Spotlight

 Uit ons archief van de afgelopen tien jaar de volgende foto. Wie is de auteur op de foto?

Op de thee...met Judith Visser

Judith Visser debuteerde in 2006 met Tegengif.  Haar derde boek Stuk werd uitgevoerd als theatervoorstelling en is verfilmd. In 2016 bracht zij de roman In seizoenen uit, over wat er gebeurt wanneer je nog maar kort te leven hebt. Haar nieuwste boek Zondagskind, een autobiografische roman over opgroeien met autisme, ligt nu in de winkels!

Voor Thrillerlezers beantwoordde zij vijf willekeurige vragen van de theelabels.

1.Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen? 

Mezelf met mijn honden terugtrekken in het bos en er nooit meer uitkomen.

2. Van welke kleine dingen word jij gelukkig? 

De kusjes van mijn honden Sandy, Yuriko en Fontana.

3. Wat heb je het laatst gekocht?

Een Magnum Almond

 4. Wat is jouw favoriete sprookje?

De gelaarsde kat

5. Welk fictief karakter zou jij tot leven willen brengen?

Alle goede feeën uit alle sprookjes. En anders Rambo. De wereld heeft behoefte aan een Rambo.

Zondagskind van Judith Visser

De achterflap

Een pure en overdonderende roman over opgroeien met autisme

Jasmijn Vink praat niet. Wel met haar hond. En met Elvis. Die zeggen namelijk niets terug en dat is fijn. Dan hoeft zij zich niet af te vragen wat er bedoeld wordt. Of na te denken over wat ze moet antwoorden. Hoe kan het dat anderen wel weten hoe ze zich moeten gedragen? Dat mensen zich kunnen afsluiten voor de voortdurende stroom van prikkels, die er bij haar voor zorgt dat haar hoofd implodeert? Met vallen en opkrabbelen leert Jasmijn hoe ze zich in sociale situaties staande kan houden.

Zondagskind vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in de jaren tachtig en negentig, een tijd waarin weinig bekend was over autisme. Jasmijn bewandelt haar eigen, hobbelige pad en leert bij elk obstakel zichzelf en de wereld waarin ze leeft beter begrijpen. Zondagskind neemt de lezer mee in de belevingswereld van iemand met asperger.

De cover

Een zachtgele cover met enkele vogelkooien met in sommige een vogel.

Zondagskind staat in roze letters geschreven.

Mijn menig

De cover vind ik niet lelijk. Maar ook niet mooi. Ik vind hem een beetje zoetsappig en daar hou ik niet van. Dat kan komen omdat ik meer van thrillers hou dan van romans maar ook voor een roman vind ik hem te braaf. Wel vind ik hem goed gekozen en past de cover prima bij het verhaal.

Het verhaal

Jasmijn is een meisje dat de wereld niet begrijpt. En de wereld begrijpt haar niet. Al van kleins af aan is ze liever bij haar hond, Senta, dan dat ze zich onder de mensen begeeft. Als ze wat ouder wordt zoekt ze ook vaker het gezelschap op van Elvis. Hij zegt tenminste niets terug vanaf de posters, en zijn liedjes lijken speciaal voor haar geschreven te zijn.

In het verhaal zien we verschillende personages voorbij komen. Haar ouders, waarvan haar moeder haar het best lijkt te begrijpen maar haar daardoor ook niet uitdaagt om zich staande te houden in de maatschappij.

Haar broer Emiel die wel alles van de wereld lijkt te begrijpen, behalve van zijn zusje.

Verder zien we nog een klein groepje vrienden die Jasmijn nemen zoals ze is maar deze zijn op één hand te tellen.

School wordt steeds meer een opgave en Jasmijn verliest zich liever in een boek dan in saaie dingen waar ze niets aan heeft.

Van drukte krijgt ze zo’n erge hoofdpijn dat ze er ziek van wordt en het meisje sluit zich meer en meer af van de wereld om haar heen.

Als lezer volgen we Jasmijn van klein meisje tot jong volwassene.

Mijn mening

Hoewel dit een autobiografisch verhaal is vind ik een aantal gedachtes van Jasmijn als kleuter niet passend bij haar leeftijd. Hoewel ik weet dat kinderen met Asperger een wijze en ouwelijkere kijk op dingen kunnen hebben, komen sommige gedachtes toch ongeloofwaardig over. Juist omdat het autobiografisch is kan dit komen omdat de auteur dingen uit het verleden invult met haar kennis van nu. Maar het is haar vergeven want ze zet de gedachtenwereld van Jasmijn zo invoelend neer dat ik dit minpuntje door de vingers zie.

Daarbij komt dat ik genoten heb van de metaforen die Judith in haar boek verwekt en haar prachtige woordkeuzes. Subliem.

Hoewel ik me besef dat Zondagskind een roman is en geen thriller, heeft het verhaal voor mij toch te weinig vaart. Vooral in het begin en tijdens haar middelbare school verlies ik regelmatig mijn aandacht en denk ik vaker, ‘Ja nu weet ik het wel’.

Het einde daarentegen had van mij meer uitgediept mogen worden. Nu komt het op mij wat afgeraffeld over en dat is jammer. Liever had ik gezien dat er wat woorden in het begin waren bewaard en deze waren besteed aan de afloop van het verhaal.

Is Zondagskind een mustread? Nee, een mustread moet voor mij vijf kraaien halen. En dat kan ik het boek helaas niet geven. En ja, ik zeg helaas. Want het verhaal is sympathiek en geeft een goede kijk op het onvermogen van kinderen met autisme, om zich staande te houden in wat wij, de maatschappij, van hen verwachten. Daarnaast heb ik echt genoten van de schrijfstijl van Judith Visser.

Een welverdiende vier kraaien

Baukje

Screenshot door verschillende auteurs

Titel: Screenshot

Auteurs: Judith Visser 

             Jolanda Roth – Marloes Vrijdag – Johan van den 

             Velde – Mirjam Hildebrand – 

             Melissa Skaye – Jozef Bakker – Isabella Driesmans – 

             Gineke van der Putten 

             In samenwerking met Schrijven Online 

Uitgeverij: EigenZinnig

Verschenen: Juni 2016

Over het boek

Screenshot  is  één  verhaal,  geschreven  door  tien  schrijvers. Er was geen plot, geen plan, alleen een paar spelregels. Het internetproject startte met de publicatie van het 

eerste  hoofdstuk en daarna kon iedereen meeschrijven. 

Iedere maand beoordeelde de jury de inzendingen en zaten de deelnemers in spanning welke inzending als volgende hoofdstuk zou worden gekozen. 

Behalve dat de deelnemers van elkaar probeerden te winnen, stimuleerden ze elkaar ook met opbouwende kritiek  aan de hand waarvan de teksten nog mochten worden aangepast. Er was een gezamenlijk doel: de crowdnovelle afschrijven en dat schiep een band. Het felbegeerde plekje in de novelle was niet het enige dat er te winnen was. Iedere ronde gaf de jury feedback op de beste zes inzendingen. Ruim een jaar na de aftrap, werd het laatste hoofdstuk bekendgemaakt en lag er een eerste versie. Daarna zetten de winnende deelnemers hun bijzondere samenwerking voort om van hun Screenshot een feit te maken.

Cover

Een vrouwengezicht in duidelijke pixels. Kleuren paars, rood, roze tinten.

Door de kleur opvallend. Ik zou in de boekhandel in ieder geval de achterflap lezen.

Mijn mening

Ik kreeg de vraag of dit boek even tussendoor wilde lezen. Prima, zeker nadat ik over hoe het boek is geschreven had gelezen. Wat een interessant en leuk project! En zou het grote invloed hebben op het boek, het verhaal en het lezen ervan?

Heel eerlijk: ik vond het een leuk verhaal. Spannend ook. En door de goede redactie merkte je eigenlijk niet echt dat het door meerdere mensen geschreven is.

Het verhaal gaat over een kliniek die, onder de vlag van het uittesten van producten, vrouwen selecteert om moordmachines te worden.

Journaliste Laverne gaat undercover nadat ze "geritseld" is door voormalig ster-DJ Lex.

Maar dan loopt alles anders dan gedacht en zowel Laverne als Lex moeten vrezen voor hun leven.

Misschien is het verhaal wat vergezocht. Maar dat maakte mij tijdens het lezen eigenlijk niet uit. Het is gewoon een goed en spannend verhaal.

Het laatste hoofdstuk vind ik een goede toevoeging en mooi als einde. Het gezwijmel in het hoofdstuk ervoor had voor mij niet zo gehoeven. Klein minpuntje.

Plot: 4

Spanning: 4

Schrijfstijl: 3,5

Leesplezier: 3

Orginaliteit: 4

3,5 sterren

Juul

In seizoenen van Judith Visser

Het verhaal

Wat gebeurt er als je te horen krijgt dat je ernstig ziek bent en door nalatigheid van het ziekenhuis niet meer geholpen kunt worden? Dat je ‘in seizoenen’ moet gaan denken? Annabel Wismar (59) laat het er niet bij zitten en zoekt haar heil bij Belgische artsen, die haar nog wel willen behandelen. Haar zoon David twijfelt geen moment en trekt bij zijn moeder in om haar te verzorgen. In de periode die volgt leren zij niet alleen elkaar maar ook zichzelf op een andere manier kennen.

Cover

Wit, meisje met een fazantenveer voor de ogen. Mooi, eenvoudig, zou hem zeker wel oppakken in de winkel om de achterflap te lezen.

Mijn mening

Wauw! 

De laatste bladzijden heb ik in tranen gelezen. Het is een mooi monument. 

Het verhaal wordt door 2 personen verteld

* Annabel, de moeder en de patiënt

* David, de zoon

Als Annabel in de Daniël den Hoedkliniek te horen krijgt dat ze kanker heeft en dat ze meteen ook uitbehandeld is, weigert ze zich daar bij neer te leggen. Haar zoon wil er al helemaal niks van weten dat zijn moeder terminaal is. Samen gaan ze naar Leuven waar de artsen wel een poging willen wagen en Annabel niet opgeven.

Tussendoor lees je mee in het dagboek van Annabel, dat ze bijhield toen ze 14 was. Via dat dagboek worden bepaalde handelingen en angsten van Annabel uitgelegd.

Wat David betreft heb ik ambivalente gevoelens. Aan de ene kant begrijp je dat hij bang is zijn moeder te verliezen. Ook heeft hij behoorlijk last van verlatingsangst nadat zijn vader het gezin heeft verlaten.

Aan de andere kant valt hij met zijn acties soms net over het randje van wat acceptabel is en doet hij iets wat ik persoonlijk verwerpelijk vind.

Het boek gaat, voor mij, over het loslaten van je verleden. Maar ook je er juist aan vastklampen omdat je de toekomst niet aan denkt te kunnen.

De thrillers van Judith Visser kunnen mij niet bekoren. Deze roman heeft mij echter omver geblazen.

5 sterren

Juul

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Juuls leesmaand

Maart

Februari is voorbij gevlogen. Het was een maand met een wisselende leesflow. Aan de ene kant heb ik lekker veel gelezen, terwijl ik ook meer dan een week in een leesdip heb gezeten. 

Maar voor mijn persoonlijke challenge, 100 boeken lezen dit jaar, was het een goede maand.

Dit zijn de boeken die ik las:

1   Voetbalvrouwen van Linda van Rijn

2   Verlangen naar chocolade van Care Santos

3   Dansen op lucht van Nora Roberts

4   Nacht in Parijs van Michael Berg

5   10 Redenen waarom Zweden de moord op Olof Palme niet oplost van Marc Pennartz

6   Op een mooie zomerdag van Mary Higgins Clark

7   Het 5e slachtoffer van James Grippando

8   In seizoenen van Judith Visser

9   Lovalicious van Mariëtte Middelbeek

10 Lichtval van Nicolet Steemers

11 Genadeloos van Luc Deflo

12 Zolang er leven is van Hendrik Groen

13 Linksgelaten van Lisa Genova

14 WAG! van Patrick McDonnell

15 De Campus van Nathalie Pagie

Gemiddeld gaf ik 3,5 sterren.

In seizoenen van Judith Visser kreeg de meeste sterren, namelijk 5.

Voetbalvrouwen van Linda van Rijn kreeg de minste, te weten 2,5.

Ik ben nu na 2 maanden al op een kwart van mijn leesdoel. Dat gaat heel erg goed. Je zou zeggen dat de 100 een makkie gaat worden....

Dan hebben we ook nog de Reading Challenge van het blog. Daar gaat het wat minder goed mee. Ik heb er ook deze maand maar 2 weggestreept. Dat maakt het totaal pas 4 van de 30....Daar ligt nog een flinke uitdaging!

Wat ik heb weggestreept:

* Een boek dat de Gouden Strop won

  Nacht in Parijs van Michael Berg. 

  Dit boek won in 2013 de Gouden Strop.

* Een boek met eens geen recherche duo

  Lichtval van Nicolet Steemers.

  In dit boek komt helemaal geen politie voor!

Maart is inmiddels al een paar dagen oud en ik heb al 3 boeken uit. Dat gaat goed. Maar daarover volgende maand meer!

Fijne leesmaand!

Juul

Wat las Lydia?

Oeps bijna te laat!

Beentjes op de bank en boek er bij die ik van manlief heb gekregen, maar dan schiet ik overeind: ik moet nog stukje schrijven.  

Afgelopen zaterdag waren mijn ouders 40 jaar getrouwd. Wat een tijd en nog steeds gelukkig samen. Het is 2,5 uur rijden heen en terug. Maar het was gezellig we zijn lekker wezen uit eten met familie. Leuk om iedereen even weer te zien. Dus vandaag is het bijkomen en ontspannen. Zo ontspannen dat ik af en toe in slaap val. Maar wie slaapt is zoet. Afgelopen week heb ik In seizoenen gelezen van Judith Visser, als je eenmaal begint kan je niet meer stoppen. Het boek raakt je; het verhaal is aangrijpend. 

Wat als je te horen krijgt dat je bent uitbehandeld. Dat de doktoren niks meer voor je kunnen doen. Zoveel emotie in een boek onmacht, angst, hoop, liefde, wanhoop, boosheid. Als je dit boek gelezen hebt dan blijf het je nog wel even bij je. Bij mij wel tenminste. 

En toch was ik ook boos, hoe er met mensen wordt omgegaan, dat respect naar de patiënt toe dan ver te zoeken is. 

Het duurde ook wel even voordat ik een nieuw boek pakte. En dan ligt In een vlaag van waanzin voor me van Corine Hartman. Ik heb nog maar één boek gelezen van Corine, het eerste deel van de Jessica Haider serie. Die vond ik echt goed, dus ik ben wel benieuwd. Mijn volgende boek wordt Doodsvogel van Samuel Bjørk. 
 

En dan viel ik afgelopen week ook nog in de prijzen. Afgelopen week kon je op fb meedoen met een actie bij Jumbo bij ons hier in Woerden. En ja hoor, ik was één van de winnaars.  Een mooie Valentijnspakket een fles champagne, een boeket bloemen, nootjes, croissants, en chocolade. 

Daar gaan we lekker van genieten. 

Tot volgende week, tjuus, 

Lydia 

Judith Visser brengt roman uit...

Judith Visser haar boek In seizoenen komt vandaag uit. Op twitter showt haar hond het nieuwe boek.

Wat gebeurt er als je te horen krijgt dat je ernstig ziek bent en door nalatigheid van het ziekenhuis niet meer geholpen kunt worden? Dat je in seizoenen moet gaan denken? Annabel Wismar (59) laat het er niet bij zitten en zoekt haar heil bij Belgische artsen, die haar nog wel willen behandelen. Haar zoon David twijfelt geen moment en trekt bij zijn moeder in om haar te verzorgen. Al snel blijkt dat David zo zijn eigen manier heeft om met de situatie om te gaan. In seizoenen is een boek over hoop en wanhoop, en over het gevecht tussen vasthouden en loslaten. Hoe belangrijk wordt het verleden, wanneer er geen toekomst meer is...

In seizoenen is de eerste roman van Judith Visser.

Judith Visser wordt romanschrijver

Nadat eerst al Danielle Hermans met een roman op de leesmarkt verschijnt en Carla de Jong haar romandebuut onlangs aankondigde op Twitter, maakte vandaag Judith Visser op Twitter bekend dat ze begin 2016 met een roman zal verschijnen. Het boek met een prachtige omslag heeft een verhaal wat niet in een thrillerjasje past volgens Judith.
Judith maakt tevens de overstap naar The House of Books. Van Xander via Ambo Anthos nu bij The House of Books: hopelijk is dit de plek waar je het naar je zin gaat hebben, lieve Judith. 

Wij zijn erg benieuwd naar je eerste roman!

Wat vind Anita Poot van Hasta la vista?

Het is zomer en de zestienjarige Milla wil niets liever dan met haar vriendinnen op vakantie, maar haar ouders vinden haar nog te jong. Ze moet per se mee naar weer zo’n suf hotel in Spanje. Gelukkig gaat haar beste vriendin Claire mee, dan wordt het misschien nog wat. De meiden vervelen zich stierlijk, totdat ze de negentienjarige Max leren kennen, die samen met een groep vrienden uitbundig aan het feesten is. Op een avond gaat Claire stiekem met de spannende Max en zijn vrienden mee… en komt terecht in een gruwelijke nachtmerrie.

Mijn mening:
Goed YA-boek. Judith Visser kan als geen ander goed in de beleef- en voelwereld duiken van tieners en het dan ook nog goed op schrijven. Het boek bestaat uit twee delen, een voor en een na 'de gebeurtenis'. Het verhaal gaat over een verkeerde inschatting dat de levens van veel mensen op zijn kop zet. De personages zijn geloofwaardig en het is lekker vlot geschreven. Het is niet echt superspannend maar wel een goed verhaal over een misverstand met fatale afloop. Het verhaal is verrassend en onroerend en hier en daar best geweldadig. Een page-turner! Vier sterren.