Hoedje van papier
In december 2021 sleept Wouter
Dehairs met ‘Nachtstad’ de Knack Hercule Poirot Prijs in de wacht. Eerder schreef hij ‘Lockdown’ en ‘De
graffitimoorden’.
1997. Tijdens een spelletje verstoppertje klinkt
het deuntje ‘Hoedje van papier’. Een
kind zit opgesloten in een donkere kast en wacht om gevonden te worden. Daarna doet Gwen ‘Goudlokje’ een gruwelijke
ontdekking: ze is alleen in huis met de dode lichamen van mama en papa.
2020. De zaken gaan niet bijster goed voor
privé-detectieve Keller Brik, maar nu krijgt hij in korte tijdspanne twee
verontrustende zaken op zijn bord. De
echtgenote van de Brusselse minister-president wordt vermist. Op social media circuleert de foto van de
schaars geklede en geboeide Ellen Malfroidt. Zijn assistente Gwen Van Meer
eigent zich de zaak rond het geboeide meisje toe. Niet geheel naar de zin van Brik, maar nood
breekt wet: hij moet alle zeilen bijzetten in de zaak rond mevrouw Deman.
Twee verhalen ontwikkelen in eerste
instantie apart van elkaar. Ze hebben
als gemene delers het privé-detectivekantoor van Keller Brik en Brussel. Brussel zal zij aan zij met Keller en Gwen,
mee de hoofdrol opeisen.
‘Nachtstad’ trekt je vanaf bladzijde
1 diep het verhaal in. Onmiddellijk valt de ietwat bijzondere relatie tussen
Keller en Gwen op. De conversaties zijn
pittig. Het is niet het soort relatie dat je verwacht tussen werkgever en
werkneemster: Gwen schoffeert; Keller is botter dan een bot mes.
Zowel Keller als Gwen zijn getroebleerde
personages die een zware rugzak torsen. Het
zijn twee sombere eenlingen die vooral náást elkaar werken. Communicatie is moeilijk en telkens weer een
hele opgave. Naarmate het plot vordert, komen
hun meest diepe angsten bloot te liggen.
De metafoor van de ontrafelende trui met betrekking tot Gwen is heel raak
gekozen. Hun pad naar verlossing verloopt
moeizaam en vraagt heel veel tijd. Ook
al hebben ze een torenhoge muur tussen elkaar opgetrokken, het is de ene niet
zonder de andere. De schrijver brengt
dat goed in beeld door voortdurend af te wisselen tussen de beide personages.
De sfeer is voortdurend geladen. Knokpartijen met Bulgaren, overvallen in Brusselse stegen,
bendes die opereren vanuit de Brusselse metro en corruptie op het hoogste
niveau voeden voortdurend het plot dat op geen enkel moment in een stilstaande
fase belandt.
Brussel ademt op elke bladzijde van
het boek mee; de wetten van de stad zijn van invloed op de evolutie van het
plot. Keller Brik is Brussel. Brussel is zijn habitat met al haar kuren en
grillen. Ze is zijn haven en tegelijkertijd
een koele minnares. Hij is vertrouwd met haar donkerste steegjes, maar toch
trapt ook hij nog in haar vallen. Tussen hun twee is het somberheid door osmose. Toch zal het de nachtstad zijn die Brik op
het juiste spoor zal brengen.
Gwen dient rekening te houden met
gezelschap van een andere orde: een tastbaar beeld van lang geleden en het zwarte
gat in haar hoofd brengen haar aan de rand van de afgrond.
Een kinderliedje en popmuziek die
met regelmaat ‘weerklinken’ voegen toe aan de dreiging of versterken de
gevoelens van de twee hoofdpersonages. Of
het nu The Beatles, The Stones of ‘Hoedje van papier’ is, de deuntjes blijven
hangen. Helemaal op het einde van het boek trakteert de auteur op een link naar
zijn playlist. Een leuk toemaatje voor
de liefhebbers!
Wouter Dehairs trekt vele registers open
wat het taalgebruik betreft: brutale replieken, sarcasme, cynisme, galgenhumor,
maar ook heel fijne metaforen, …, ‘Nachtstad’ heeft het allemaal. Zelfs wat niet gezegd wordt, komt luid en
duidelijk over. En ondanks alle
somberheid, toveren de vele fors overdreven opgeroepen beelden regelmatig een
lach op je gezicht.
‘Nachtstad’ laat zich maar moeilijk
opzijleggen. Toch wel bijzonder dat een grootstad als Brussel mee de hoofdrol
opeist en in het DNA van de andere hoofdrolspelers gaat zitten. Het plot ontwikkelt zich op realistische
wijze. Het is even geduld oefenen voor
het grote plaatje, maar naarmate de cursieve tussenkomsten van het
‘ik’-personage dwingender worden en de nood steeds hoger komt, vallen de
puzzelstukjes op hun plaats! De nacht
mag niet winnen, niet in Briks stad.
Lees ‘Nachtstad’ en ontdek zelf hoe het afloopt!
Vijf kraaien
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten