opbrengen. Ik moest enorm gniffelen om buurman Egbert, wat een heerlijk figuur, kostelijk! En wat ik ook erg fijn vond, is dat ik het wat één iemand betrof, helemaal mis had (teveel thrillers lezen is ook weer niet goed, want je zoekt werkelijk overal wat achter;-))

Een heel goed geschreven, spannende thriller over haat, wraak, goed, kwaad, hoop, wanhoop en diepgaande, alles overheersende liefde.

Een thriller die uit moet zodra je begint, maar ik had ook niet anders verwacht!

Moon: Linda heeft het boek in de Ik-vorm vanuit Mara geschreven met een hoop termen uit de IT-wereld die eigenlijk gelijk worden verbeterd in een taal welke ik ook begrijp, dat vind ik super. Zo krijg ik het gevoel dat Mara een superslimme vrouw is die gewoon met beide benen op de grond blijft staan, geen dure woorden maar gewoon huis-tuin en keuken Nederlands.

Het verhaal word geschreven in verschillende tijden wat in dit geval fijn en overzichtelijk leest doordat het goed is aangegeven. Zo zit je in Cambridge USA, zo in Amsterdam dan weer in Bagdad.

                                                                

Het zijn verschillende tijden van Mara’s leven waar je een kijkje in neemt en nog een ander verhaal wat later samen komt. Door die kleine tipjes van de sluier raak je benieuwd en nieuwsgierig naar wat er gebeurd is in Mara’s leven 5 jaar geleden: haar kinderen zijn ontvoerd; Michael, haar eerste man is overleden.. Allemaal vragen komen tijdens het lezen omhoog waardoor je in een flow komt en eigenlijk gewoon door wil lezen.

De personages zijn goed beschreven, er is er eentje bij waar ik echt gewoon de griebels krijg, hierdoor gaan mijn gedachten alle kanten op en ik ben dan ook benieuwd of degene geen dubbelspel speelt, maar daarvoor moet ik eerst het boek uit lezen.

De onmacht en de pijn van Mara maken dat je met haar meeleeft vanaf de eerste bladzijde en steeds meer sympathie met haar krijgt, maar ook hoe verder je in het verhaal komt hoe meer je de achtergrond achter alles weten. Hierdoor kom je in een soort spanningsveld waar je in je hoofd allerlei ideeën over krijgt. Er gebeuren geen gruwelijke lugubere moorden maar de spanning is voelbaar en pakt je meer en meer gaandeweg het verhaal.

Het verhaal is natuurlijk heel actueel en het lijkt me verschrikkelijk om als moeder zo in een tweestrijd te komen je kinderen die je heel graag weer in je armen wilt sluiten, maar dan ook: wil je zoveel doden op je geweten hebben? Het plot is mooi, en zelfs emotioneel en begrijpelijk er kwam bij mij kippenvel op mijn armen bij het verdriet van die ene personage, de onmacht en het wraakgevoel snapte ik zo duidelijk.

Kortom: weer een pageturner, een boek wat je gelezen moet hebben en eentje waar we volgens mij nog veel van gaan horen. Het is zo`n actueel probleem, zo anno 2015 dat ik verwacht dat hier een prijs mee word gewonnen.

Ps. Die gedachte die ik had gaandeweg het verhaal klopte totaal niet, heerlijk om er zo naast te zitten!

Zoals u ziet is dit boek van Linda Jansma weer een boek dat eigenlijk niet kan ontbreken in je kast of op je NTL-lijst. Wij van de Thrillerlezers bende raden het jullie dan ook aan om te lezen. En hoe leuk: iedereen is door Linda op het verkeerde been gezet wat betreft een personage, wij alle vier zaten op een verkeerd spoor en dat is toch een groot compliment naar de schrijfster toe.

Van de Bende krijgt Linda voor ‘Verbroken’ 4 sterren….en wij kijken al uit naar thriller numero 8, dus Linda, ga maar gauw aan de slag!

Het amazone offensief - Ad van de Lisdonk

De Amazones zijn terug. In een razendsnelle, gedurfde actie gijzelen ze de complete Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Met zoveel regeringsleiders in hun macht kan de wereld niet anders dan luisteren naar hun eisen. Het Amazoneverbond is razend en sterker dan ooit. De Amazones willen wraak voor een eerdere nederlaag en eisen onder meer dat de vrouw die verantwoordelijk was voor dat fiasco aan hen zal worden uitgeleverd. Terwijl de hele wereld op haar jaagt, moet Laura Sieberg een manier zien te vinden om de Amazones opnieuw te stoppen.

Ik zat er al even op te wachten en in mei was hij er dan eindelijk: deel 2 van de amazones! Benieuwd hoe het verder ging/gaat met Laura en Davenport, dus ik ben gelijk vol enthousiasme begonnen.

Je wordt vanaf het begin meegesleurd in het boek. De plotwendingen zijn weer niet van de lucht. Na het lezen van deel 1 vraag je je een paar dingen af en al in het begin van dit boek denk je: ‘He??? Niet?? Dat doet hij niet?!?’, maar Ad doet het wel en dan is het even omschakelen in mijn hoofd. Niet erg hoor, maar de toon is gezet! Vanaf dat moment wil je maar 1 ding en dat is doorlezen. Je wordt meegenomen in de strijd voor gelijke rechten die op een ietwat gruwelijke wijze wordt geëist. Desondanks wel een strijd waar ik achter sta alleen de manier waarop, daar zou ik persoonlijk niet voor kiezen.

Razendsnel en uitermate geloofwaardig worden de verschillende gebeurtenissen beschreven en je vraagt je regelmatig af....’hoe dan??’. Ik begon echt af en toe te twijfelen aan mezelf en aan de ‘goeierikken’, want wie is er nog te vertrouwen? Hoe zit dat met het bewijs tegen Laura? En wie is de mol?? Is dat…?? Of is het toch…??

De uitleg van de hoofdstuktitels op het eind vond ik echt fijn, maar ook al in het boek zelf werden bepaalde woorden c.q. uitdrukkingen uitgelegd waarbij ik dacht: ‘briljant verwerkt in het verhaal en nooit geweten’. Op het eind krijg je ook uitleg over de VN en dergelijke, erg interessant en shocking tegelijkertijd.

Het vooruit blik op deel 3 is echt gaaf, maar laat mij wederom met veel vragen zitten (Ad I hate you).

Na het dichtslaan moest ik echt even bijkomen en het laten bezinken, want potver.... Wat gaat er nu gebeuren??? Ik wil doooooooooor, maar deel 3 is nog in de maak. Ik zit op een plan te broeden om Ad te ontvoeren, zodat hij heel snel dat deel afmaakt, want een jaar wachten: dat trek ik niet! Maar als het dan af is, sluit ik me een dag op in huis en ga ik lezen! Nu las ik tijdens werk en mén, wat had ik opeens een hekel aan mensen!! Wat nou patat bakken? Doe ’t zelf, ik wil niet stoppen met lezen!  

5 sterren voor dit boek! 

Corina Nieuwenhuis

Verbroken - Linda Jansma

Titel: Verbroken

Auteur: Linda Jansma

397 pagina’s

Uitgeverij De Crime Compagnie

ISBN 9789461091352

Recensie door Miriam Bakker

---

Wanneer is hoop vals? Als je stellig weet dat je hoop op niets uitdraait? Als je zeker weet dat waarop je hoopt nooit waarheid zal worden?

Mara de Wolff is een ethisch hacker met een eigen bedrijf. Zij wordt ingehuurd door andere bedrijven om hun systemen te hacken en op die manier te onderzoeken of er veiligheidsrisico’s zijn of niet. Ze wordt ingeschakeld door een groot mediabedrijf, Dutch Broadcasting Group in de persoon van Richard Moorman. Ze neemt de opdracht met beide handen aan en gaat aan de slag. Op de lijst met IP-adressen die Mara van Moorman krijgt, ontdekt ze iets wat niet in de haak is. Bij nader onderzoek stuit ze op informatie die duidelijk niet voor haar ogen (of wiens ogen dan ook) bedoeld is. Ze probeert contact op te nemen met Moorman om te overleggen wat ze moet doen, maar hij is onbereikbaar.

Wat nu? Verder onderzoeken? Dieper het systeem induiken? Mara staat in tweestrijd. Maar dan wordt de keuze voor haar gemaakt….ze werkt mee of anders…

En wat doe je dan?

Linda’s zevende thriller gaat over een onderwerp dat mij persoonlijk niet zo aanspreekt. Computers en terroristische aanslagen. Uiterst actueel, dat absoluut. Maar ja, het is een boek van Linda he, dus niet lezen omdat het onderwerp me niet zo ligt, is dan sowieso geen optie.

Mara is een vrouw met een groot verdriet. Ze heeft haar grote liefde Michael verloren nadat hij overleed ten gevolge van een auto-ongeval. Ze hertrouwde uiteindelijk, maar haar tweede echtgenoot Juda ontvoerde hun twee kinderen, Jamal en Isra naar Irak en Mara heeft ze al vijf jaar niet gezien. Mara’s verleden loopt als een rode draad door het verhaal; je komt steeds meer te weten hoe de vork in de steel zit. Je begrijpt hoe Mara de persoon geworden is, die zij op dit moment is.

Maar haar verhaal is niet het enige dat wordt verteld. Er wordt ook een verhaal verteld van iemand anders…een triest, gruwelijk verhaal dat ongelofelijk veel haat heeft gezaaid bij de andere belangrijke vrouw in dit boek, Imara.

De gebeurtenissen spelen zich in rap tempo af, maar doen nergens afgeraffeld of gehaast aan. Cliffhangers waardoor je maar wilt blijven lezen. Alles klopt, nergens losse eindjes. Er wordt niets te snel prijsgegeven, waardoor je de plot al door zou kunnen hebben voordat het eind nog maar in zicht is. Linda is erg bedreven in het opvoeren van onderhuidse spanning. Er dreigt iets en doorlezen is dan de enige optie die je hebt.

Mooie personages, Linda weet ze zo neer te zetten dat je ook voor de ‘slechterik’ sympathie kunt opbrengen. Ik moest enorm gniffelen om buurman Egbert, wat een heerlijk figuur, kostelijk!

En wat ik ook erg fijn vond, is dat ik het wat één iemand betrof, helemaal mis had (teveel thrillers lezen is ook weer niet goed, want je zoekt werkelijk overal wat achter ;-))

Een heel goed geschreven, spannende thriller over haat, wraak, goed, kwaad, hoop, wanhoop en diepgaande, alles overheersende liefde.

Een thriller die uit moet zodra je begint, maar ik had ook niet anders verwacht!

¶¶¶¶

Verbroken - Linda Jansma

De cover:

Een echt Linda-omslag waardoor het boek zo mooi zal staan in mijn kast bij de andere boeken. De boeken van Linda zijn herkenbaar, je pakt ze er zo tussen uit.

Het verhaal:

‘Als je geen problemen wilt. Zwijg dan!’

‘Dat sms’je zegt genoeg ze houden me in de gaten’

Mara de Wolff is erg op zichzelf. Ze leeft een vrij teruggetrokken leven en naast haar buurman Rudi heeft ze weinig vrienden. Achter haar teruggetrokken leven schuilt een groot verlies: haar twee kinderen zijn door haar ex-man naar Irak ontvoerd. Wanneer de 36-jarige ethisch hacker een opdracht krijgt voor een groot media bedrijf, Dutch Broadcasting Group, om daar het beveiligingssysteem eens flink door te lichten, denkt ze een knoeperd van een opdracht binnen te hebben gehaald en is dan ook blij. Die blijdschap is van korte duur: wanneer ze met de opdracht start, stuit ze al snel op informatie waaruit blijkt dat er een terroristische aanslag word voorbereid in Nederland. Hierdoor raakt ze in een web van twijfel: welke kant kiest ze? Gaat ze voor haar eigen geluk of behoedt ze Nederland voor een aanslag?

Mijn mening:

De 7^e thriller van Linda is uitgekomen op 6 juni 2015 en dan leg je het andere boek waar mee je bezig was even opzij (en dat wil wat zeggen want dat was een echt goed boek), maar voor sommige boeken wijkt alles: de nieuwe van Linda en de nieuwe van Isa Maron. Een eer dat ik dit boek al eerder mocht lezen!

Linda heeft het boek in de ik-vorm vanuit Mara geschreven. Er komen een hoop termen uit de IT-wereld aan bod die eigenlijk meteen worden verbeterd in een taal die ik ook begrijp, dat vind ik een super. Zo krijg ik het gevoel dat Mara een superslimme vrouw is die gewoon wel met beide benen op de grond blijft staan, geen dure woorden maar gewoon huis-tuin en keuken Nederlands.

Het verhaal wordt geschreven in verschillende tijden, wat in dit geval fijn en overzichtelijk leest doordat het goed is aangegeven, zo zit je in Cambridge (USA), zo in Amsterdam en dan weer in Bagdad.

                                                                

Het zijn verschillende tijden van Mara’s leven waar je een kijkje in krijgt en nog een ander verhaal wat later samen komt. Door die kleine tipjes van de sluier raak je benieuwd en nieuwsgierig naar wat er gebeurd is in Mara’s leven 5 jaar geleden. Haar kinderen zijn ontvoerd, haar eerste man Michael is overleden. Allemaal vragen komen tijdens het lezen omhoog waardoor je in een flow komt en eigenlijk alleen maar door wil lezen.

De personages zijn goed beschreven, er is er eentje bij waar ik echt gewoon de griebels van kreeg. Hierdoor gingen mijn gedachten alle kanten op en ik was dan ook benieuwd of degene geen dubbelspel speelde, maar daarvoor moest ik eerst het boek uitlezen.

De onmacht en de pijn van Mara maken dat je met haar meeleeft vanaf de eerste bladzijde en steeds meer sympathie voor haar krijgt. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je de achtergrond achter alles te weten komt. Hierdoor kom je in een soort spanningsveld waar je in je hoofd allerlei ideeën over krijgt. Er gebeuren geen gruwelijke lugubere moorden, maar de spanning is voelbaar en pakt je meer en meer gaandeweg het verhaal.

Het verhaal is natuurlijk heel actueel en het lijkt me verschrikkelijk om als moeder zo in een tweestrijd te komen: je kinderen die je heel graag weer in je armen wilt sluiten, maar dan ook wil je zoveel doden op je geweten hebben? Het plot is mooi en zelfs emotioneel en begrijpelijk: er kwam bij mij kippenvel op mijn armen bij het verdriet van die ene personage, de onmacht en het wraakgevoel snapte ik zo duidelijk.

Kortom: weer een pageturner, een boek wat je gelezen moet hebben en eentje waar we volgens mij nog veel van gaan horen. Het is zo’n actueel probleem, zo anno 2015 dat ik verwacht dat hier een prijs mee wordt gewonnen.

Ps: die gedachte die ik had gaandeweg het verhaal klopte totaal niet. Heerlijk om er zo naast te zitten!

Moon

Het reservaat - Liselotte Stavorinus

De cover

Er is al een hoop over te doen geweest over dit boek. Saskia Noort had Liselotte aangeklaagd omdat 'Het reservaat' te veel zou lijken op 'De eetclub'. Deze rechtszaak heeft Saskia inmiddels verloren, maar ik ben hierdoor natuurlijk wel erg nieuwsgierig naar het verhaal. De cover is van een mooie rode kleur met een Gooisch chique hekwerk erop, niet een boek wat mij gelijk zou trekken. Ik kan dan ook niet zeggen dat ik dit boek gelijk zou op pakken in de winkel, maar door alle commotie ben ik getriggerd en ik wil hem dan ook graag lezen.

Het verhaal:

'Je moet oppassen' siste ze, 'niets is wat het lijkt.'

Jessica Dudock en haar man Victor zijn gelukkig met hun kinderen, David, Cas en Nina. Ze wonen op het mooie Curaçao en Jessica heeft daar een heel mooi ontspannen leven als binnenhuisarchitecte. Wanneer haar man een top functie bij een bank in Amsterdam aangeboden krijgt, keren ze terug naar Nederland. Ze vinden hun droomhuis in het Gooi, ook wel gekscherend 'Het reservaat' genoemd.

Er gelden eigen regels en gewoonten, waar je als nieuwkomer dan ook erg aan moet wennen en voor je ook opgenomen wordt in dat wereldje. Dat duurt even. Jessica voelde zich niet op haar plek, Victor was vaak weg voor zijn werk, de kinderen hebben het naar hun zin op de nieuwe school, maar Jessica voelt zich niet thuis. Tot  buurvrouw Amanda Voorbach, de echtgenote van de bekende filmproducent Marcus Voorbach, bij haar komt binnen vallen en Jessica onder haar hoede neemt in de wereld van het reservaat. Jessica bloeit op, voelt zich thuis, ze leert nieuwe vrienden kennen en leert de regels en de gebruiken van het reservaat.

Maar is de wereld van het reservaat wel zo luxe en geweldig?

Mijn mening:

Een heerlijk boekje tussendoor dacht ik zo. Gaandeweg raakte ik toch wel heel nieuwsgierig naar die Amanda en haar bedoelingen en waarom zegt die Maaike niet gewoon wat ze zeggen wil? Het leven van Jessica raakt aardig overhoop en ik zou voor geen goud met haar willen ruilen; laat mij maar lekker op het platteland wonen. Er is een hoop over geschreven: Saskia Noort vond dat dit boek te veel op haar boek 'De Eetclub' zou lijken. Ik kan me daar iets in vinden. Ik vind 'Het reservaat' een lekker boek, het leest lekker weg en heeft een goed verhaal. Een lekker verhaal tussen twee echte lugubere thrillers door. Het leven van Jessica en al wat er bij komt in het reservaat wordt goed beschreven .Er zit ook een verhaal achter en heeft best wel diepgang. Het plot is goed en in die richting had ik zeker niet gedacht. Al met al vind ik dit een goed boek, een heerlijk boek om mee te nemen op vakantie om even lekker bij te ontspannen. Een goed verhaal met een goed opgebouwde spanning.

Plot: 4
Leesplezier: 4
Spanning: 4
Schrijfstijl: 4

Conclusie: 4 sterren

Moon

Het reservaat - Liselotte Stavorinus

Titel: Het Reservaat

Auteur: Liselotte Stavorinus

Verschenen: september 2013

382 pagina's

De Crime Compagnie

Recensie door Lydia Buist

Liselotte Stavorinus studeerde Nederlandse Taal- Letterkunde en Culturele studies. Zij woont met man en kinderen in Blaricum. 

Schrijfster Saskia Noort is het niet gelukt dit boek uit de handel te laten halen. De populaire thrillerschrijfster en haar uitgever vonden dat 'Het Reservaat' te veel lijkt op de bestseller 'De Eetclub' en waren naar de rechter gestapt om de thriller te verbieden. De rechter heeft de vorderingen van Saskia Noort afgewezen en 'Het Reservaat' mag dus gewoon verkocht worden. 

Nu werd ik toch wel nieuwsgierig en ik besloot om het boek te lezen. 

Jessica Dudock verhuist met haar man en hun drie kinderen van Curaçao weer terug naar Nederland. Ze komen terecht in de kille leefomgeving van een chique dorp, gekscherend ook wel ‘Het Reservaat’ genoemd. Gelukkig neemt Amanda Voorbaat, de flamboyante echtgenote van de bekende televisieproducent Marcus Voorbaat, Jessica onder haar hoede. Ze introduceert Jessica bij haar vriendengroep en leert haar de gebruiken en regels van het reservaat. 

Jessica begint zich eindelijk thuis te voelen en bloeit op. Maar na verloop van tijd blijken de relaties binnen de vriendengroep gecompliceerd te zijn.

Niets is wat het lijkt en Jessica raakt verwikkeld in een web van list en bedrog. 

‘Er zijn momenten in het leven dat je keuzes maakt die de koers van de toekomst zodanig bepalen dat je later wenst dat je de andere kant op was gegaan.’ 

‘Het Reservaat’ neemt je mee in de wereld van luxe, verraad, ontrouw en geld. Het verhaal speelt zich af in Blaricum. Het reservaat van glitter en glamour, de liefhebbers van ‘Gooische vrouwen’ zullen hiervan smullen. Persoonlijk heb ik niks met Gooische vrouwen, doe maar normaal, dan doe je gek genoeg. Geld is makkelijk als je het hebt maar of het je gelukkig maakt…. In dit verhaal is niets wat het lijkt. Amanda, de beste vriendin van hoofdpersoon Jessica, draagt geheimen met zich mee. Als lezer ben je benieuwd naar die geheimen. Liselotte Stavorinus heeft een goed debuut geschreven. De personages zijn duidelijk beschreven,  je leert Jessica echt goed kennen en ook de andere personages komen ruimschoots aan bod. 

Jessica begint zich aardig op haar gemak te voelen in de wereld van glitter en glamour. Tijdens een kerstdiner bij haar beste vriendin leert ze de vriendengroep kennen. Ze is aardig onder de indruk van Daniel. Eliane, de vrouw van Daniel, heeft na een tijdje een vermoeden dat er iets speelt tussen Daniel en Jessica. De spanningen tussen de beide vrouwen is duidelijk te voelen. En dan op laatst in dit boek is de lezer getuige van een onverwacht plot, dan zit je even te knipperen met ogen van verbazing, dat is goed!!!!!!!

Ik vind de reactie van Saskia Noort wat overdreven om naar de rechter stappen. 

Bepaalde elementen komen wel overeen, maar wat wil je als je een boek schrijft over de wereld van glitter, glamour en geld en waar de vrouwen zich gedragen als zogenaamde Gooische vrouwen. Dure auto's, kasten vol met kleding en nog niet weten wat je aan moet trekken. En zwarte kleding, wie heeft dat niet? In beide boeken dragen de personages een zwart jurk, nou en? Kijk naar de premières, dan zie je op de rode loper veel vrouwen een zwarte jurk dragen. Dat is nou eenmaal zo. Michel van ‘De Eetclub’ en Marcus van ‘Het Reservaat’ zijn beiden televisieproducent, Hanneke en Jessica zijn beiden binnenhuisarchitect. Maar de verhaallijnen zijn totaal anders.

Ik heb ‘Het Reservaat’ met plezier gelezen en ik ga zeker haar volgende boek lezen. Chapeau Liselotte! 

Ik geef ‘Het Reservaat’ 3 dikke sterren. 

Schaduwdochter - Anita Larkens

Titel: Schaduwdochter

Auteur: Anita Larkens

De Crime Compagnie
ISBN: 978 9461091 482
recensie door Corina Nieuwenhuis

"Wat als de waarheid erger is dan de leugen?"  

Het verhaal begint in 1999 als de hoofdpersoon na een lange tijd weer op haar werk verschijnt, na een lange herstelperiode van de inzinking die ze kreeg na haar scheiding. Ze mag van haar baas Oz beginnen, maar rustig aan met één dossier! 

Het is het dossier van Chantal die via de reclassering bij hun is beland om een psychologische analyse te krijgen.

Bij hun eerste ontmoeting heeft Chantal haar baby Dasha bij zich. Dit stuit de hoofdpersoon tegen de borst en ze meldt ook dat bij een volgend bezoek de baby niet mee mag komen.

Dit gebeurt ook niet, maar als aan Chantal word gevraagd waar de baby dan is antwoordt ze: 'buiten' …. 

Na een flinke ruzie krijgt Chantal een klap en neemt de hoofdpersoon de baby mee de praktijk in. Dit is het begin van een vreemde situatie, want ze besluit gezamenlijk met Oz en Eveline de baby te houden tot Chantal eventueel terug komt.

Dit gebeurt echter niet.

Het verhaal word in korte eenvoudige hoofdstukken geschreven met verspringingen van 1999 naar 2013 en zo heen en weer. Dit is echter totaal niet storend. 

In het eerste gedeelte van 2013 ontmoeten we Leon waar de hoofdpersoon sinds 4 jaar een relatie mee heeft. Ze wonen samen met haar dochter Suus (dus de eigenlijke dochter van Chantal) en in de hoofdstukken die in 2013 afspelen begin je te zien dat de hoofdpersoon een beetje paranoïde begint te worden. Overal ziet zij Chantal en is ze bang dat die Suus van haar terug wil pakken of erger.

De verhaallijn is bij tijd en wijle simpel geschreven, al voel je wel de angst van de hoofdpersoon over datgene wat ze gedaan heeft. Toch blijft er het gevoel dat er iets niet klopt in het verhaal. Wat ik trouwens heel storend vond, is dat je pas halverwege (!) het boek er achter komt hoe de hoofdpersoon heet: Mare.

Als ze er op haar trouwdag vandoor gaat gebeurt er een ongeluk waardoor opeens het verhaal een hele andere wending krijgt. Want wie is Mare en wie is Chantal?? Hoe erg kan je in de war zijn? Dat je echt de waarheid niet meer ziet? Leven in een illusie, is dat echt de enige manier om nog een beetje bij verstand te blijven??

Het plot had ik niet op deze manier zien aankomen en vond ik goed bedacht, alleen jammer dat het (in mijn ogen) een beetje afgeraffeld wordt. Dit had mijn inziens wel wat meer diepgang mogen hebben. Desalniettemin knap bedacht.

De terugblikken op haar jeugd en het uitwerken van de personages was wel heel goed gedaan en op het eind heb je echt medelijden met Mare.

schrijfstijl : 2.5

leesplezier: 3

spanning: 3

plot : 3

originaliteit: 2.5

Gemiddeld: 3 sterren

Sprakeloos - Anne Nicolai

Titel: Sprakeloos
Auteur: Anne Nicolai
De Crime Compagnie
250 pagina's 
ISBN: 978 946 1090 614
recensie door Moon Kager

Cover

De cover van Sprakeloos spreekt mij persoonlijk niet heel erg aan, Ik zou hem niet heel snel op pakken in de winkel misschien omdat het een beetje te hoog roman gehalte heeft? Ik kan er niet precies de vinger op leggen. Op zich is hij mooi donker en het heeft wel iets met die rode lippen van de mevrouw op de omslag, maar ik vind de mevrouw toch iets te lief denk ik?

De tekst op de cover is wel mooi ‘spreken is zilver, zwijgen is goud’, dat heeft wel iets wat me intrigeert. Wat is er gebeurd dat niet besproken mag worden?

Het verhaal

Chloe is journaliste en woont samen met haar vriend Alex, met wie ze een relatie zonder praten onderhoudt. Ze converseren via post-it’s. Want haar vriend vindt dat ‘taal de bron is van elke leugen. Zonder woorden kun je niet liegen ook.’ Ze loopt samen met haar collega Hilde op een vlooienmarkt en koopt daar een oude fotocamera. Als ze die openen, blijkt er nog een filmpje in te zitten. Chloe besluit hem te laten ontwikkelen. Dan krijgt ze de schrik van haar leven: er staat op één van de foto’s een vermoord meisje, dan volgen er onverklaarbare gebeurtenissen. Chloe wil dit mysterie op lossen. Hoe komen die foto`s op haar fototoestel? Wie kan ze nog vertrouwen?

Mijn mening:

Het boek neemt je mee in het leven van Chloe, je leert haar rustig aan kennen, haar leven haar vrienden en haar werkomgeving. Heel langzaam wordt je meegezogen in haar wereld van stilte en vooral van vragen. Het boek is lekker geschreven, je leest het vlot door en je raakt al meer nieuwsgierig naar wat er nu gebeurd kan zijn. Halverwege het boek zijn er al meerdere plots door mijn hoofd gegaan. Zou zij het gedaan hebben? Zou hij er achter zitten? De spanning is goed opgebouwd, je hebt niet zoiets van ‘ooohh het zit zo’. Chloe`s personage is goed beschreven, je snapt haar onrust, de wens om het te snappen, ook haar onzekerheid. Na dat ik de cover had gezien had ik dit er dus niet achter gezocht, nu snap ik de cover wel beter. Doordat ik de achterflap niet had gelezen, wist ik totaal niet wat ik kon verwachten, maar tijdens het lezen raakte ik steeds meer in het verhaal.

Het plot is tot het einde verrassend, ik had inderdaad wel een keer die kant op gedacht maar toch weer niet zo. Er zit niet een heel hoog spanningsgehalte in, maar ik zeg een mooi boekje voor tussendoor, eentje die lekker weg leest. Er zit wel een goed opgebouwd verhaal in en is niet saai.

Plot:4

Leesplezier: 3,5

Spanning: 3

Schrijfstijl: 4

conclusie: 3,5 ster