woensdag 29 december 2021

Blinde wraak van Nina Verheij

 


Laatste strohalm

Eind vorig jaar aangekondigd, en na ‘Fatale keuzes’ en ‘Geheugenspel’ vol verwachting naar uitgekeken: het derde deel van de trilogie rond Emily Galiardi, ‘Blinde wraak’, ligt nu in de boekhandel.

Emily en haar kat Noodles vinden stilaan hun draai in hun nieuwe woonst.  Een lekker ontbijtje op het terras neemt een heel nare wending wanneer de rechercheur op het dak van de bijkeuken van de onderbuurvrouw een dode vrouw ziet liggen.  Het lijk is heel respectvol neergelegd; de symboliek van het zwaard en de weegschaal – attributen van Vrouwe Justitia – doet denken aan misdaden gepleegd door een onderzoeksjournalist die reeds jaren in de cel zit.  Dus wie of wat zit hier achter?  Moet Emily dit als een waarschuwing aan haar adres interpreteren?  Trekt zij de ellende aan?

Net zoals in ‘Fatale keuzes’ en ‘Geheugenspel’ bouwt ‘Blinde wraak’ op rond twee verhaallijnen.  De eerste start in 1995, de tweede loopt in 2019.  Emily, Paul, Lucas en Matthijs zijn terug.  De geesten van Emily’s vader, Lisa en Richard waren nog rond.  De draad met het verleden is nog niet doorgeknipt. 

Deze kanjer van 500 bladzijden laat er geen gras over groeien. Na de vondst van Catharina van der Wals lijk, wordt een politiezaak opgestart die alsmaar meer vragen opwerpt. Het plot switcht soepel tussen de twee periodes.  Ondertussen groeit met evenveel ‘soepelheid’ het aantal slachtoffers.  Terwijl in 2019 de situatie acuut is en de druk om een halt toe te roepen aan de moordenaar/s stijgt, wordt in 1995 en de daaropvolgende jaren de kiem gezaaid van wat de moorden kadert in 2019.

De nieuwe karakters die in 1995 op het toneel verschijnen, krijgen de tijd om tot ontwikkeling te komen.  Geen haastwerk.  De weerzin die ik voor een bepaald personage voel, bewijst dat Nina dat karakter levensecht heeft neergezet: #MeToo anno jaren 90!  Emily, Paul, Lucas, Anne en Matthijs, die er al van bij het begin bij zijn, zijn evenmin blijven stilstaan.  De lijntjes die ze hebben met het verleden, hun keuzes, fataal of niet, ze moeten ermee dealen.  Het zijn heel realistische, heel menselijke en dus met momenten ook twijfelende, onzekere karakters die met beide voeten in het leven staan. 

‘Blinde wraak’ wervelt van begin tot eind.  Het tempo ligt hoog en wordt goed volgehouden.  Hoewel de auteur ongetwijfeld heel nauwgezet het plot heeft moeten bewaken opdat alle stukjes goed in elkaar zouden passen, leest het boek alsof het in één enkele keer werd neergeschreven.  ‘Blinde wraak’ biedt een evenwichtige mix aan mysterie en denkwerk aan de ene kant en actie aan de andere.  Cliffhangers houden je aan het boek gekluisterd.  Wanneer ook mijn bloed stolt op momenten dat Emily schrikt, besef ik dat het boek me heeft opgeslokt.  Het wordt wel héél spannend!  En dan … dan dropt de auteur een bommetje!  Had ik dit kunnen zien aankomen?  Emily en co komen in het oog van de storm terecht.  Het plot focust opnieuw op de oudgedienden van de trilogie en werkt alle losse eindjes weg. De cirkel is rond! 

Mag je het recht in eigen handen nemen, vraag ik me af.  De impact van verwaarlozing, het gemis van dierbaren, obsessie, het zijn thema’s die ik oppik tijdens het lezen.  ‘Blinde wraak’ bevat veel onverwerkt trauma. In zowel eenvoudige als mooie zinnen, overgoten met een flinke scheut (galgen)humor rondt Nina Verheij met ‘Blinde wraak’ de trilogie rond het personage van Emily Galiardi af.  De nu echt wel volwassen rechercheur kan zonder gewetensproblemen een punt zetten achter een persoonlijk parcours vol onzekerheden en valkuilen.  Emily en co hebben (voorlopig toch) afgerekend met de last van het verleden.  Ze zouden zomaar klaar kunnen zijn voor een nieuwe trilogie!

Met ‘Blinde wraak’ schrijft Nina Verheij, zeker weten, het topstuk van de serie.

Vijf kraaien

Anita

Geen opmerkingen:

Een reactie posten