donderdag 5 december 2019

Boekvonnis De bunker van Hannah De Vries

Wij draaiden deze maand oa de leesclub met De bunker van Hannah de Vries. Na het toevoegen van Bob Dijkgraaf, de auteur raakten wat deelnemers in de war, maar daarover straks meer bij de vragen die men stelde aan hem.

Eerst waar De bunker over gaat (de achterflap):

Niemand wordt gespaard. Niemand is nog zeker van zijn baan. Niemand kan zich voor ons verschuilen. Wij zijn De Bunker en vandaag openen we de aanval.

"Vandaag is de dag dat de politiek zoals wij die kennen voor altijd zal veranderen. De komende honderdvijftig dagen zullen we elke dag informatie openbaren over een lid van de Tweede Kamer. Vandaag om drie uur is de eerste politicus aan de beurt. Niemand wordt gespaard. Niemand is nog zeker van zijn baan. Niemand kan zich voor ons verschuilen. Wij zijn De Bunker en vandaag openen we de aanval.'

Journaliste Hannah de Vries ziet van dichtbij hoe de geheimzinnige organisatie De Bunker met de week populairder wordt. Grote onthullingen kosten Tweede Kamerleden de kop, wat de steun voor de mysterieuze groep alleen maar doet groeien. Terwijl steeds meer mensen zich aansluiten bij De Bunker, ziet Hannah ook de keerzijde. Langzaam maar zeker begint ze te twijfelen aan de intenties van De Bunker. Wanneer de populairste politicus van het land een dag voor de verkiezingen vermoord wordt, is het aan Hannah om de waarheid te achterhalen.

Hannah de Vries (1989) is journaliste en schrijft voor verschillende media, waaronder Het Nieuwe Dagblad. Ze won tweemaal de belangrijkste journalistieke prijs van het land, voor haar reportages over de oorlog tegen IS en haar undercoverwerk bij De Bunker. De Bunker is haar debuut.




De deelnemers:
Jacqueline Musch als begeleider
Hilona Schaft-Mol
Renneke Bogerd-Grootbluemink
Anita Schroeyers
Lieselotte Danneels


De cover: hot or not?
Iedereen vindt de cover anatrekkelijk, al benoemt ook iedereen wel dat ze een tunnel zien ipv een bunker. De opmerking van Hilona is kenmerkend voor de reacties:
De cover intrigeert al zie ik er eerder een donkere tunnel in met aan het einde het licht. De rode titel spat er af en ik zou dit boek zeker oppakken om de achterflap te lezen.

Verwachting
Lieselotte heeft door debuten te lezen al vaak leuke nieuwe talentvolle schrijvers ontdekt die anderen misschien links zouden laten liggen.
 Anita vraagt zich al wat af hoe het zit met die auteursnaam: "Heb ik het goed begrepen dat Hannah de Vries een personage in het boek is? De schrijfster/schrijver/journaliste in het boek, dat vind ik heel speciaal en dat kan voor een interessant perspectief zorgen!"

Wat vinden zij halverwege?
Hilona is enthousiast:
Ik ben nu net over de helft van het boek en ik geniet. Het verhaal is goed te volgen, de meeste hoofdpersonages zijn goed uitgediept ondanks dat er toch ook nog veel vragen blijven bestaan. Goed gekozen thema, erg leuk en intrigerend om te lezen en ondertussen nu ik steeds verder in het verhaal zit vind ik het maar moeilijk om het boek weg te leggen.

Jacqueline
 Door de vragen die het intrigerende en boeiende verhaal oproept wil ik weten hoe het verder gaat en aangezien er de moord nog niet is gepleegd....... ben ik super nieuwsgierig!👊 De personages spreken mij aan maar geef daar aan het einde mijn oordeel over. Kan ze nog niet allemaal peilen.


Renneke
Ben nu bijna op de helft en ik vind het een geweldig boek. Kan me voorstellen dat dit de realiteit is. De personages zijn intrigerend en zorgen dat ik meer over ze wil weten, hun drijfveer, de waas van geheimzinnigheid en hoe het afloopt.

Anita
Ben ook op de helft en het boek heeft me in zijn greep. Wat een geheimzinnigheid en Hannah die heeft het niet gemakkelijk. Zo realistisch geschreven! Ik ben benieuwd wie het niet gaat overleven; vraag me af of ik in de juiste richting denk.

Lieselotte heeft het boek al bijna uit (nog 15 blz) als nog geeneens iedereen het boek heeft. Genoeg enthousiasme dus.



Vragen aan Bob (geselecteerd)
*Zoals aangegeven raakte men bij start wat in de war van de naam op het boek en de persoon die meedeed in de leesclub.
Lieseloote merkte op: Oei, even dubbel gechecked maar het boek is toch door Hannah de Vries geschreven?

Bob:
Die vraag krijg ik zeker vaak en ik snap hem ook heel goed. Het heeft meerdere redenen. De gekozen naam is een combinatie Hannah omdat ik dat een mooie naam vind en de meisjesnaam van mijn moeder. Ik vond het mooi om haar te eren door middel van dit pseudoniem.

De tweede reden is echter misschien nog wel belangrijker. Een van mijn favoriete ‘thrillers’ is ‘De waarheid over de zaak Harry Quebert’ van Joel Dicker. Dat zit een beetje tussen een thriller en een roman in, maar oké. Dat boek gaat over een schrijver die een boek schrijft over de moord die een andere schrijver al dan niet gepleegd heeft. Het hoofdpersonage heet Marcus Goldman en het hele boek lang neemt dat personage je mee in het schrijfproces van het boek. Als je van lezen en schrijven houdt, is dat fascinerend om te lezen. Het wekt echt de illusie dat je de totstandkoming van het boek kan volgen en dat de personages dus wel echt moeten zijn. Wat dat in mijn ogen verpest, is het feit dat op de voorkant dan niet Marcus Goldman staat, maar Joel Dicker. Weg illusie.

Dit boek is geschreven alsof hoofdpersoon Hannah de Vries een boek schrijft over De Bunker en dan vond ik het dus tof om zelf dan wel die illusie in stand te houden. En omdat ik weinig geef om mijn eigen naam op een boek, was de keuze snel gemaakt

 *Komt er nog boek van Hannah? Of blijf het bij deze? En als je nog boeken uitgeeft onder welke naam?

Bob:
Omdat ik het idee wel echt gekoppeld heb aan het personage Hannah, denk ik niet dat er nog meer komen onder deze naam. Ook omdat ik nu al ideeën heb voor vijf andere thrillers waar zij sowieso niet in zal voor komen.

Bij die boeken ga ik weer andere namen gebruiken. De volgende komt volgend jaar in de zomer uit onder de naam Erik van der Linden en dan volgt een trilogie onder de naam Niels Beukers. Dan heb ik alle familienamen wel zo’n beetje gehad, dus voor het vijfde idee zoek ik nog een pseudoniem, maar dat duurt nog wel even.


Maar dan komt het belangrijkste gedeelt, want wat vinden de deelnemers als het boek uit is?

Hilona
De schrijfstijl is boeiend, de personages worden goed uitgewerkt en het verhaal leest vlot weg. De politieke gebeurtenissen volgen elkaar snel op, geschreven met een knipoog naar herkenbare situaties uit de hedendaagse politiek en met genoeg wendingen om het voor mij als lezer spannend te houden. Al lezende werd ik af en toe een beetje op het verkeerde been gezet met uiteindelijk een ontknoping die ikzelf niet zag aankomen.

Ik heb erg genoten van dit boek en kijk uit naar nieuwe boeken van deze schrijver. Voor liefhebbers van een goede psychologische politieke thriller kan ik de bunker van harte aanbevelen.

Jacqueline
In het boeiende verhaal zit voldoende spanning op het psychologische vlak en vinden veel politieke intriges plaats. Sommige gebeurtenissen zijn zelfs op waargebeurde situaties gebaseerd (deze zijn herkenbaar). Maar hoe goed en boeiend de psychologische spelletjes en politieke intriges ook zijn uitgewerkt en beschreven was de aanwezige spanningsboog voor mij niet voldoende. Ik was dan ook blij dat de op de achterflap aangekondigde moord plaats vond. Vanaf dat moment werden de eerdere gebeurtenissen maar ook inhoud van gesprekken onderzocht naar hints die betrekking konden hebben naar het oplossen van de moord.

De Bunker is een realistisch, bijzonder en politiek verhaal dat in een soort van dagboekvorm is geschreven. De auteur heeft een vlotte schrijfstijl waardoor het verhaal makkelijk weg leest.
Ik kan alleen maar adviseren wanneer je van psychologische spelletjes en politieke intriges houdt dit zeker een boek is om aan je boekenkast toe te voegen!


Lieselotte
Er is ervoor gekozen om als schrijfster Hannah De Vries op de cover te zetten, de naam van het hoofdpersonage, maar eigenlijk werd het boek geschreven door Bob Dijkgraaf. Wat origineel is. Zo is het echt het dagboek van Hannah.
De bunker is een debuut die meteen zijn stempel drukt. Het is heel realistisch geschreven en zet de lezer tot nadenken.

De Vries/Dijkgraaf heeft een vlotte schrijfstijl. De puzzelstukjes worden net al broodkruimels verspreid, tot op het eind alles op zijn plaatst valt. Je bent echt verrast als lezer bij de ontknoping.
De personages zijn goed uitgewerkt waardoor je je als lezer goed in ze kan inleven.
Na het lezen van de bunker houdt het boek je wel nog even in zijn greep, het is er eentje die je bij blijft. Voor wie graag een politieke thriller leest is deze zeker een aanrader.
Ik heb van het boek genoten en hoop nog meer te lezen van deze schrijver.

Renneke
Het is een zeer boeiend en psychologisch verhaal over de politiek en zijn tegenstanders, ook kom je herkenbare situaties tegen, waardoor het heel dichtbij komt. Vele vragen bleven me achtervolgen tijdens het lezen en wilde ik de antwoorden weten,

De personages zijn intrigerend en zorgden dat ik meer over ze wilde weten, hun drijfveer, het waas van geheimzinnigheid en hoe het zal aflopen.
Het einde heeft mij totaal van mijn sokken geblazen, zo onvoorspelbaar, je moet dit echt gaan lezen.

Anita
Van bij het begin dringen een aantal vragen zich op. De spanning bouwt zich langzaam op, de sfeer wordt geleidelijk aan grimmiger. Het geheimzinnige gedrag van de leden van De Bunker hult het verhaal in mysterie.
En dan belandt het verhaal in een hogere versnelling en kan je niet anders dan ademloos verder lezen. Bladzijde na bladzijde, het leestempo gaat de hoogte in, en dan … wat een ontknoping!
Het plot is goed onderbouwd en laat zich niet te vlug raden. De schrijfstijl is vlot en to he point. De verwijzingen naar The Newsroom, The West Wing en Don Quichot zijn knap verweven in de puzzel die ‘De Bunker’ is.

Alle deelnemers gaven het boek vier kraaien, dus dat was dit keer makkelijk optellen en delen.



Reactie Bob:


Het was best spannend om als schrijver in een leesclub geplaatst te worden over je eigen boek. Tot nu toe hadden vooral bekenden het gelezen en die waren allemaal enthousiast, maar dat zijn ze bij alles wat ik maak. Hier had ik plotseling te maken met lezers die mij niet kennen en dus geen enkele reden hebben om zich enthousiaster voor te doen dan ze zijn. Gelukkig waren de lezers wel enthousiast. Het onderwerp van het boek is vrij specifiek en toch wist het de lezers te boeien.
Dat is voor mij als schrijver goed om te horen, maar het was net zo goed om de kritiekpunten te zien. Geen enkel boek is perfect en met een beetje zelfreflectie zie je dat ook wel in, maar wat jij minder vindt hoeft de lezer niet per se als storend te ervaren. Op sommige punten kwam ik erachter dat ik te kritisch was op mezelf terwijl ik bij andere punten goed had aangevoeld dat dat beter kon. Zo leer je als schrijver en dat zou niet kunnen als de leesclub geen veilige omgeving was.

Al met al was het een geweldige ervaring om gelezen te mogen worden en ik wil de leden van de leesclub dan ook bedanken voor hun openhartigheid en hun enthousiasme. Op naar het volgende boek!


Ik wil de auteur hartelijk bedanken voor de enthousiaste deelname en natuurlijk jalapeño books voor de boeken.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten