Toevallige toevalligheden
‘Blackwell – Een duister mysterie’ is Kevin
R. Valgaerens vierde gothic novel.
Het verhaal speelt zich voornamelijk af op
drie steeds terugkerende locaties, nl. Whitby, Blackwell Manor en University
College London. Whitby en Dracula worden
in één adem genoemd. Met Blackwell
brengt Kevin Valgaeren een ode aan Bram Stokers Dracula. Blackwell Manor is de naam die de schrijver
geeft aan Strawberry Hill, het landhuis van William Marshal, de auteur van de
eerste gothic novel en dus één van zijn voorbeelden. Meermaals komen Blackwell en Dawkins voorbij
Jeremy Bentham in University College London.
Het auto-icoon van deze man is ook echt terug te vinden in een kast aan
University College London. De auteur
maakt er een punt van om deze decors zo waarheidsgetrouw als mogelijk voor te
stellen.
Pasen, 1891. Het strand van Whtiby. De eenzame schipper, Hancor, stapt uit een
roeiboot en overhandigt vier brieven – waaronder één voor Blackwell – aan
Tosher. Daarna doemt uit de mist een
eeuwenoud schip op dat op de klippen te pletter vaart. Toshers tijd is op. Voor Blackwell is het het begin van een
opdracht die onlosmakelijk verbonden lijkt met zijn persoonlijke geschiedenis.
Meteen is de start gegeven van een
griezelverhaal met monsters, demonen, bovennatuurlijke elementen,
zinsbegoochelingen en horror. Na de
gruwelmoord op Caroline Chitling, ontwikkelt ‘Blackwell - Een duister mysterie’ zich tot een 19de
eeuws detectiveverhaal.
Meet Jericho Blackwell en John Dawkins! Ook de twee personages ontmoeten elkaar voor
het eerst. Blackwell is naast auteur van
griezelverhalen en expert in het ontmaskeren van frauduleuze mediums tevens
onderzoeker van het hiernamaals. Dawkins
groeide op met de verhalen van Blackwell en is een stoffige archivaris die zijn
idool in levende lijve mag vergezellen.
De verhoudingen tussen de twee zijn in het begin behoorlijk uit balans
en hun samenwerking verloopt initieel niet van harte. De eerste aftastende fase tussen de twee
karakters gaat over in een boeiende interactie.
Blackwell en Dawkins groeien uit tot complexere personages en hun
relatie evolueert mee. Het mag duidelijk
zijn dat ze nog een hele weg te gaan hebben.
De verhaallijn gaat chronologisch, doch het
boek speelt in meerdere realiteiten en daar zijn ‘de tranen van de klaproos’
niet vreemd aan. De mist die de komst
van het schip voorafgaat en de nevelen waarin Blackwell zich bevindt, brengen
boodschappen die het boek in duistere mysteries doen baden. Tijdens de ontrafeling hiervan duikt het
spook van De vliegende Hollander op en passeren meerdere mythologische figuren
de revue. Toch wordt geen enkele moeite
gespaard om de lezer ervan te verzekeren dat het verhaal echt is. Net zoals Blackwell er prat op gaat alles
empirisch te onderzoeken doen de verwijzingen naar grote namen in de literatuur
het verhaal aan sérieux winnen. Saga’s, verhalen, mondelinge overlevering,
auteurs zoals Poe, Shakespeare onthullen waar Kevin Valgaeren de mosterd haalt.
‘Een duister mysterie’ gedijt in mist en duisternis. Het is heel zintuiglijk geschreven. De geuren, meestal van dood en verderf,
ontstijgen de bladzijden en vinden de neusgaten van de lezer. Vermits het doorgans donker of mistig is moet
je wel vertrouwen op de waarnemingen van Blackwell en Dawkins en moet je
volstaan met het oplichten van de kolen in de ogen van de hellehonden, het
soort licht dat je liefst niet te dicht in jouw buurt waarneemt.
De vele mooie beelden en zinnen doen
genieten. Mooie verwerking ook in het
verhaal van de elementen die kenmerkend zijn voor de 19de eeuwse
maatschappij: de files en de drukte in Londen; de koetsen in de straten;
voorwerpen die toen heel alledaags en normaal waren zoals olielampen en
slaapmutsen. Archaïstich taalgebruik helpt
mee het boek te verankeren in de tijd van zo’n twee honderd jaar eerder. Veelvuldige christelijk geïnspireerde
uitroepen doen telkens weer denken aan de religieuze cultus.
Naar het einde toe verkorten de hoofdstukken,
wordt er vlugger gewisseld tussen de perspectieven en krijgt het verhaal veel
vaart. Boosaardige demonen raken
helemaal ontketend en zorgen voor een zinderende finale. Of het nu een medaillon of een brief is, er
is geen verlossing mogelijk vooraleer de zoektocht resultaat heeft opgeleverd. Wanneer
de mist en de nevelen zich hebben teruggetrokken, wordt duidelijk dat dit
verhaal een staartje zal krijgen. Op
naar Scarlington! Het staat als een paal
boven water dat Blackwell een afspraak heeft met de toekomst. Of is het zijn verleden?
4.5 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten