Wat is dit een fantastische psychologische thriller!
Koen Strobbe was ooit reclamemaker en leeft nu in de
Provence. In zijn vierde boek neemt hij me mee op sleeptouw in een
afgrijselijke trip.
‘De tragische eindes van Boris Bastarache’ is een
beklemmende reis in een zieke geest.
In 1943 wil een groepje Franse jongeren waaronder Boris
een heldhaftige daad stellen en zelf verzetsdaden uitvoeren. Jammer genoeg
mislukt het plan en een nieuw zogezegd briljant idee heeft onvermijdelijke
gevolgen voor de toekomst. Het geheim mag nooit uitkomen en daarvoor gaan de
personages heel ver.
De ik- figuur Boris groeit in een klein dorpje op tijdens
de oorlog en het lijkt alsof allerlei gebeurtenissen zijn leven overhoop
gooien. Hij is het slachtoffer en natuurlijk kan hij niet anders. Ik had geen
keuze wordt zijn mantra tijdens zijn hele leven.
Van eigenaardig en wreed jongetje ontwikkelt hij zich tot
een voor niets terugdeinzende medewerker van een bank. Hij ontpopt zich steeds
verder maar nee deze rups wordt geen vlinder. Bij elke bladzijde meer die ik
omsla krijg ik meer respect voor deze auteur. Hij creëert immers een beklemmend
en walgelijk portret van een psychopaat.
Boris lijkt wel de perfecte burger en komt met alles weg.
Zijn verleden heeft zijn toekomst gehypothekeerd, althans zo denkt hij
daarover, want hij wordt de speelbal van iemand anders. Hoewel het maar de
vraag is of hij de pion is want Boris schaakt als de beste. Vanuit de schaduw
kijkt hij toe, wikt en weegt en vermorzelt levens om zijn eigen hachje te
redden.
Uiteindelijk wordt hij een bekende reclamemaker en jaren
later is hij rijk, berucht en steeds machtiger.
Hoewel hij een onmenselijk sujet is, is hij een
meesterlijke manipulator die enkel voor zijn kinderen en zijn moeder door het
vuur gaat. Toch is dit het enige wat hem iets meer mens maakt en in
tegenstelling tot de reacties van andere lezers krijgt hij van mij geen begrip.
Versta me niet verkeerd, in de overtuiging van Boris is
alles wat hij doet noodzakelijk en onvermijdelijk. Nooit ziet deze waanzinnige
zijn aandeel in de feiten. Helemaal in het begin stelt hij zich nog vragen maar
over zijn gedrag bestaat nooit enige twijfel. Hij is koelbloedig en wordt
hoewel het misschien soms anders overkomt steeds de meester van de situatie.
Zelfs als hij de muis is verandert hij zichzelf ooit in de kat.
De monsterachtige dingen die hij zonder geweten of
schuldgevoel uitvoert escaleren zelfs tot het onvoorstelbare.
De wijze waarop de auteur deze ideeën en de wereld van de
gestoorde Boris neer weet te zetten is fenomenaal. In kernachtige zinnen laat
hij mij ronddolen in dit krankzinnige universum.
Zal Boris de dans blijven ontspringen of volgt er toch
gerechtigheid?
Het einde van het boek is voor interpretatie vatbaar en
het is een magnifiek slotstuk in een drama dat uitmondt in een climax.
In het begin dacht ik wat een lange titel maar deze
verwoordt de plot perfect. Het enige wat een raadsel blijft is waarom Boris een
monster werd. Is hij zo geboren of is er iets gebeurd wat hem tot de psychopaat
maakte?
‘De tragische eindes van Boris Bastarache’ is een boek
dat volgens mij veel meer waardering en bekendheid had mogen krijgen omdat het
een geniale inkijk in het leven van een psychopaat is.
Dit was mijn eerste boek van Koen Strobbe maar na dit wil
ik veel meer.
4,5 Inktpotjes
Door Fany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten