Horen,Zien, Zwijgen van JD Barker

Titel: Horen, Zien, Zwijgen
Auteur: JD Barker
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: januari 2019
Recensie door Astrid
Waardering: drie kraaien

oren, Zien, Zwijgen J.D. Barker ***

Horen, Zien, Zwijgen is het sterke debuut van J.D. Barker (1971).

Hij is begonnen als Ghostwriter en boek dokter. Hij hielp andere schrijvers met publiceren, zoals bijvoorbeeld Stephen King en Dean Koontz, niet de minste namen.

Korte inhoud:

Al ruim vijf jaar wordt Chicago geterroriseerd door een seriemoordenaar. Zijn modus operandi is altijd hetzelfde. Hij straft zondaars door hun kinderen te ontvoeren. De volgende dag ontvangen de ouders een pakketje met daarin een oor. De dag erna de ogen en de dag daarna tenslotte de tong.

Wanneer er bij een verkeersslachtoffer een pakketje met daarin een oor wordt gevonden weet Sam Porter (detective) 2 dingen: 1, dit is de moordenaar die hij zoekt en 2, hij heeft 72 uur om Emory te vinden voor zij aan uitdroging overlijdt.

Mijn mening:

Horen, Zien, Zwijgen wordt vergeleken met Arlidge en Slaughter, daar ben ik het niet mee eens. Hij kan daar echt nog niet aan tippen, maar hij is op de goede weg.

Het boek is onderverdeeld in verschillende secties. Je hebt verschillende delen. Het deel van Porter en Watson, het deel van Emory en het deel dagboek. In het dagboek is de moordenaar aan het woord, de Moordenaar van het Vierde Aapje, afgekort Aap. Het Dagboek begint met:

“Hallo vriend,

Ik ben een dief, een moordenaar en een kidnapper. Ik heb voor mijn plezier moorden gepleegd. Ik heb uit noodzaak moorden gepleegd. Ik heb moorden gepleegd omdat ik mensen haatte en ik heb moorden gepleegd louter en alleen om mijn groeiende behoefte om moorden te plegen te bevredigen.”

En: “Ik keek naar hen, zo jong en onschuldig als ik was. Ik keek naar hen, zoals ze onder die boom zaten met een glimlach op hun gezicht. Ik keek naar hen en stelde me voor dat hun hals open lag van oor tot oor, dat het bloed uit de wonden kolkte en plassen vormen in het gras.”

Daarmee is de toon van het Dagboek gezet.

In het Dagboek volgen we de moordenaar vanaf ongeveer acht jaar. Wat hij allemaal meemaakt is gruwelijk, en hij kan alleen maar opgroeien tot een sadistische moordenaar. Klein nadeeltje van het Dagboek is dat het op de e-Reader in een heel klein lettertype is geschreven, waardoor ik de hele tijd de grootte van mijn lettertype aan het verzetten was. Dit haalde behoorlijk de vaart uit het verhaal.

De delen van Porter zijn echter een beetje saai. We volgen hen gedurende drie dagen en van minuut tot minuut is vastgelegd wat er gebeurd. De naam Watson schept bij mij een kleine verwachting. In het verhaal doen ze een kleine verwijzing naar Dr. Watson, de alom gerespecteerde assistent van speurder

Sherlock Holmes. Maar deze verwachting maakt hij wat mij betreft niet waar. Het kabbelt een beetje voort, er wordt een hoop geschreven, maar er gebeurt niet echt veel. Op het moment dat je dan echt eindelijk wat actie verwacht wordt netjes de hulp van het SWAT team ingeschakeld. Sommige stukjes zijn wel spannend maar het komt niet echt lekker op gang.

Het verhaal van Emory is daarentegen wel goed neergezet. Je krijgt een goede indruk van deze moedige vijftien jarige dame zonder oor. Haar strijd is ongeëvenaard en goed neergezet. De karakters komen redelijk goed uit de verf, maar de hoofdrol heeft Aap, de moordenaar. Het gehele boek is opgebouwd rond het Dagboek. Wat ik ook kon waarderen is de humor in het boek. Hier en daar kleine woordgrapjes en spelingen, dat maakt het leuk.

Ook de beschrijvingen van hoe bijvoorbeeld het sap in een glas beweegt wanneer je van de trap afloopt is goed gedaan. Alles is heel beeldig en gruwelijk omschreven, en dat maakt het verhaal goed.

Waarom dan maar drie kraaien?

De vaart in het verhaal van Porter ontbreekt. Daarom wil je doorbladeren naar het gedeelte van het Dagboek en dat is jammer.

Ook het kleine lettertype van het Dagboek leidde me af. Daar had men beter over na moeten denken. Misschien dat dit in de papieren versie anders is, maar in het E-book niet. Ik begrijp dat dit natuurlijk heel persoonlijk is, maar voor mij is de leesbaarheid van een boek van groot belang.

Toch heb ik genoten van dit boek en je moet het zeker lezen. Net zo goed als Arlidge? Nee dat niet, maar zeker de moeite waard. Het is een debuut, dus een volgend boek kan er alleen maar beter door worden!