Op de Facebookpagina van Thrillerlezers ging het recent over
escape rooms. Dat zijn ruimtes waar je met een groep personen binnen een
bepaalde tijd uit moet zien te ontsnappen door het oplossen van raadsels en
puzzels. Het is populair als teambuildingsuitje, en tegenwoordig blijkbaar ook
als prijs bij wedstrijden, al maakt het idee “opgesloten zitten met Nathalie
Pagie” natuurlijk extra indruk. Als teambuilding had ik er ook aan mee moeten
doen, maar ja, toen mijn team ging, was ik op vakantie, en dat kwam goed uit
want mijn team is niet zo actief, die zitten liever te programmeren of anders
op een terras te hangen met een goed glas schuimende cola. Ik inclusief.
Afijn. Heel gezellig natuurlijk als je wèl enthousiaste
collega's hebt, maar dat heeft niet iedereen en dan is er nog een andere
mogelijkheid: het virtueel in je eentje doen. Hoe je dat doet? Gamend op je
computer.
Op mijn eerste pc, een DOS-computer, kon ik al soortgelijke
spellen spelen. De namen ken ik niet meer allemaal, maar het type was "text-based
game". Dat zag er dan ongeveer zo uit:
Ik typ: North
Het spel antwoord: You enter the dining room. There is a cupboard and a table.
There is a door to the north.
Ik weer: North
Antwoord: The
door is locked.
Examine
cupboard.
There are
cups in the cupboard.
Examine
cups.
There is a
key in one of the cups.
Take key.
You have a
key.
North.
The door is
locked.
Use key.
The door
opens.
North.
You enter
the kitchen.
Dit is een simpel voorbeeld om een idee te geven van hoe het
werkt. In veel gevallen is het veel complexer en moet je goed nadenken over wat
je kunt of wilt in het spel. Je vindt of krijgt voorwerpen die je op een
bepaalde manier moet gebruiken, al dan niet in combinatie met elkaar, dat zijn
de puzzels in het spel. Elke typefout kan een probleem zijn... De meeste keren
liep ik vast en omdat ik toen nog geen internet had (het was 1995), kon ik niet
spieken in een "walkthrough". Dus is zo'n escape room zonder
walkthrough ook niks voor mij vrees ik...
De text-based-games zijn doorgaans ècht zo saai dat er
alleen maar tekst is. Vandaar de naam. Het is ook ouderwets en wie het wel
kent, heeft nu waarschijnlijk nostalgische gevoelens. Gelukkig is de ict
verandert sinds 1995 en zijn er veel mooiere games verschenen die aan escape
rooms doen denken... en aan thrillers.
Mijn favoriete site voor games is die van Big Fish Games. Je
vindt daar spellen voor Microsoft Windows en Apple, je kunt spellen ook online
spelen. Veel spellen zijn gewoon in het Nederlands. Ja, je moet de spellen
kopen, maar voordat je ze koopt mag je ze één of anderhalf uur geheel gratis en
zonder registratie uitproberen.
De escape-room-achtige spellen horen bij de categorie
"Strategy". Veel spellen gaan als volgt: je speelt een detective die
een vreemde opdracht krijgt. Je gaat in het spel ergens heen om de zaak te
onderzoeken. In fraai vormgegeven decors moet je voorwerpen zoeken die je
verder helpen in het spel. Soms kom je alleen aan een voorwerp door een puzzel
op te lossen. Als je de dingen niet vindt, niet goed gebruikt of de puzzels
niet (goed) oplost, kom je niet verder. Vandaar dat het me aan een escape room
doet denken. De spellen kunnen erg verschillen in speelbaarheid, fraaiheid,
gebruiksvriendelijkheid. Sommige spellen gebruiken opnamen van acteurs in
plaats van getekende personen. Ook hierin zie je een duidelijke ontwikkeling,
10 jaar terug waren die games zo fraai nog niet.
Interessant zijn de games van Dark Tales, die hebben onder
meer spellen die gebaseerd zijn op de verhalen van Edgar Allan Poe. Ze zijn
niet zo heel erg moeilijk, bovendien is er voor de wanhopigen de hint-knop en
de onvermijdelijke walkthrough. Ook hebben ze gemiddeld meer kraaiachtigen dan
de beste boeken op de Thrillerlezers!-blog. Bevalt je dat niet, dan kun je een
van de tientallen andere strategy-games zoeken (en anders kun je in de
categorie Match3 Candy Crush-achtige spellen vinden). Voor elck wat wils dus.
Toch ben je wat beperkt in wat je kunt doen in zo'n game.
Het is geen open wereld, zoals bij Grand Theft Auto voor de Playstation. Je
moet, net als in een thriller, de plot volgen, de volgorde aanhouden die een
ander heeft bedacht. Je komt pas in de volgende ruimte als je eerst de raadsels
en puzzels van de vorige ruimte hebt opgelost.
Ik noem Grand Theft Auto, omdat ik dat weleens bij mijn
broer heb gespeeld, ik heb zelf geen Playstation. In dat spel loop je vrij rond
in een redelijk grote ruimte (het is in de nieuwste game een hele stad met wat
platteland en natuurgebied eromheen). Het is geen escape room-achtig iets, je
kunt bijna overal naar binnen. Je moet vechten en auto's stelen en stunten met
die auto's. Daar hou ik niet zo van, want ik ben niet zo goed met het gamen met
een controler. Die eerdergenoemde games van Big Fish zijn heel simpel met de
muis te bedienen, daar heb je geen extra motorieke vaardigheden voor nodig.
Ongetwijfeld zitten er tussen de honderden spellen voor de Playstation ook thrillerachtige
spellen.
Dat idee van een grote virtuele ruimte waarin je je gang
kunt gaan, vind je uiteraard terug in Second Life. Second Life bestaat uit
zogenaamde sims, waarop mensen iets hebben gebouwd. Soms zijn sims aan elkaar
gekoppeld en heb je grote steden waar je doorheen kunt lopen, zoals New Babbage
(een steampunk stad). Er zijn bedrijven die spellen organiseren in zo'n sim,
waarin je dan een detective of zo speelt.
Ik speelde laatst in Second Life het spel The Ghost Town van
MadPea. Je speelt er iemand die de geesten van vermoorde mensen moet fotograferen,
zodat hun ziel wordt verlost. Hoe de mensen zijn vermoord, lees je in een boek
(ja, Second Life heeft ook boeken!). Beetje horror dus, maar met een positieve
insteek. Je kunt vrij over de sim lopen. Je kunt het alleen doen, maar ook met
anderen met wie je kunt chatten. Je krijgt naast je gewone Second Life
uitrusting een HUD (Head Up-Display), waarmee je de game bestuurt. Als je alles
goed doet, vind je een sleutel en open je een deur om je beloning op te halen.
Klinkt misschien vaag... dus heb ik een video gemaakt om een indruk van dit
spel te geven: klik voor filmpje
Er zijn nog meer mooie plaatsen in Second Life met
soortgelijke spellen. Voor sommige moet je betalen, want het is niet goedkoop
om een sim te beheren (ik dacht iets van $250 per maand).
Dus voor wie claustrofobie heeft of een echte escaperoom
niet ziet zitten: mogelijkheden genoeg om al puzzelend uit virtuele ruimten te
ontsnappen!
s'Ochtends aan de koffie bedenk ik mij opeens wat als ik geen 1 puzzel kan oplossen in die Escaperoom vanavond. Hellup... Straks snap ik er helemaal niks van. Pieker pieker: de stress sloeg toe. Altijd jammerlijk voor niks gelukkig.
Tegen 7 uur pikken we Patricia en Claudia op.
