Posts tonen met het label Bonita Avenue. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Bonita Avenue. Alle posts tonen

maandag 26 februari 2018

De boekenkast van marlen Beek Visser

Marlen Beek Visser schreef Stem en Meesterdeal.  Haar derde thriller laat helaas nog even op zich wachten. Wij mogen meekijken in haar boekenkast.

*Hoe divers is jouw boekenkast?
Heel divers. Zoals (waarschijnlijk) veel lezers koop ik boeken niet vanwege het genre, maar vanwege de verhaallijn of thematiek die me aanspreekt, vanwege positieve recensies of omdat ik de auteur persoonlijk ken. Gezien het feit dat ik (veel) te veel ongelezen boeken heb staan, beperk ik me de laatste tijd tot de laatste categorie.


*Staan ze op alfabetische volgorde, kleur of andere wijze gesorteerd?
Ik heb maar één maatstaf: gelezen of ongelezen. En dat stemt me niet gerust…

*Wat zijn de 3 mooiste boeken die je hebt?
Een keukenmeidenroman, Bonita Avenue en Lieveling. Maar ik heb bijvoorbeeld ook genoten van Alleen maar nette mensen, Het Diner en Eus. Drie mooiste boeken kiezen is onmogelijk.

*Staat jouw favoriete boek aller tijden daar ook tussen?
Die heb ik niet. Elk boek raakt me op een andere manier. Of niet. En dan stop ik ook echt na zo’n 100 bladzijden. Vroeger kon ik dat niet. Ik moest en zou een boek uitlezen. Misschien wel omdat ik het sneu vond voor de schrijver die er zo zijn of haar best op had gedaan. En ik hoopte ook dat het eind me alsnog een tevreden gevoel zou geven, of een nieuw inzicht. Maar de wetenschap dat je in je leven nooit alle boeken kunt lezen die je zou willen lezen, heeft gemaakt dat ik minder genadig ben met een verhaal dat me niet pakt.

*Belandt elk boek in de kast of doe je ook makkelijk weg?
Ik doe boeken niet makkelijk weg, zeker niet als ik ze nieuw heb gekocht of gekregen. Ik heb laatst wel een aantal tweedehands boeken weggedaan.


*Lees je veel?
Ik lees veel te weinig: ca. één boek per maand. Dat heeft te maken met mijn volle dagen en weken: naast mijn vierdaagse werkweek schrijf ik momenteel voor Storytel (afronding luisterserie) en voor Prometheus (thriller nr. 3). Daarnaast organiseer ik schrijfvakanties en schrijfweekenden en ben ik medeoprichter van het thrillerschrijverscollectief Moordwijven. We organiseren regelmatig lezersevenementen in het hele land. Hiermee zijn mijn dagen en avonden al snel gevuld. Ik kom meestal pas om half twaalf ’s avonds aan lezen toe. En dan val ik na drie bladzijden in slaap…

*Waar lees je het allerliefste?
Als er niemand thuis is: op de bank. Anders in bed.

*Aan welke boeken uit je jeugd heb je mooie herinneringen en bezit je die ook?
Als kind: Het Feestvarken uit de Gouden Boekjes reeks. Ik las het boekje keer op keer en werd elke keer weer blij van dat verrassingsfeestje aan het eind. Ik had het boekje al sinds mijn jeugd niet meer in mijn bezit. Laatst zag ik het toevallig ergens in een boekwinkel liggen en toen heb ik het gekocht. ‘Is het een cadeautje?’ vroeg de verkoopster. ‘Nee, het is voor mezelf,’ zei ik met een smile op mijn gezicht. Toen ik iets ouder was las ik boeken als Oorlogswinter en Reis door de nacht. En natuurlijk Kruistocht in Spijkerbroek. Die heb ik nog steeds. Hij ligt helemaal uit elkaar, maar ik ga hem ooit een keer herlezen.

*Kom je uit een gezin waar veel gelezen werd?
Mijn ouders hadden een druk bakkersbedrijf en werkten zes lange dagen per week. Zij hadden absoluut niet de rust om te lezen. Mijn oudere zus en ik lazen wel veel. Een bezoekje aan de bibliotheekbus was een uitje! Ik kan het gevoel nog precies ophalen, als ik in die bus met mijn vingers langs de ruggen van de boeken streek en met een mooie stapel thuiskwam. Ik kon me er helemaal in verliezen.

*Leen je wel eens boeken uit?
Ja. Als ik eraan denk, schrijf ik in mijn agenda op aan wie ik ze uitleen. Om vervolgens te vergeten in mijn agenda te kijken… Ach, als een boek een mooie reis langs andere lezers maakt, ben ik ook blij.



Op de linkerfoto zie je de stapel die Marlen op haar nachtkastje heeft liggen. "Dat zijn alle boeken die het hoogst op mijn nog-te-lezen-lijst staan. Zoals gezegd, omdat ik de (meeste) auteurs persoonlijk ken en benieuwd ben naar hun boek."

dinsdag 8 maart 2016

De Moordwijven in Voorschoten

Zondag 6 maart waren 3 van de Moordwijven in de bibliotheek van Voorschoten. Omdat Voorschoten voor mij letterlijk om de hoek is kon ik natuurlijk niet ontbreken. Voor de gezelligheid ging Inge (de ex van mijn ex) ook mee.

Veel te vroeg waren we aanwezig. Sterker nog, de Moordwijven waren nog nergens te bekennen. En de koffieautomaat deed het ook al niet. Gelukkig waren we in een bibliotheek, dus we hoefden ons niet te vervelen.

De opkomst viel wat tegen, ik denk dat we in totaal met zo'n 15 mensen waren. Maar het was wel een enthousiaste groep mensen. Er kwamen genoeg vragen en opmerkingen uit het publiek. Erg leuk, want vaak genoeg durft niemand iets te zeggen in zo'n groep vreemden.

Na de primeur, een kort filmpje dat de dames voor de boekenweek hebben gemaakt, namen Ingrid Oonincx, Liesbeth van Kempen en Marlen Beek-Visser plaats op een verhoging. De "angstige" blik van Liesbeth toen ze op het klapstoeltje ging zitten was herkenbaar. Zo kijk ik waarschijnlijk ook als ik op zo'n klapstoeltje mag gaan zitten.

Er volgt een korte voorstelronde:
* Ingrid Oonincx uit Tilburg, heeft inmiddels 4 boeken geschreven
* Liesbeth van Kempen uit Friesland, heeft 1 boek geschreven
* Marlen Beek-Visser uit Leiderdorp, heeft ook 1 boek geschreven.

Het idee voor de Moordwijven ontstond toen Anita Larkens een artikel las over de Killer Women in Engeland. Dat vond ze een goed idee en ging met Isa Maron, Liesbeth en Marlen om de tafel zitten. Zo ontstonden de Moordwijven. Uiteindelijk waren ze met 10, maar 4 zijn er inmiddels afgehaakt omdat ze het moeilijk te combineren vonden.
De 6 Moordwijven zijn nu:
- Anita Larkens
- Liesbeth van Kempen
- Anja Feliers
- Ingrid Oonincx
- Isa Maron
- Marlen Beek-Visser
En toen....was het weer tijd voor mijn eigen thrillermoment, het zal niet....Mijn pen hield er mee op, en alles onthouden, dat leek mij een te grote uitdaging. Natuurlijk had ik geen reservepen bij me (leermoment!), de pen van Inge deed het ook niet. En de pen die een mevrouw mij gaf...die begaf het ook al na 1 zin. Dus ben ik maar even snel naar de balie gerend. Op de weg terug kwam ik Harold, de man van Marlen, nog tegen dus die heb ik meteen op sleeptouw genomen naar de ruimte waar we zaten.

Goed...ik kon verder...

Waarom zijn de dames gaan schrijven?


* Ingrid
Is in 2008/2009 begonnen met schrijven. Als ze 's avonds thuis zat, en de kinderen al op bed lagen, verveelde ze zich. Toen is ze   maar begonnen met schrijven. Ze heeft een journalistieke achtergrond, dus onlogisch was het niet. 
Ze heeft met haar eerste manuscript een wedstrijd op "Vrouwenthrillers"gewonnen.
En inmiddels is ze 4 boeken verder. Zelf omschrijft ze haar eerste 3 boeken als vrouwenthrillers, terwijl in Medicijn meer actie zit.

* Liesbeth
Schrijft al zolang ze zich kan herinneren. Ze heeft er ook haar werk van gemaakt.
Toen ze vanwege omstandigheden thuis kwam te zitten is ze gaan schrijven. 
Ze miste 3 bepaalde type vrouwen in haar leven, dus is ze ze gaan creeëren. Dit klinkt overigens eenzamer dan ze is hoor! Maar zo ontstond wel haar eerste boek.

* Marlen
Dochter Ginger was begonnen aan een boek. Marlen probeerde haar te motiveren. Op een dag had Ginger geen zin meer en heeft ze de 80 pagina's die ze had weggegooid. Dat vond Marlen zo jammer. En toen stond het idee om zelf een boek te gaan schrijven.

Doel van het schrijven is eigenlijk voor allemaal: het vermaken van de lezers, en ook jezelf.
Liesbeth had nog een andere reden: ze wilde een boek schrijven met lesbische personages die niet alleen te koop zou zijn in een gay-boekhandel, maar in alle boekhandels. Die missie is geslaagd kun je wel zeggen.

Hoe onstaat een boek?
* Ingrid
Het 1e boek is uit de losse pols geschreven, geen vooraf bedachte structuur.
Bij het 2e boek had ze een duidelijk structuur opgeschreven. Bij de 3e liet ze die structuur alweer een beetje los en bij de 4e nog meer. Een vastgelegde structuur zorgt ervoor dat je niet meer ( of minder ) openstaat voor spontane invallen. Wel heeft ze een kort cv van de personages.

Het helemaal loslaten van een structuur kan niet, alleen al omdat je je volgende boek moet pitchen bij de uitgeverij.

* Liesbeth
Omschrijft het als volgt:
Er staat een huis, je moet het alleen nog inrichten.
In haar enthousiasme om het duidelijker te maken geeft ze bijna het plot van Gevaarlijk spel weg.
Ze is nu bezig met haar 2e boek dat De Workshop gaat heten. Hier komen 7 personages in voor en van elk van die personages heeft ze een cv. Anders zijn ze niet te onthouden.

* Marlen
Stem is organisch ontstaan.
Maar haar 2e boek is veel meer een worsteling (schijnt het Tweede Boeksyndroom te heten).
Ze heeft inmiddels wel het laatste hoofdstuk vast geschreven. Een meneer vraagt zich af of ze nu niet teveel beperkt wordt in haar   verhaal omdat de uitkomst nu al vast staat. Marlen is het daar niet mee eens, in dit geval werkt het voor haar juist wel.

Ook gaat het nog over waarom een thriller?
Volgens Marlen omdat het goed bij haar schrijfstijl past, want er zit vaart in. Ze heeft overigens wel een verhaal voor een roman in haar hoofd.
Maar de grens tussen wel of geen thriller kan vaag zijn. Ik benoem bijvoorbeeld de winnaar van de Diamanten Kogel dit jaar, Smeergeld van Nausicaa Marbe, waar best wat discussie over is. Is het wel een thriller?
Eerder is dit ook al gebeurd toen Peter Buwalda met Bonita Avenue genomineerd was voor de Gouden Strop.

Wij als publiek krijgen ook nog een vraag: Moet er een dode vallen in een thriller?
De meerderheid vindt van niet. Toch wordt er vaak, van buitenaf, minimaal 1 dode verwacht.

Alles moet een functie hebben bij een thriller. Als de moordenaar bv in zijn neus peutert, dan moet dat te maken hebben met zijn moorden. Zomaar neuspeuteren wordt niet geaccepteerd.

Lastig is ook als het manuscript voor de eerste keer terugkomt van de uitgever. De opmerkingen zijn tenslotte wel over iets waar jij met hart en ziel aan gewerkt hebt.
Zo was er een keer een vrouwelijke topvrouw als personage en die giechelde. Dat accepteerde de uitgever absoluut niet. Topvrouwen giechelen niet. Punt.
En er was ook nog iets met een (ongeloofwaardige) buurman....

Tenslotte werd gevraagd naar de persoonlijke aanraders:
* Ingrid tipt Bram Dehouck. Bijvoorbeeld Zomer zonder slaap of Minzame minnaar
* Liesbeth tipt Gerbrand Bakker. Bv Boven is het stil en haar favoriet Juni.
* Marlen tipt Peter Buwalda, Bonita Avenue.
En uiteraard alle boeken van de Moordwijven!

Dit verslag is verre van compleet. Maar het geeft volgens mij wel een goed beeld van de leuke middag die we hebben gehad.
Na afloop was er nog gelegenheid tot het kopen van boeken. Signeren of op de foto.

Mochten de Moordwijven bij jou in de buurt zijn: ga zeker langs! 

Juul