Titel:
De Labyrintrenner
Auteur:
James Dashner
382
pagina’s
Uitgeverij
Q
ISBN
978921454658
Recensie
door Miriam Bakker
‘Toen zijn nieuwe leven begon, stond hij
rechtop, omgeven door kille duisternis en muffe, stoffige lucht.’
Thomas
wordt wakker in een metalen hok (de Box), een lift die op dat moment pijlsnel omhoog schiet. Als
de lift stopt en de deuren opengaan, wordt hij omringd door een vijftigtal
jongens.
‘Welkom op de Laar.’
Thomas
heeft geen enkel idee waarom hij op de Laar terecht is gekomen, geen idee wat of waar de Laar überhaupt is. Zijn geheugen
is gewist; hij weet alleen dat hij Thomas heet. Meer niet.
De
Laar is omgeven door een enorm labyrint. Een labyrint met bewegende muren,
waardoor het labyrint geen dag hetzelfde is. Elke dag gaan de deuren naar het
labyrint open en aan het einde van elke dag gaan diezelfde deuren ook weer
dicht, waardoor de Laar hermetisch afgesloten is. Het is verboden om ’s nachts in
het labyrint te blijven: dat betekent onherroepelijk je dood.
Thomas
komt erachter dat het leven in de Laar begon met een groep van ongeveer 20
jongens en elke maand op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip komt er een jongen
bij: een ‘nobie’. En dat al zo’n twee jaar. Geen enkele jongen kan zich ook
maar iets herinneren van wat er gebeurd is vóórdat ze op de Laar terecht
kwamen.
‘[…] kreeg Thomas het gevoel dat er
herinneringen wakker werden – echte, reële herinneringen – op een plek waar
zijn geest net niet bij kon. Maar ook nu weer ontbrak het hem aan essentiële
bestanddelen, zoals namen, gezichten, plaatsen, gebeurtenissen. Eht was om gek
van te worden.’
De
Laar is opgedeeld in vier delen: de Hoeve, de Moestuin, het Bloedhuis en de
Doodshoofden. De groep jongens is ook weer onderverdeeld; elke groep staat
onder leiding van een Keeper. Bouwers, Gravers, Snijders, Baggers en Renners.
Vanaf
het allereerste moment dat Thomas hoort over de Renners, heeft hij het gevoel,
een onverklaarbare drang, dat hij bij de Renners hoort. Hij heeft geen idee
waarom, maar dat weet hij om een of andere reden zeker. De Renners rennen het
labyrint in, elke dag weer, op zoek naar de uitgang. Ze rennen de hele dag de
gangen door en proberen zo het labyrint in kaart te brengen.
Een
dag na de aankomst van Thomas gaat opnieuw het alarm. Het alarm dat door de
Laar klinkt als er een ‘nobie’ bij komt. Het vaste patroon van één ‘nobie’ per
maand wordt doorbroken en niet alleen door de snelheid waarmee er een nieuwe
bij komt, maar ook wie erbij komt: er ligt een meisje in de box en ze heeft een
prop papier in haar hand waarop staat geschreven: ‘Zij is de laatste. Ooit.’.
Wat
heeft dit te betekenen? Hoezo is zij de laatste? En wie heeft dat bepaald? Gaan
de jongens ooit de weg uit het labyrint vinden?
'Hij begreep nu beter dan ooit hoe hartstochtelijk graag de Keepers een uitweg wilden vinden uit het labyrint. Het was niet alleen een kwestie van ontsnappen. Voor het eerst merkte hij dat hij dorstte naar een wraak op de mensen die hem hiernaartoe hadden gestuurd.'
‘De
labyrintrenner’ is een eerste deel van een trilogie en wat ben ik daar blij om.
Wat een heerlijk boek om te lezen! Tijdens het lezen komen er alleen maar
vragen in je op. Hoe komen die jongens daar terecht? Wie zit daar achter? Wat
is het doel van die groep jongens? En wie zijn de Scheppers? Wie of wat is WICKED? Vragen waar je tijdens het lezen antwoord op
krijgt, soms maar gedeeltelijk en voor elk antwoord komen er weer twee nieuwe
vragen voor in de plaats. Het houdt je bezig zal ik maar zeggen.
Het
is op een haast filmische manier geschreven waardoor je een heel goed beeld krijgt
van hoe de Laar eruit ziet, hoe het labyrint eruit ziet. Hoe de Grievers eruit
zien (brr). Je krijgt ook een aantal nieuwe woorden voorgeschoteld, de jongens
in de Laar hebben wat eigen woorden bedacht: ‘nobie’, ‘sjakkel’, ‘klunk, ‘geerpok’.
De eerste keer dat je ze leest, denk je ‘huh?’, maar de betekenis blijkt heel
duidelijk uit het verhaal.
Een
spannend, meeslepend, intrigerend verhaal over een groep jongens, jongens die
dag in dag uit aan het overleven zijn en koste wat het kost uit het labyrint
willen zien te komen. De prijs die sommigen daarvoor moeten betalen is een hoge…
Ik
ga meteen door in deel 2, ‘De schroeiproeven’!
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten