Wat vind ik van de cover?
Een zicht op een stad, veel roodtinten, auteursnaam in het rood, de titel in grote witte letters. De vermelding 'Antonia Scott is het beste wat de internationale thrillerwereld in jaren is overkomen'.
Als ik wat ga Googlen, valt het me op dat de cover sterk lijkt
op de covers van de boeken van een andere Spaanse auteur, Eva García Saenz de
Urturi; beetje vreemd vind ik dat eigenlijk wel.
Wat
verwacht ik van tevoren?
Deel
1 van een trilogie die dé Spaanse thrillersensatie wordt genoemd. Nu heb ik ook
al 2 delen van de Carmen Mola trilogie gelezen, die vond ik heel goed, en ook
de trilogie van Eva García Saenz de Urturi staat ook klaar op de E-reader, en
ook die schijnt heel erg goed te zijn. Het lijkt wel of er de laatste tijd
behoorlijk wat Spaanse trilogieën voorbijkomen, terwijl dat vroeger volgens mij
minder was. Ik spreek zelf behoorlijk Spaans en vind deze Spaanse golf best wel
prettig, benieuwd hoe dit boek me zal bevallen.
Ik lees de aanbeveling 'Verraad de plot van de Rode Koningin aan niemand, zelfs
al zal je na het lezen over niets anders willen praten.' Dat is best wel
intrigerend, toch? Er wordt ook gehint naar een rollercoaster vol plottwists en
verrassingen, het klinkt veelbelovend.
● Als Ezequiel vertrekt, als de stilte terugkeert, verdwijnt de tijd. Wij zijn zo aan de tijd gewend, zo ondergedompeld in onze dagelijkse realiteit van werken, eten, praten en slapen dat we hem als vanzelfsprekend beschouwen. Het natuurlijke verstrijken van de dagen, de kleine uitdagingen, de vreugden en frustraties bepalen onze hele horizon. De tijd zelf wordt een pijnstiller die ons verdoofd voor de enige onbetwistbare realiteit.
Mijn
recensie:
Van
bij het begin valt het onmiddellijk op dat de schrijfstijl van deze auteur
anders is dan we meestal gewoon zijn in het thrillergenre. In het begin vind ik
dat nog verfrissend, ik kan het af en toe cynische best wel appreciëren, er is
één bepaald zinnetje dat meerdere keren terugkomt.
Ook de hoofdpersonages van dit verhaal, Antonia en Jon,
zijn niet echt standaardtypes, en de interactie tussen beiden is niet zoals we
het gewoon zijn in dit soort spannende boeken, dus ook dat is behoorlijk anders
dan anders.
Maar, naarmate het boek vordert begin ik me toch een
beetje te ergeren aan deze andere manier van schrijven, het wordt naar mijn
gevoel wat chaotische, ingewikkelde mijmeringen, moeilijke en mij onbekende
woorden en termen maken dat het lezen voor mij minder soepel wordt, en op die
manier wordt het minder evident om het verhaal te blijven volgen op een
logische en toegankelijke manier.
De ontknoping is best wel spannend opgebouwd, maar om nu
te spreken over een rollercoaster vol plottwists, die heb ik dan toch wel een
beetje gemist. Ook de geheimdoenerij over de plot a.u.b. zeker niet verraden, ondanks
je over niets anders zou willen praten is vrees ik eerder een mooie eyecatcher
en promotieslogan voor het boek, dan een realiteit. Ik voel heel weinig
behoefte om hierover te gaan praten, terwijl ik dat bij een aantal andere
boeken wel heel erg heb.
Dus ja, wat moet ik hier nu mee wat score betreft? Ik had
ooit een leidraad voor scores genoteerd, waarbij 3 kraaien stond voor 'oké,
weinig mis mee, onderscheidt zich niet'. Nu ja, weinig mis mee, daar heb ik me
dan weer een keertje te veel voor geërgerd, en het boek onderscheidt zich
duidelijk wel, maar niet helemaal in de positieve zin vrees ik. Ik ga dus
uitkomen op 2 ½ kraaien. Ik vind 'De Rode Koningin' misschien niet echt een
middelmatig boek, maar het zijn vooral de vele minpunten die me richting deze
score doen neigen. Ik vrees dat ik de andere 2 delen van deze trilogie aan me
ga laten voorbijgaan, maar dat is uiteraard mijn persoonlijke mening. Ik ben
eigenlijk heel erg benieuwd hoe anderen die boek gaan ervaren.
2,5 Kraaien
Karin V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten