En
weer een week voorbij. Het gaat zo snel soms! Nou ja soms, best wel
vaak eigenlijk.
Afgelopen
week was relatief rustig. De griep had zijn koffers gepakt en vertrok
naar mijn schoonmoeder. Maandagavond weer rustig een stukje
hardgelopen. Klein stukje, want hey, een griepje moet je niet
onderschatten en dan moet je weer voorzichtig beginnen (kuch). Zondag
staat de Circuitrun in Zandvoort op de kalender en dan zou het fijn
zijn als ik in één keer de finish haalde. Een erg leuk event vind
ik het altijd. Met vier dames gaan we rennen deze keer en Annie is er
natuurlijk ook. Waar zou ik zijn zonder Annie :-)
Op
woensdag had ik afgesproken met Ann. Het werd hoog tijd om weer eens
bij te kletsen (al is dat bij ons een onbegonnen missie, omdat we
nooit uitgepraat raken, maar je moet ergens beginnen). De muppet ging
mee, want die hoefde in verband met een studiedag niet naar school.
'Kunnen we meteen voor nieuwe schoenen kijken mam'. Tuurlijk. Waarom
ook niet.
Er
stond niet alleen 'bijkletsen onder het genot van een lunch bij
Dudok' op het programma. Er was nog iets anders. James Dashner
(schrijver van o.a. De Labyrintrenner) kwam signeren bij Paagman. Ann
en ik hadden ons daar allebei voor aangemeld. De man schrijft erg
fijne boeken en wij wilden er wel eentje laten signeren. Voordat Lot
en ik naar Dudok gingen, liepen we eerst bij Paagman naar binnen
zodat ik Cyberbrein kon
kopen. Dan had ik die vast in mijn tas.
Na
een lekkere (ik mis toch die zelfgemaakte eiersalade) en vooral
gezellige lunch gingen we weer naar Paagman. Nu had ik die ochtend op
Facebook ergens al gelezen dat er 200 aanmeldingen waren voor de
signeersessie....toen we Paagman binnenliepen bleek dat inderdaad ook
zo te zijn. Meneer Dashner is mateloos populair! Het signeren zou
boven gebeuren, maar 'boven' bij Paagman is klein, heel klein. Zeker
als er 200 meiden in de rij staan/zitten/hangen. De roltrap naar
boven was stilgezet, zodat je daar ook gewoon kon aansluiten. Het was
serieus niet grappig. Voor Pearl Jam liggen we graag in de rij, geen
enkel probleem. Maar dit? Nope. De lichte paniek in Lotte's ogen
verdween meteen toen we zeiden dat we niet in de rij gingen staan.
Jammer, maar helaas.
Een
tijdje terug kwam de vraag van een collega of ik weer wilde
corrigeren bij het groot Alphens Dictee. Tuurlijk. Erg leuk om te
doen vorig jaar, dus ik ging vast
op zoek naar mijn rode pen. Het dictee van dit jaar werd geschreven
door kinderboekenschrijver Gerard van Gemert. Hij had het leuk
bedacht allemaal. En je leert nog eens iets. Earlgreythee
bijvoorbeeld, in plaats van Earl Grey thee. En jackrusselterriër is
ook een leuke. Het Alphens dictee werd gewonnen door een Vlaming met
maar 3 fouten. Gemiddeld werden er 22 fouten gemaakt. Zelf had ik er
19, niet slecht vond ik zelf!
Momenteel
ben ik bezig met een vertaalklus voor het blog. De Zuid-Afrikaanse
schrijfster Chanette Paul heeft een aantal vragen voor ons
beantwoord. Al een tijdje geleden. Maar ze is nogal lang van stof,
zes A4'tjes om precies te zijn (leuk!!) en die hele lap Engelse tekst
gooien we liever in het Nederlands op het blog. Maar dat kost wat
tijd. Ik ben er bijna, nog twee pagina's te gaan :-)
Dan
wordt het ook eens tijd dat ik de recensie van Magnus Chase ga maken.
Dat boek las ik afgelopen maandag uit. Ik heb toen een ander boek
opgepakt dan eigenlijk mijn bedoeling was: De crypte
van Amanda Stevens. Nog 50 bladzijden te gaan en dan is die ook uit.
Het gaat over Amelia Gray, een vrouw die kerkhoven restaureert. Als
er een vermoorde vrouw wordt gevonden op het kerkhof waar zij aan het
werk is, wordt haar hulp ingeroepen door rechercheur John Devlin.
Samen gaan zij op zoek naar de moordenaar...
Hoog
tijd voor mij om hier even in actie te komen (lees: douchen en
aankleden), want ik ga de opticiën weer een bezoekje brengen. De
nieuwe lenzen zijn niet helemaal je van het....balen!
Fijne
week!
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten