Sandra J. Paul ondervraagd

 

Sinds 2 oktober laatstleden siert de psychologische thriller ‘Mijn waarheid’ de boekenschappen in de betere boekhandels.  Een indrukwekkend werk zowel qua omvang, lay-out, concept als inhoud.  Thrillerlezers! is er dan ook als de kippen bij om Sandra J. Paul één en ander te vragen.  Voor de lezers die haar nog niet zouden kennen, stelt ze zich graag zelf even voor.

Mijn naam is Sandra J. Paul, auteur en uitgeverij bij Hamley Books. 

 

Ik schrijf al voor zolang ik me kan herinneren, zoals vele auteurs. In 2015 bracht ik mijn allereerste Young Adult uit, het Eiland, wat uiteindelijk resulteerde in een vierdelige reeks. 

 

In 2015 was ik laureate bij de allereerste Aspe Award met een kort verhaal dat 'Duivelse Drank' heet, en meteen de rechtstreekse aanzet was om mijn eerste spannende boek te schrijven en uit te brengen, 'Azerty'. Dit boek werd in 2019 heruitgebracht in een langere editie. 

Nadien volgden de boeken 'Moordspel', 'Kwijt' en nu dus 'Mijn Waarheid.'

 

In 2017 schreef ik samen met mijn oudste zoon een jeugdthriller 'De Duistere School'. Dat werd zo'n succes dat ik meermaals werd gevraagd om een opvolger te schrijven. Zo kwam in 2020 'Het Verlaten Huis' uit, geschreven met mijn twee jongste tweelingzonen. 

 

Omdat ik ook graag Engelse boeken schrijf, bracht ik onder de auteursnaam Joanne Carlton de boeken 'Hart-Slag', 'Stof' en 'Hell City' uit. Deze schreef ik eerst in het Engels, om ze vervolgens naar het Nederlands te vertalen. Joanne zal zich in de toekomst enkel nog op het Engelstalige werk toespitsen. 

De komende jaren wil ik me meer toeleggen op jeugdboeken en novelles, maar probeer ik ook jaarlijks een spannend boek te schrijven, wat ik heerlijk vind. 

 

Naast schrijven werk ik als uitgeverij en eigenaar bij Hamley Books, en ben ik ook freelance IT-Consultant. Ik bingewatch graag reeksen en hou van films, maar helaas ontbreekt me de tijd om dat veel te doen. Dat is dan ook wel zowat mijn enige hobby, naast schrijven. ;)

 

● Sandra, ‘Mijn waarheid’ is een omkeerboek.  Heel bijzonder!  Was deze vorm iets wat vastlag van bij het begin?

Ja, zeker. Ik liep al met dit idee rond sinds 2016, maar vond het toen niet opportuun om daar al iets mee te doen. Ik wilde eerst allerlei dingen uitproberen als auteur en groeien, voor me op dit huzarenwerk te gooien.

●  Het boek schrijven is één ding.  Wat vond je van het resultaat op het moment dat de twee verhalen samen met de waarheid uiteindelijk één boek vormden?

Heel bijzonder. Ik had een conceptueel idee in mijn hoofd over wat er ging gebeuren. Toen het allemaal in elkaar viel als een puzzel, voelde ik me wel voldaan. Het was echt zo een gevoel van, ‘I did it’, en dan beseffen dat ik gek was om er zelfs maar aan te beginnen, lol.

● Waar haalde je het idee voor dit verhaal?  Wie of wat heeft jou geïnspireerd tot het schrijven van ‘Mijn waarheid’?

Ik had het concept van twee beste vrienden die lijnrecht tegenover elkaar staan, al enige tijd in mijn hoofd. In mijn eerste versie ging het gebeuren in een penthouse, maar ik voelde dat daar iets schortte, omdat ik hen niet geïsoleerd genoeg kreeg. Toen ik vorig jaar in Washington op vakantie was, hebben we een park bezocht. En daar zag ik een koppeltje nogal gevaarlijke dingen doen aan de rand van een afgrond. De klik in mijn hoofd was er meteen. Daarnaast, toevallig rond dezelfde tijd, hoorde ik een verhaal, verteld door mijn osteopaat (ik ga niet vertellen wat, want dan spoiler ik teveel), en dat was het ontbrekende puzzelstuk. Toen ik met mijn designer over de cover aan het brainstormen was, ruim een jaar geleden, wat ik altijd doe, kwam ik het beeld tegen dat we op de cover hebben gebruikt. Dat was klik nummer drie. Het penthouse werd het park/berg, de overleden vrouw werd een bruid en het derde deeltje maakte het verhaal geloofwaardig.

● Hoe is het idee gegroeid om het verhaal op twee manieren te vertellen?

Ik ben enorm gefascineerd door het menselijke aspect van “hij zei/hij zei”. As je eender wie tegenover een andere persoon zet en hen dezelfde situatie laat beleven, dan zullen zij dat elk op hun eigen manier interpreteren. Je ziet dat voortdurend, in het dagelijkse leven, op televisie, noem maar op. Ik wilde de twee personages hun eigen verhaal laten vertellen zonder verstoring van de andere partij. Door als lezer één versie van de feiten te lezen, maak je automatisch een soort van vooroordeel aan tegenover de andere partij. Maar wat als de persoon die tegenover je zit, liegt? Wat als die bewust dingen achterwege houdt?

● Hoe lang heb je gedaan over het schrijven van het boek?

De eerste hoofdstukken stonden in 2017 op papier, maar ik ben er pas echt een dik jaar geleden aan begonnen. Maar uiteindelijk ongeveer een jaar, denk ik. Ik heb intussen nog een ander boek geschreven (Het Verlaten Huis), en afgelopen zomer heb ik me een dag of tien in mijn schrijfhok opgesloten om het af te werken.

●  Waarom koos je als getuigen voor de twee neven/beste vrienden? 

Hoe dichter iemand bij je staat, hoe moeilijker het is om de waarheid te zien. Ik wilde hen een bloedband, maar ook een heel hechte relatie geven, zodat het nog intenser werd.

● Welke versie schreef je eerst?  Waarom werd dat precies de eerste?

Ik heb eerst Nathan geschreven. Dat kwam eigenlijk vrij organisch, ik had dit altijd in mijn hoofd, maar ik weet eigenlijk zelf niet waarom.

● Hoe moeilijk is het om eenzelfde verhaal te schrijven vanuit twee verschillende standpunten?

Zeer moeilijk, omdat je niet teveel in herhaling mag vallen. Door de flashbacks krijg je dat gevoel niet, en ook door het feit dat Elias een tijdlang alleen op de berg staat, terwijl Nathan bewusteloos is. Dat maakt ook dat er scènes zijn die niet herhaald worden. Daarnaast paste het bij Elias’ koele karakter om de dingen anders te zien, en die op een hele nuchtere manier te vertellen.

●  Heb je de versies kort na elkaar geschreven of heeft het idee voor de tweede versie tijd nodig gehad om te rijpen?

Er zitten ongeveer drie weken tussen beide versies, in die tijd heb ik Nathan naar redactie, correctie en proeflezers gebracht. Met heel veel dank aan deze mensen, want zij hebben enorm intensief met me samengewerkt, en dit ook echt op een heel korte tijd gedaan. Ik ben nogal een laatschrijver, meestal zijn mijn boeken pas een maand voor druk echt klaar. Zij weten dat intussen wel van me, dat ik het beste schrijf onder hoge druk.

● Met welke valkuilen moet je dan rekening houden?

Ik moest vooral de twee karakters volledig anders in elkaar steken, ze mochten geen kopie van elkaar zijn, en ze moesten ook hun eigen leven beleven, hun eigen ervaringen meemaken. Dat was erg belangrijk, en als ik de recensies en lezers mag geloven, is dat wel gelukt. Ze zijn compleet verschillend, maar ik geef om allebei.

● Was je als schrijver ‘verplicht’ om beide versies te geloven om het verhaal van de twee mannen ‘eerlijk’ te kunnen brengen?

Ja, dat heb ik ook gedaan. Toen ik in Nathans hoofd kroop, geloofde ik hem volledig. Toen ik nadien Elias schreef, was ik met hem mee. Het was enorm fascinerend om te schrijven. Ik heb er echt van genoten.

● Welke versie was de moeilijkste om te schrijven?  Waarom?

Heel goeie vraag. Tot mijn grote verbazing was dat Nathan, hoewel ik altijd geloofde dat Elias degene was waar ik het meeste moeite mee zou hebben, en dat was absoluut niet zo. Ik denk dat het komt omdat de funderingen bij Nathan gelegd waren. Ik heb aan zijn versie zelfs niets moeten wijzigen, wat me ook enorm verraste. Het paste in elkaar als een puzzel.

● Waarom koos je voor de setting van ‘Blue Mountain’, Fisher’s Peak en Harbor Town?  Heb jij een band met deze locaties?  Ben je daar op prospectie geweest?

De locatie bestaat niet. Blue Mountain National Park is gebaseerd op Acadia National Park, vlak bij Boston. Dat park bestaat echt, maar het heeft geen kabelbaan, dat is gebaseerd op iets anders dat ik hieronder zal vertellen. Fisher’s Peak is gebaseerd op bestaande parken die bekend staan om hun gevaar, Harbor Town is gebaseerd op een klein stadje dat wij vorig jaar hebben bezocht tijdens onze trip naar Washington. Dergelijke stadjes bestaan bij de vleet aan de Amerikaanse oostkust.

●  Zijn de tradities (Harbor Town) beschreven in het boek realiteit of fictie?

Realiteit, maar daar kan ik niet veel over uitweiden zonder te spoileren. Maar wat er gebeurt in het boek, is nog altijd schering en inslag in de States. Hoe hoger de macht, of de honger naar macht, hoe meer dit gebeurt.

● Fisher’s Peak blijkt een plaats vol gevaar te zijn, een gevaar dat de drie vrijwillig opzoeken.  Neem jij zelf graag risico’s?

Nee, ik ben, zoals wij in Vlaanderen zeggen, een schrikkepeut (angsthaas voor de Nederlanders). Ik heb hoogtevrees en nog vele andere vrezen, en ben de meest onhandige persoon die je ooit gaat tegenkomen. Als er een kiezeltje op de grond ligt, struikel ik er wel over. Maar ik ken wel mensen die graag het gevaar opzoeken. Adrenaline is iets heel bijzonders.

● Wie heeft jouw voorkeur?  Nathan of Elias?  Waarom?

Ik kan niet kiezen, ze zitten beiden in mijn hart. Natalie trouwens ook.

● Kan je uitleggen hoe je tot de keuze van de drie namen bent gekomen?  Is het toeval dat de namen van Nathan en Natalie allebei beginnen met ‘Nat’ of zit er meer achter?

Het is toeval, Nathan en Elias zijn gebaseerd op mensen / kinderen van mensen die ik ken. Ik wilde altijd al eens iets doen met een Nathan, en Elias zat ook al heel lang in mijn hoofd. Het paste bij elkaar. Natalie is gebaseerd op Natalee Holloway, het Amerikaanse meisje dat jaren geleden verdween, en waarvan iedereen weet dat Joran Van der Sloot haar heeft omgebracht. Hoewel de twee verder niets met elkaar gemeen hebben, zag ik in mijn Natalie een oudere versie van Natalee. Een typisch All American girl waar iets vreselijks mee gebeurt.

●  Gebeurde het dat je je op sleeptouw liet nemen door hun verhaal?  Of dat je het verhaal naar de hand wou zetten van het personage dat je voorkeur had?

Nee, dat was erg organisch allemaal. Ik wist heel goed waar ik naartoe wilde, maar ik heb de plottwist wel gewijzigd. In mijn eerste versie gebeurde er nog iets anders, maar toen ik Elias en Natalie schreef, wist ik dat ik dit moest doen. Het voelde goed aan.

●  Heb je mee beslist in de keuze van de cover?

Ja, ik heb zelf de cover gekozen, en het beeld gevonden. De sfeer heb ik ook zelf gekozen. Het moeilijkste was eigenlijk de technische afwerking, zoals de korte inhoud op de cover, de inhoud op de flappen aan de binnenzijde, en dan – heel stom – waar in godsnaam de ISBN-nummer op moest. Ik wilde hem het liefst er helemaal niet op, maar dat mag natuurlijk niet. Ik heb uiteindelijk gekozen om hem op de zijde van Elias aan te brengen omdat hij het laatste geschreven was, en ik altijd Nathan en Elias zag. Sowieso is er echter voor mij geen verschil tussen de twee.

● Er is een hoge mate van jaloersheid aanwezig in de versie gebracht door Nathan.   Heeft dat mee de groene kleur van de foto’s bepaald (+ Indian summer, natuurlijk)?

Nee, ik wilde een grauwe, duistere, stormachtige sfeer creëren en duidelijk maken dat het gaat om een spannend boek. Ik hou van dit kleurenpatroon, het gaf een extra kille, dreigende sfeer mee.

● Regelmatig komen verzen uit teksten van Coldplay voorbij, wordt er verwezen naar The X-files.  Zijn dat persoonlijke favorieten van Sandra J. Paul?

Coldplay verwijs ik regelmatig naar omdat zij een favoriet waren van mijn vader, en ik een nummer van hen op zijn begrafenis heb gekozen. Ik vond de tekst van dit nummer ook erg toepasselijk. The X-Files is een gimmick. Ik heb hierboven verwezen naar de kabelbaan, en daar zit een grappig verhaal achter.

In mijn eerste versie van het verhaal gingen ze te voet naar boven, maar dat zou te lang hebben geduurd en was ook niet geloofwaardig tegenover de familie van de bruid. Met de auto naar boven had betekend dat ze naar beneden hadden kunnen rijden. Ik zat daar dus over te piekeren. Sinds de Covid-crisis zijn wij – in maart ongeveer – met de kinderen begonnen aan een X-Files marathon, elke avond één episode. In de afleveringen rond de ontvoering en verdwijning van Scullly in seizoen 2 (Duane Barry – Ascension) is er een lange scène waarin Mulder de ontvoerder van Scully achtervolgt op een berg. En daarvoor springt hij op een blauwe cabine van een kabelbaan. Dat was klik nummer vier. Diezelfde avond nog heb ik de kabelbaan in het boek geschreven, en wist ik dat het goed aanvoelde. En omdat we in die marathon zaten, en wij in het midden van de eerste samenzweringsafleveringen zaten, waren de quotes erg toepasselijk.

● Zit er ook een maatschappelijke dimensie verwerkt in het boek? 

Er zitten er verschillende in verweven, maar die moeten de lezers zelf ontdekken.

● De volksmond beweert dat de waarheid altijd in het midden ligt.  Is dat de reden waarom MIJN waarheid zich in het midden van het boek bevindt? 

Het kwam technisch uiteraard zo uit, maar ik vond het ook wel heel passend, want het is ook wel zo. De echte waarheid zit in het midden van dit boek, en je moet allebei de versies lezen om te ontdekken wat er écht is gebeurd. Anders slaat het ook nergens op.

● Bezige bij als jij bent, ben je ondertussen al bezig met een nieuw project?  Wanneer mogen we jouw volgende boek verwachten?

Ik heb zonet het derde deel van mijn jeugdreeks afgewerkt, ‘De Vergeten Tuin’, dat in februari verschijnt, en ben nu back to back het vierde en laatste deel ‘De Verdwenen Burcht’ aan het afwerken, dat in oktober zal verschijnen.

In september heb ik een bijzonder project gepland, maar ik ga daar nog niet al te veel over zeggen omdat het ook weer iets anders dan anders zal zijn (als het lukt). Sowieso wil ik graag, in de mate van het mogelijke, één spannend boek per jaar blijven schrijven, en daarnaast kriebelen er heel veel ideeën rond spannende jeugdboeken, waarvan ik hoop dat ik ze allemaal mag en kan schrijven.

Hartelijk dank, Sandra dat je je medewerking aan dit ‘interview’ wou verlenen.  Ik wens jou nog heel veel succes en hoop nog veel aparte verhalen van jou te mogen lezen.

Bedankt voor de fijne vragen, Anita!