Auteur: Joelle Charbonneau
Publicatiedatum: november 2018
Uitgeverij: Karakter Uitgevers B.V.
Waardering: 3,5 kraaien
Joelle Charbonneau is een Amerikaanse bestseller-auteur die debuteerde met haar detectivereeks over Rebecca Robins. Ze is hier vooral bekend omwille van haar De Test-trilogie. Daarnaast schreef ze ook een aantal boeken gebaseerd op de Glee-reeks.
Achterflap
Diana, Frankie, Tad, Z. en Rashid verschillen als dag en nacht. Maar deze verschillen doen er niets meer toe, nu ze na een bomexplosie ingesloten zitten in hun school.
Als ze er via de radio achter komen dat de aanslagpleger zich mogelijk nog steeds in het schoolgebouw bevindt, zien ze zich ondanks hun verschillen gedwongen samen te werken in een poging het er levend vanaf te brengen. Het fragiele bondgenootschap komt onder zware druk te staan en dreigt te verpulveren als de twijfel en het wantrouwen de overhand lijken te nemen.
Wie zegt dat één van hen niet de aanslagpleger zou kunnen zijn?
Recensie.
Joelle Charbonneau is een auteur die je met haar pen meesleept in haar boeken. Ze schrijft vlot, schetst de situatie met een aantal woorden en doet dat met verve. Daardoor word je ook meteen meegezogen in deze YA-Whodunnit.
Wanneer de zes bovenvermelde personages opgesloten geraken op school na een bomexplosie, wordt het al snel duidelijk dat de dader mogelijk onder hen zit. Dit voegt uiteraard toe aan de spanning. De personages hebben (uiteraard) allemaal iets te verbergen én allemaal een motief om de dader te zijn. Je kunt daardoor als lezer zelf beginnen puzzelen wie nu wie is en waarom zij mogelijk de dader zijn. Voor de ervaren lezers: dit heb je, ondanks de vele misleidingen, vrij snel door.
Andere lezers hadden me gezegd dat het ging om een boek dat je razendsnel uitleest en dat was ook zo. Groot lettertype, niet al te veel tekst en een vrij beperkt aantal pagina’s. Heel snelle leesvoer dus, maar helaas blijft die niet echt hangen en is hij ook niet zo schokkend als je gehoopt had. De focus op de actie en niet op de personages, zorgt dit er ook voor dat je niet echt meeleeft met hen. Ik betrapte me erop dat het me eigenlijk niet kon schelen wie nu wat had gedaan, maar ik bleef wel lezen tot het einde om te weten wié het dan wel was en net daar bleef ik op mijn honger zitten. De motieven van de dader mochten best dieper uitgewerkt worden, de personages ontbraken het aan vlees en bloed.
Conclusie.
Tijdbom is snelle leesvoer. De personages mochten beter. De cover – sorry – is spuuglelijk. Maar het blijft wel een spannende YA voor jongeren.
3,5 sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten