‘Dracul’ geschreven door Dacre Stoker en J.D. Barker

 

Wie kent het niet, de beroemde klassieker Dracula van de Ierse auteur Bram Stoker? Vooral voor degene die houden van de Gothic Novel is het een absolute must om te lezen.

Eerder schreef Dacre Stoker, de achter-achterneef van Bram Stoker, er een vervolg op met zijn boek Dracula, de ondode. Maar wat gebeurde er nu precies vóórdat Bram Stoker zijn Dracula in 1897 schreef?

Dracul begint anno 1854. De kleine Bram Stoker is dan nog maar 7 jaar. Een ziekelijk kind dat door zijn ouders is toevertrouwd aan de zorgen van Nanna Ellen Crone. Datzelfde geldt trouwens ook voor zijn 1 jaar oudere zusje Mathilde die Bram vaak gezelschap houdt als hij weer eens aan zijn ziekbed gekluisterd is. Het is Mathilde die op zeker moment in de gaten krijgt dat er iets mis lijkt te zijn met Nanna Ellen en haar vermoedens aan haar broertje Bram toevertrouwd.

Dan blijft Nanna Ellen ineens nachten achter elkaar weg, maar aangezien er niemand anders is die in aanmerking komt om voor Bram en Mathilde te zorgen wordt haar alsmaar vreemder wordende gedrag door Bram’s ouders getolereerd. Bovendien is de band tussen Nanna Ellen en de in aanvang steeds zieker wordende Bram erg hecht. Zo hecht, dat zelfs de kleine Mathilde niet van alles op de hoogte blijkt te zijn…

‘Vertrouw je me?’ vroeg ze. Ik was niet in staat iets te zeggen, maar ik dwong mezelf te knikken. ‘Dat kun je beter niet doen,’ zei ze.’

Dacre Stoker en J.D. Barker hebben met Dracul een leuk en boeiend  spookverhaal geschreven dat je meteen ook een inkijkje geeft in de familie aangelegenheden van de Stokers. Ze woonden met zijn zevenen, vader, moeder, 4 jongens en een meisje, in Artane Lodge in een klein huis in het kustplaatsje Clontarf vlakbij het nabij gelegen Dublin. Het vreemde gedrag van Nanna Ellen alsmede de vreemde sterfgevallen die zich in en rond Clontarf en Dublin voordoen doet Mathilde en Bram besluiten om tot nader onderzoek over te gaan. Zonder dat ze zich dat op dat moment realiseren zetten ze iets duisters in werking dat ze niet meer kunnen stoppen.

Echt tenenkrommend spannend is het boek niet, maar het is wel erg boeiend en er zitten ook geregeld leuke en creepy fragmenten in. Kleine gatverdegatver momentjes die bij mij soms de haren even goed overeind lieten staan.

Het boek heeft, net als het boek Dracula van Bram Stoker, een opbouw dat bestaat uit dagboekfragmenten, brieven, enkele krantenartikelen en diverse aantekeningen. De gebeurtenissen spelen zich voornamelijk af in Bram’s jeugd, en op een tijdstip zo’n 14 jaar later. Er wordt dus geregeld geschakeld in tijd maar dat is steeds duidelijk boven de hoofdstukken aangegeven. Het is beeldend en verhalend geschreven en het leest verder erg gemakkelijk weg. Bovendien staan er nogal wat zaken in beschreven die de meer onderzoekende lezer uitdaagt ook zelf op onderzoek te gaan d.m.v. bijvoorbeeld google. Wat dan blijkt is dat er een oude Ierse volksvertelling is verweven in dit verhaal, het is het verhaal van de Dearg-Due. Zelf smul ik er altijd van om te kijken of ik dat soort zaken terug kan vinden op internet en waar je voorts over kan nadenken wat er nu waar is en wat niet. Verder voert het verhaal de lezers langs de bekende Dracula-plekken als Whitby en het ruige Walachije, wat mijn (vampier)hart alleen maar sneller doet slaan.

De opbouw is vrij rustig, en zelf kan ik daar erg van genieten. Op bijna de helft van het boek komt er meer spanning bij en richting het einde kom je uiteindelijk in een stroomversnelling terecht.

Als het eenmaal uit is volgt er nog een boeiend relaas over hoe en met welke gegevens Dacre Stoker en J.D. Barker dit verhaal tot stand konden brengen. Na afloop restte mij slechts nog één vraag…?

‘Voor allen die weten dat monsters bestaan.’

Ik geef het 4 dikke Kraaien.

 

 

Jeugdzonde – James Patterson & J.D. Barker

 

Beginnend politieman Walter O’Brien wordt tijdens zijn eerste avond bij het politieteam van Detroit naar een plaats delict gestuurd. In het appartement vinden ze het lichaam van een man, die onder raadselachtige omstandigheden gestorven is. Tevens ontdekken ze een jonge vrouw die doodsbang weggedoken zit onder de wastafel. Walter biedt aan de vrouw naar het ziekenhuis te brengen maar tijdens de rit daarheen ontsnapt ze uit zijn auto.

Jaren later heeft O’Brien zich opgewerkt tot rechercheur. Het blijkt echter dat hij de zaak van de ontsnapte vrouw nooit los heeft kunnen laten. Hij ziet namelijk een verband met andere niet-opgeloste en raadselachtige moorden, alleen niemand gelooft hem. Dan wordt hij via de FBI benaderd door iemand die ook naar de mysterieuze vrouw op zoek is. Zullen ze haar kunnen ontmaskeren en stoppen?

 Ik moet eerlijk zeggen dat ik eerder nog niet overtuigd was van het samenwerkingsverband tussen Patterson & Barker. Nadat ik ‘De kustmoorden’ niet bijster spannend vond, en ‘Oorverdovend’ niet aandurfde vanwege de SF-elementen en de wisselende recensies, was ik heel erg in mijn nopjes toen J.D. Barker vorige jaar weer een solo-boek uitbracht. Ik hoopte heel erg op iets vergelijkbaars als ‘De beller op lijn vier’. Maar ook van ‘Augustus’ kwam ik enigszins bekocht thuis omdat dat Barker daar ook iets bovennatuurlijks in verwerkt had. En dat is eigenlijk niet zo mijn ding. Het lag dus niet aan de samenwerking, was mijn conclusie, maar aan de weg die Barker zelf in wilde slaan. Prima natuurlijk, want onderscheidend is het wel. En het maakte me eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar dit nieuwe boek, wederom in samenwerking met Patterson. Zou dit boek me wel pakken?

 Ja, dat deed het zeker! Net als bij ‘De beller op lijn vier’ ligt het tempo van het verhaal hoog. Er gebeurt aan het begin van het boek meteen van alles en dat tempo wordt gedurende het boek redelijk vastgehouden. Alleen ongeveer halverwege zakt het even in, gelukkig was dat maar van korte duur. Politieagent Walter O’Brien had ook meteen wel mijn sympathie. Dat is prettig want het draait in het boek voornamelijk om zijn perspectief. Aan de hand van wat sprongen in de tijd leer je wat meer over zijn verleden, maar het is ook een personage wat een stevige ontwikkeling doormaakt gedurende het verhaal.

 De gebeurtenissen in het boek hebben wel een stevige bovennatuurlijke toets, maar daar heb ik me absoluut niet aan gestoord. Het deed me een beetje denken aan de tv-serie ‘Fringe’, de enige SF-serie die ik ooit echt leuk heb gevonden. Het geeft juist een heel raadselachtig sausje aan het hele verhaal, en het pakte voor mij op de goede manier uit. Het boek is spannend, af en toe wat luguber maar nergens té en ik wilde vooral telkens doorlezen. Het einde is niet heel verrassend maar het komt wel allemaal goed samen.

 Het enige wat ik niet begrijp is waarom ze voor de titel ‘Jeugdzonde’ hebben gekozen want die wordt nergens echt geduid. De Engelse titel ‘Death of the Black Widow’ heeft een veel betere dekking, maar misschien vonden ze dat die te veel weggaf van het boek.

 Ik vond het verder eigenlijk een heerlijke thriller en beter dan ik van tevoren verwacht had. Ik heb nu ‘Oorverdovend’ toch maar weer terug op mijn lijstje gezet, want misschien blijk ik toch wel meer van bovennatuurlijke elementen te houden dan verwacht. Misschien moet ik me dan toch ook ooit maar eens gaan wagen aan Stephen King?

 4 kraaien

 Jolanda

Oorverdovend van J.D. Barker & James Patterson

 

Wat een angstaanjagende thriller vol gruwel en pijn.

 

James Patterson en J.D. Barker hebben dit boek samen bedacht.

Apart zijn het beide bekende toppers in het thrillergenre maar hoe bevalt deze nieuwe creatie?

 

Tennant en Sophie leven samen met hun ouders in het noordwesten van Amerika. Het gezin heeft de moderne maatschappij verlaten en maakt nu deel uit van een zelfvoorzienende community in Oregon

 

Op een dag zijn de achtjarige Sophie en de zestienjarige Tennant aan het jagen wanneer er zich iets heel raar voordoet. Beide zusjes worden door hun ouders voor hun eigen veiligheid achtergelaten in een schuilkelder.

Wanneer ze de boel gaan verkennen is niets nog zoals het was.

De zusjes zijn op elkaar aangewezen nu en proberen na dit fenomeen te overleven. Tennant doet er alles aan om haar jongere zusje te beschermen.

 

Ondertussen is een team wetenschappers en het leger opgetrommeld om antwoorden te zoeken. De twee meisjes komen uiteindelijk terecht bij deze elitegroep en er lijken alleen meer vragen te komen.

Wat is er in hemelsnaam gebeurd waardoor alles hier is weggevaagd? Hoe komt het dat de meisjes dit overleefd hebben?

 

Allerlei scenario's worden op tafel gegooid, meningen zijn verdeeld en al snel blijkt de catastrofe nog veel erger te zijn dan eerst gedacht.

 

Psychologe Dr. Martha Chan, een kritisch lid van het speciale team focust zich op het welzijn van Sophie en Tennant maar niet iedereen deelt haar bezorgdheid. Wanneer blijkt dat er ook een waas van geheimzinnigheid hangt rond de feiten wordt de situatie nog vreemder.

 

Wanneer iets onmogelijk is volgen de wildste speculaties en mogelijke oplossingen. Hoe ga je om met iets wat onverklaarbaar is en kan je dit nog stoppen?

 

Vanuit verschillende perspectieven beleef ik de verschrikkingen en ervaringen. 'Oorverdovend' raast als een rollercoaster verder.

 

Het is moeilijk om niet te spoileren maar het verhaal wordt gruwelijker en gruwelijker. Tijd om de karakters uit te spitten is er nauwelijks omdat de nadruk ligt op het effect en de gevolgen van deze abnormale omstandigheden.

 

De verschillende reacties van de betrokken partijen in deze alarmfase en het snelle tempo zorgen dat ik dit boek in een mum van tijd uit heb. Ik wil weten wat nu echt de waarheid is en hoe dit helse avontuur gaat eindigen.

Verwacht geen diepgravend verhaal maar zet je schrap voor een wilde rit en ik kan je verzekeren dat je je niet gaat vervelen. De sterkte zit in de beklemmende atmosfeer en het verhaal is perfect te omschrijven als psycho-horror. Oppassen dus voor teergevoelige zieltjes maar als je durft ga je een trip tegemoet waar het ondenkbare waar wordt.

 

De grote kracht van 'Oorverdovend' zit hem vooral in de ijzingwekkende sfeer en de weerzinwekkende taferelen die voor het 'creepy' gevoel zorgen. Hoe reageer je als je verstand niet kan bevatten wat er is en de toekomst er misschien hopeloos uitziet?

 

Ik heb ook nergens gemerkt dat dit boek door twee auteurs geschreven is wat een prestatie op zich is. Het einde vond ik wat te abrupt en dat is jammer. De boodschappen die de auteurs willen meegeven met dit boek waarbij elementen uit verschillende genres gecombineerd worden stemt dan wel weer tot nadenken.

 

'Oorverdovend' laat ondanks het afgeraffeld einde een verpletterende indruk achter!

 

4 Kraaien

Fany

Cheffies Special De beller op lijn vier van J.D. Barker

 

Cover

Jacqueline

Op de achtergrond gebouwen en een vrouwengezicht op de voorgrond, het intrigeert me en wil weten wat dit voor dit verhaal betekend. De naam van de auteur en de titel van het boek ligt voelbaar boven op de cover, iets waar ik vaak met mijn hand over heen wrijf. Ik blijf zoiets erg mooi vinden.

 

Ink

Ik vind de cover niet echt mooi. Hij is vooral heel druk en stoot eerder af.

 

Verwachting

Jacqueline

Eigenlijk verwacht ik een spannende thriller, want de trilogie van J.D. Barker is erg goed heb ik gehoord. Maar smaken verschillen dus ik ga er achter komen;-)

 

Ink

Barker is echt een hype, net als Bryndza en Arlidge in de FaceBookgroep. Daar ik vaak een afwijkende mening heb qua boeken (onder andere) liet ik het boek maar lekker op de plank staan.

Het leuke van ons item Cheffies special is dat de ander met een voorstel van een boek kan komen die je elf niet zo zou oppakken.

 

Het verhaal

Jordan (Jordie) Briggs is een bekende presentator bij een New Yorks radiostation. Ze is er een die geen blad voor de mond neemt en dagelijks in haar goed beluisterde ochtendprogramma ongezouten haar mening geeft. Deze ochtend wordt ze door file opgehouden en dreigt te laat te komen in de studio, ze besluit haar auto te laten staan waar die is en gaat al rennend naar kantoor. Ze weet alleen niet dat de verkeerspolitie vlak achter haar staat en ziet wat ze doet. De tot verkeersagent gedegradeerde rechercheur Cole bedenkt zich geen 2 keer, stapt uit en zet de achtervolging in maar wordt opgehouden door een taxichauffeur die hem een telefoon overhandigd en wat Cole dan hoort, doen bij hem alle alarmbellen rinkelen…..
Eenmaal in de studio is het de beller Bernie die Jordan live een keuze voorlegt, ze moet kiezen tussen Ubers of taxi’s. Ze kiest voor taxi’s en een paar bellers en gesprekken verder worden er taxi’s in de buurt van haar kantoor opgeblazen! Alle hulpdiensten rukken uit, de lijnen raken overbelast maar toch hangt Bernie weer bij Jordan aan de lijn en legt haar wederom een gruwelijke keuze voor. Een klopjacht begint op een volledig losgeslagen moordenaar.

 

 

Stilte was als een grote witte haai die om de zwemmer met een klein sneetje in de zool van zijn voet cirkelde - de dood kwam elke keer wanneer het water roerloos werd een stukje dichterbij en werd alleen op afstand gehouden door woorden, door een onvoorspelbare beweging in het water.

 

Jacqueline

J.D. Barker weet mij in no time in zijn gruwelijke en actievolle verhaal te trekken dat ik maar een ding wil, namelijk doorlezen naar het volgende hoofdstuk en de volgende, en de volgende! En aangezien die kort zijn volgen ze elkaar snel op. Het wordt nachtwerk want wegleggen doe ik het boek niet meer.

 

Ink

Een ware actiethriller waar je tijdens het lezen mee raast met alle gebeurtenissen. Er gebeurt nogal wat: ontploffingen, moorden, ontvoeringen. Zou je bij een film op het randje van je stoel zitten, nu bijt ik op mijn duikmogelijkheden. Hoe spannend sommige situaties zijn en het helemaal niet van tevoren zo duidelijk is of een situatie goed gaat aflopen.

 

Jacqueline

De auteur heeft het verhaal op een filmische wijze geschreven zodat het als in een actiefilm met al zijn gruwelijke ontploffingen en vol vuur in mijn gedachten afspeelt.

 

Alle hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt. Jordan lijkt een koele kikker maar o wee wanneer ze aan haar dierbaren komen dan spelen de emoties hoog op. Knap van haar hoe ze daarmee om weet te gaan en het hoofd koel houdt wanneer ze de koelbloedige moordenaar te woord moet staan.
En Cole? Hij is een rechercheur ten voeten uit, weet hoe hij in deze bizarre situatie moet handelen en houdt het hoofd koel!

 

Ink

Niks geen 1 dimensionale personages. Zowel Cole als Jordan laat verschillende kanten van zich zien. Jordan start als een arrogante bitch, maar ontwikkelt naar een vrouw met spijt en schuldgevoel.

 

Jacqueline

De moordenaar is koelbloedig en maakt vele slachtoffers maar waar komt die koelbloedigheid vandaan en waarom neemt hij contact op met Jordan? Wanneer het verhaal van dader duidelijk wordt roept dit bij mij toch ook wel een ietsiepietsie begrip op dat duurt maar heel even.

 

Ink

En dan het personage van Bernie. Mijn God hoe gestoord is deze dan met zijn spelletjes. Een psychopaat van de bovenste plank. Als duidelijk wordt wat de reden van zijn spel is, snap je waarom hij doordraait.

Jacqueline

Het plot vind ik zeer goed met een verraderlijke verrassing, die zie je echt niet aankomen. Ik had echt zoiets iets van Wauw! Een heerlijk boek met een verhaal dat van het begin tot het einde goed in elkaar zat en wat heb ik genoten!

 

5 Kraaien

 

Ink

Natuurlijk is het verhaal over de top! Net als een vette actiefilm. Niks mis mee. Niks hoogdravends: gewoon 400?? bladzijden avontuur waar je serieus mee zit te leven. Een cliché is om een verhaal een rollercoaster te noemen, maar dit boek is er eentje. In het midden zit een stuk vertraging dat iets vlotter had gemogen, maar al snel wordt je meegenomen in je achtbaankarretje.

 

4 á 4,5 Kraaien

 

PS: Barker noemt zijn boek zelf literaire popcorn ter vermaak. Goede zelfkennis.

 

De beller van lijn vier van J.D. Barker

 

Wat vind ik van de cover?
Een close-up van een vrouwengezicht, misschien weerspiegelt, ook zie je gebouwen. De vrouw heeft zeer opvallende ogen. En een quote van Patterson, die een vergelijking maakt met King en Child.

Wat verwacht ik van tevoren?
Oei, een vergelijking met King en Lee Child, dat zijn nu niet direct mijn favoriete schrijvers, maar daar laat ik me alleszins niet door afschrikken. Ik heb met veel plezier de Sam Porter trilogie gelezen, vond alleen het laatste deel minder dan de eerste 2. De korte inhoud van dit nieuwe boek klinkt behoorlijk goed, ik sta er helemaal voor open.

Mijn recensie:
Jordan (Jordie) is een bekende radioster, beetje hyperactief, beetje egocentrisch en vol van zichzelf. Ik word al heel snel nerveus van haar gewauwel tijdens haar radioshow.

Zowel het verhaal als de 'beller op lijn vier' nemen een vliegende start, via relatief korte hoofdstukken wisselt het perspectief tussen Jordan en Cole, een politieagent die als 'straf' tijdelijk op de verkeerspolitie is gezet. Hierdoor zit er al heel snel een hoog tempo in het verhaal,

En dan begint op een zeker moment de actie, en die duurt dus quasi 400 virtuele pagina's lang. Het gaat snel, heel erg snel, soms heb ik het gevoel dat ik naar een actiefilm zit te kijken en niet zo goed weet waar eerst kijken.

En toch, ondanks het feit dat ik me verschrikkelijk erger aan de monologen, zelfverzekerdheid en betweterigheid van de ster Jordan, kan ik gewoon niet stoppen met lezen … daar gaat mijn nachtrust.

En ja, de gebeurtenissen lijken elkaar misschien te logisch, te gemakkelijk, te gestroomlijnd, te goed voorbereid op te volgen, en dat allemaal binnen een behoorlijk kort tijdsbestek; maar het is ook daardoor dat ik wil blijven lezen terwijl ik het letterlijk voor mijn ogen zie gebeuren.

Als kanttekening misschien nog een beetje een domme opmerking, maar in de E-pub vind ik dat de hoofdstuknummering en de paginanummering op een originele manier met elkaar zijn verweven, misschien een detail, maar het valt me dan toch maar mooi op.

Gaandeweg begin ik Cole hoe langer hoe meer als John McClane (uit de Die Hard films) te zien, de politieagent/held die alleen tegen tegenstand vecht, inventief, onconventioneel, en tegelijk ook kwetsbaar.

Lees ook zeker het nawoord van de auteur die is een beetje introvert en zelf relativerend, maar heel fijn om lezen. En kijk, in dit nawoord vindt de auteur zelf de term die ik nooit had kunnen vinden voor zijn manier van schrijven: hij maakt literaire popcorn … daar ben ik het absoluut helemaal mee eens. Ik heb dit boek ervaren als een sneltrein, een actiefilm, 'over the top', maar oh zo prettig om lezen en of zo meeslepend op allerlei gebied. Misschien geen grootst literair werk, maar zeer zeker een aanrader! En daarom krijgt Barker voor 'De beller op lijn vier' van mij dik 4,5 kraaien!

 

Vergeef me van J.D. Barker

Titel: Vergeef me
Auteur: J.D. Barker
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: april 2020
Recensie door: Karin
Kraaien: 4,5

Wat vond ik van de cover?
Net zoals bij de vorige delen in deze trilogie ‘Horen, zien en zwijgen’ en ‘Het vijfde meisje’ ook dit keer een cover van een vrouwengezicht. Alleen lijkt deze duisterder te zijn dan de anderen, maar ook dit keer weer een cover die in het oog springt.

De covertekst citeert VN-detective en thrillergids met ‘heeft alles wat het genre nodig heeft’.

Wat verwacht ik van tevoren?
Ik heb heel erg genoten van de eerste 2 delen en ben dus absoluut benieuwd naar dit afsluitende deel. Ik heb net een andere trilogie gelezen en hoewel ik daar ook de eerste 2 delen geweldig vond, was naar mijn gevoel het derde deel veel minder. Ik hoop dus dat ik hier niet hetzelfde ga ervaren, maar ik vertrouw volledig op J.D. Barker. Ik las ‘Het vijfde meisje’ op de laatste dagen van 2019, ik herinner me nog een geweldige cliffhanger, maar de details ken ik niet meer. Ik hoop daarom dus dat mijn geheugen een beetje wordt opgefrist, maar omdat de schrijver zich die moeite ook nam in deel 2, ga ik ervan uit dat dit ook nu het geval zal zijn.

Toen Upchurch weer sprak kwamen de volgende negen woorden uit zijn stervende mond. Het waren de fluisteringen van een geestenverschijning ... Sam Porter is de moordenaar van het Vierde Aapje.
 

Mijn recensie
De eerste paar pagina’s is het even wennen en vernieuwd kennis maken met een aantal personages. Maar al na zo’n 40 pagina’s (de ePub telt er 533) ben ik weer helemaal mee en dankzij een aantal soms subtiele hints herinner ik me grote delen van de vorige boeken.

Het is misschien een beetje cynisch om in april 2020 een boek te lezen waar in een bepaalde verhaallijn mensen met mondmaskers rondlopen en in quarantaine zitten om een virusuitbraak te vermijden, maar ja, de situatie rond COVID-19 had Barker natuurlijk niet kunnen voorspellen bij het schrijven van dit boek.

Net zoals bij de vorige twee delen word je vanaf het begin helemaal meegenomen in het verhaal. Het is onmiddellijk spannend, je leeft mee met de verschillende verhalen, de verhoren, de verhaallijn in het ziekenhuis en de dagboekfragmenten. Deze laatste geven je een inkijk in de bizarre en moeilijke jeugd van Bischop, waardoor je – ondanks alles uit de vorige 2 boeken – toch wel op een bepaalde manier meeleeft met het jonge kind dat leeft in vreemde omstandigheden.

Sowieso wordt het al heel snel duidelijk dat alles rond de moorden en de dader piekfijn en in vergaande finesse is uitgewerkt, en dat maakt de lezer heel erg benieuwd naar de ontknoping. Wie is nu echt de moordenaar van het Vierde Aapje? Naar mijn gevoel wordt de lezer op het verkeerde been gezet, wissel je constant van kamp en uiteraard maakt dat de drang naar de waarheid alleen maar groter. 

Het is alleszins overduidelijk dat het leven van Bishop en Sam verbonden is, maar wat is de waarheid, wat is een leugen? Ook in het tweede deel worden een aantal zaken die je allang voor waar aannam door bijkomende feiten of gemanipuleerde informatie ontkracht, zodat je blijft twijfelen.

Meer naar het einde toe krijg kom ik echter in een andere sfeer van het verhaal terecht en ik kan dit jammer genoeg niet duidelijk uitleggen. Maar ik vraag me richting apotheose toch een aantal keer af of Barker nog steeds probeert om me constant van de ene verdachte naar de andere laat kijken of misschien springt het verhaal gewoon van de hak op de tak. Ik word nu toch echt wel ongeduldig naar de ware toedracht, hoeveel verder kunnen de plots nog gaan? Er worden duidelijk psychologische spelletjes gespeeld, maar ik vraag me soms ook af of die mekaar niet gewoon rechtstreeks tegenspreken.

Het volledige verhaal wordt sowieso in een bijzonder hoog tempo vertelt, gruwelijk, heftig, en de plot wordt mogelijk nog sneller. Ik denk dat ik net daardoor soms het gevoel krijg dat het verhaal niet blijft kloppen, of niet helemaal in mekaar past. Blijft dit alles nog aannemelijk? Misschien niet, blijft het spannende en prettige lectuur? Absoluut!

Tot slot is er dan nog een afsluitend hoofdstuk, en daarvan weet ik eerlijk gezegd helemaal niet goed wat ik ervan moet vinden, is dit het slot waarop ik had gehoopt? Gedeeltelijk wel, maar ergens toch ook weer niet, het laat me een beetje ontevreden achter.

Ik verwees in mijn verwachtingen voor dit boek naar een vorige trilogie, waarbij het derde deel echt teleurstelde. Dat is alleszins in deze trilogie niet het geval, maar toch kon een stuk van dit verhaal me niet voor de volle 100% overtuigen, maar wel voor een dikke 95%.

Al met al heb ik toch weer heel erg genoten van ‘Vergeef me’ en denk ik dat ook dit deel een plaatsje verdiend in de reeks van behoorlijk goeie boeken die ik tot nu toe in 2020 las. Ik kom dan ook uit op een score van 4.5 kraaien!

Horen,Zien, Zwijgen van JD Barker

Titel: Horen, Zien, Zwijgen
Auteur: JD Barker
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: januari 2019
Recensie door Astrid
Waardering: drie kraaien

oren, Zien, Zwijgen J.D. Barker ***

Horen, Zien, Zwijgen is het sterke debuut van J.D. Barker (1971).

Hij is begonnen als Ghostwriter en boek dokter. Hij hielp andere schrijvers met publiceren, zoals bijvoorbeeld Stephen King en Dean Koontz, niet de minste namen.

Korte inhoud:

Al ruim vijf jaar wordt Chicago geterroriseerd door een seriemoordenaar. Zijn modus operandi is altijd hetzelfde. Hij straft zondaars door hun kinderen te ontvoeren. De volgende dag ontvangen de ouders een pakketje met daarin een oor. De dag erna de ogen en de dag daarna tenslotte de tong.

Wanneer er bij een verkeersslachtoffer een pakketje met daarin een oor wordt gevonden weet Sam Porter (detective) 2 dingen: 1, dit is de moordenaar die hij zoekt en 2, hij heeft 72 uur om Emory te vinden voor zij aan uitdroging overlijdt.

Mijn mening:

Horen, Zien, Zwijgen wordt vergeleken met Arlidge en Slaughter, daar ben ik het niet mee eens. Hij kan daar echt nog niet aan tippen, maar hij is op de goede weg.

Het boek is onderverdeeld in verschillende secties. Je hebt verschillende delen. Het deel van Porter en Watson, het deel van Emory en het deel dagboek. In het dagboek is de moordenaar aan het woord, de Moordenaar van het Vierde Aapje, afgekort Aap. Het Dagboek begint met:

“Hallo vriend,

Ik ben een dief, een moordenaar en een kidnapper. Ik heb voor mijn plezier moorden gepleegd. Ik heb uit noodzaak moorden gepleegd. Ik heb moorden gepleegd omdat ik mensen haatte en ik heb moorden gepleegd louter en alleen om mijn groeiende behoefte om moorden te plegen te bevredigen.”

En: “Ik keek naar hen, zo jong en onschuldig als ik was. Ik keek naar hen, zoals ze onder die boom zaten met een glimlach op hun gezicht. Ik keek naar hen en stelde me voor dat hun hals open lag van oor tot oor, dat het bloed uit de wonden kolkte en plassen vormen in het gras.”

Daarmee is de toon van het Dagboek gezet.

In het Dagboek volgen we de moordenaar vanaf ongeveer acht jaar. Wat hij allemaal meemaakt is gruwelijk, en hij kan alleen maar opgroeien tot een sadistische moordenaar. Klein nadeeltje van het Dagboek is dat het op de e-Reader in een heel klein lettertype is geschreven, waardoor ik de hele tijd de grootte van mijn lettertype aan het verzetten was. Dit haalde behoorlijk de vaart uit het verhaal.

De delen van Porter zijn echter een beetje saai. We volgen hen gedurende drie dagen en van minuut tot minuut is vastgelegd wat er gebeurd. De naam Watson schept bij mij een kleine verwachting. In het verhaal doen ze een kleine verwijzing naar Dr. Watson, de alom gerespecteerde assistent van speurder

Sherlock Holmes. Maar deze verwachting maakt hij wat mij betreft niet waar. Het kabbelt een beetje voort, er wordt een hoop geschreven, maar er gebeurt niet echt veel. Op het moment dat je dan echt eindelijk wat actie verwacht wordt netjes de hulp van het SWAT team ingeschakeld. Sommige stukjes zijn wel spannend maar het komt niet echt lekker op gang.

Het verhaal van Emory is daarentegen wel goed neergezet. Je krijgt een goede indruk van deze moedige vijftien jarige dame zonder oor. Haar strijd is ongeëvenaard en goed neergezet. De karakters komen redelijk goed uit de verf, maar de hoofdrol heeft Aap, de moordenaar. Het gehele boek is opgebouwd rond het Dagboek. Wat ik ook kon waarderen is de humor in het boek. Hier en daar kleine woordgrapjes en spelingen, dat maakt het leuk.

Ook de beschrijvingen van hoe bijvoorbeeld het sap in een glas beweegt wanneer je van de trap afloopt is goed gedaan. Alles is heel beeldig en gruwelijk omschreven, en dat maakt het verhaal goed.

Waarom dan maar drie kraaien?

De vaart in het verhaal van Porter ontbreekt. Daarom wil je doorbladeren naar het gedeelte van het Dagboek en dat is jammer.

Ook het kleine lettertype van het Dagboek leidde me af. Daar had men beter over na moeten denken. Misschien dat dit in de papieren versie anders is, maar in het E-book niet. Ik begrijp dat dit natuurlijk heel persoonlijk is, maar voor mij is de leesbaarheid van een boek van groot belang.

Toch heb ik genoten van dit boek en je moet het zeker lezen. Net zo goed als Arlidge? Nee dat niet, maar zeker de moeite waard. Het is een debuut, dus een volgend boek kan er alleen maar beter door worden!