Titel: Engelenlust
Auteur: K.R. Valgaeren
Uitgeverij: Houtekiet
Publicatiedatum: oktober 2019
Recensie door Martijn
Waardering vijf kraaien
Beste AnnabeLee, dit is het verhaal van het
dode lichaam dat jij straks zal begeren. Maak kennis met een jongeman die
verlangt naar het koude vlees van zijn overleden geliefde. Leer over zijn nachtelijke
avonturen in het mortuarium. Leef mee met de gruwelijke vergissing die hij
beging. Huiver met zijn beproeving. Juich met zijn wederopstanding. Huil
wanneer je zijn allergrootste geheim ontdekt. Dit is mijn verhaal.
Opgelet: dit boek gaat over een heel heftig
thema (Necrofilie), dus wees gewaarschuwd als je deze recensie leest.
Toen ik via Thrillerlezers de vraag kreeg
om Engelenlust te lezen om er vervolgens een recensie over te schrijven, heb ik
niet lang moeten nadenken. Kevin Valgaeren staat vooral bekend om zijn gotische
romans/thrillers. Zijn laatste werk, Blackwell, werd genomineerd voor de
Hercules Poirotprijs 2018 en zijn voorgaande boeken zoals o.a. Séance, waren
stuk voor stuk sterke verhalen die je urenlang bezighielden.
Engelenlust is echter hele andere koek. Het
verhaal speelt zich deze keer niet af in de typische Sherlock Holmes-achtige
sfeer die Blackwell zo bijzonder maakte, maar vandaag. Het is het levensverhaal
van een naamloze verteller, in de vorm van een lang relaas, gericht aan een
onbekende jonge vrouw die vermoedelijk zijn voorliefde voor necrofilie met hem
deelt.
Het hoofdpersonage neemt ons mee doorheen
zijn prille jeugd, met een moeder die vroeg overleden is en een vader die hem
zowat verwaarloosde en klasgenoten die hem meedogenloos pestten, tot zijn leven
als student, zijn eerste stappen in de werkwereld van een begrafenisondernemer,
tot op het moment dat alles omgegooid wordt.
Wat dit boek zo bijzonder maakt is het feit
dat dit eigenlijk een zeer luguber, onderhuids psychotisch en vooral zeer
onrustwekkend verhaal is. Het gaat immers over necrofiel, over een man die
zichzelf vergoelijkt dat hij zich vergrijpt aan de doden. Het is zo grafisch en
vaak zo intens geschreven dat ik meermaals het boek opzij heb moeten leggen
omdat ik niet meer kon verder lezen. Vandaar ook de waarschuwing aan het begin
van mijn recensie. De eigenlijke daden – de talrijke momenten dat de naamloze
verteller zijn lusten uitwerkt op zijn overleden slachtoffers – zijn gedetailleerd
beschreven, waardoor je haast over de schouder van het personage meekijkt
wanneer die aan de slag is.
Ook zijn er een aantal scènes die me
bijgebleven zijn met walging, maar ook bewondering voor de manier waarop
Valgaeren ze omschreven heeft. Een bepaalde gebeurtenis die het leven van het
personage heeft omgegooid in zijn prille jeugd met een juf die, onbewust,
meegewerkt heeft aan de definitie van zijn verdere bestaan, is me bijgebleven.
De allereerste kennismaking in het mortuarium met het vak van begrafenisondernemer
was zo technisch beschreven dat het wel leek of je mee in die kille ruimte
stond. De allereerste keer dat hij “de daad” deed, deed elk haartje op mijn
lijf rechtop staan. Eén van de laatste scènes deed me vol verwarring het boek
dichtklappen en me luidop afvragen wat ik in godsnaam zonet gelezen had.
Het is dankzij Valgaerens ongelofelijk
sterke vertelstijl dat ik ben blijven lezen. Deze man kan schrijven, laat daar
geen twijfel over bestaan. Hij vertelt het met het gemak alsof het over het weer
gaat, maar het onderwerp is zo heftig, hard en zwaar, dat je ook achterblijft
met het idee dat je dringend iets lichts moet gaan lezen.
Engelenlust is absoluut geen boek voor
iedereen, het zal enkel een nichemarkt aanspreken en vooral mensen die op zoek
naar literair werk waarover ze nog lang willen nadenken. Dit boek kruipt onder
je huid, het neemt je mee naar plekken die je (hopelijk!) nooit in het echte
leven zal bezoeken. Het hoofdpersonage kent geen wroeging of spijt, enkel over
het feit dat hij onbegrepen is en zich achtergesteld voelt. Hij is een dader,
geen slachtoffer, en iemand die totaal geen geweten heeft of gevoelens kent
over wat hij doet. Hij is ziek.
Dat alles werd door Valgaeren zo in detail
en zo realistisch geschreven, dat ik na het dichtklappen van het boek me
realiseerde dat ik nog nooit een boek als dit heb gelezen en het wellicht ook
nooit meer zal doen. Een verhaal dat je doet walgen, maar je toch meesleurt in
een duistere, diepe wereld die je weer afsluit na dat dichtklappen.
Valgaeren krijgt van mij zijn vijf kraaien,
omwille van zijn genialiteit en de kracht waarmee hij Engelenlust heeft
geschreven en de manier waarop hij je laat meekijken in de duistere geest van
een ziek man. Respect.
5 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten