Barbara De Smedt ondervraagd

 

Wie houdt van een goede thriller heeft in eigen boekenkast of vond in de bibliotheek zeker al een spannend verhaal geschreven door Barbara De Smedt. De laatste weken kan je er gewoon niet naast kijken: Barbara heeft een nieuwe thriller uit: ‘Ze kwam terug’, uitgegeven bij Borgerhoff/Lamberigts. Het geknipte moment om nog eens bij te kletsen met de auteur.

Dag Barbara

Leuk dat je voor Thrillerlezers! wat vragen wil beantwoorden.

- ‘Ze kwam terug’ is jouw vierde thriller. Je hebt de smaak goed te pakken. Kies je definitief voor dit genre?

o Met veel plezier, Anita! Nee hoor, niets is voor altijd. Ik heb nog heel wat ideeën voor boeken in andere genres, maar de tijd is daarvoor nog niet rijp. Ooit mag je van mij nog zeker een literaire roman en wie weet ook wel een memoir verwachten …

- Vertel je eens kort waarover ‘Ze kwam terug’ gaat?

o Ze Kwam Terug gaat over Seren, een jonge Antwerpse modeontwerpster, die geconfronteerd wordt met een akelige gebeurtenis uit haar verleden. Toen zij in het laatste jaar van de middelbare school zat, behoorde ze tot een vriendengroepje dat zich de Sandwichclub noemde. Tien jaar geleden verdween echter een van hen, Cleo, op mysterieuze wijze van een trein, en sindsdien werd van haar niets meer vernomen. Tot nu. Op een modeshow die door Seren wordt georganiseerd, komt een ander lid van de Sandwichclub dodelijk ten val en meteen daarna ontvangt Seren een brief – ondertekend door Cleo – dat haar dagen geteld zijn. De rest moet je zelf maar lezen!

- Je woont in Portugal, maar het verhaal van Seren en de Sandwichclub speelt in Antwerpen. Vast omdat je daar elke straat en elk hoekje kent of zit er meer achter?

o Inderdaad, ik ben geboren en getogen Antwerpse, en dat zal ook nooit veranderen. Ik houd van Antwerpen, het is nog steeds ‘mijn’ stad en ik kom er ook nog vaak. Schrijf wat je kent, zegt men.

- Het Hilton, de Muze, de Eiermarkt, de Nationalestraat, … Het is jou maar al te goed bekend. Is er een kans dat je ooit een verhaal verzint dat in Portugal speelt? Dat je zo vertrouwt raakt met je nieuwe leefomgeving dat het het kader kan vormen voor een nieuw verhaal, een thriller?

o Jazeker, en dat heb ik ook al gedaan (Roadtrip naar Nergens speelt zich af in Portugal), dus ik denk dat ik beide ga blijven doen. Ik vraag me af wat lezers daar zelf eigenlijk van vinden? Lezen Vlaamse en Nederlandse lezers liever een boek waarin ze plaatsen kunnen herkennen, of krijgen exotischere locaties de voorkeur? Ik vind het in ieder geval allebei leuk om te schrijven.

- Seren heeft ook enkele jaren in Parijs gewoond, maar keerde terug naar Antwerpen. Jij vertrok met je gezin naar Portugal. Denken jullie ooit weer terug te keren naar België, naar Antwerpen?

o Ik denk het niet, maar wederom: niets is voor altijd, dus wie weet trek ik ooit nog naar een ander land. Permanent terugkeren naar België lijkt me weinig waarschijnlijk, daarvoor bevalt ons leven hier me te goed J

- Hoe sta jij tegenover jouw hoofdpersonage? Is het oké om Seren aardig te vinden?

o Goh, da’s een moeilijke vraag. Seren is zeker niet makkelijk in je hart te sluiten, maar ik vind haar wel erg menselijk. Ze heeft fouten, zoals wij allemaal. Als er iets is waar ik het zelf moeilijk mee heb in fictie, is het wel een personage dat alleen maar goede eigenschappen lijkt te hebben. Dat is totaal niet realistisch. Dus, ja, het is oké.

- Het valt op dat jouw hoofdpersonage opnieuw een jonge vrouw is. Is dat toeval of kies je daar bewust voor en waarom?

o In ‘Koud’ was mijn hoofdpersonage een man, dus ik denk niet dat dit per se iets is wat ik altijd doe, maar ik kan me wel beter in vrouwelijke personages verplaatsen, dus krijgen die van mij vaker een stem. Ook lees ik zelf graag psychologische of domestic thrillers, waar vrouwen meestal de hoofdrol spelen. Ik ga in leeftijd zeker nog wel variëren, maar tot nu toe lenen de verhalen die in mijn hoofd leven zich meer voor personages van rond de dertig. Geen idee waarom!

- Wie of wat gaf je inspiratie tot het schrijven van ‘Ze kwam terug’? Was het naar aanleiding van een nieuwsbericht? Iets wat iemand je vertelde?

o Het was het boek The Secret History van Donna Tartt dat me inspireerde om eens een verhaal over een vriendengroep te schrijven. Alleen zien mijn personages er eerder uit als de jongeren uit de film The Breakfast Club dan als elitaire rijkeluiskinderen. En verder hielpen mijn eigen ervaringen op de middelbare school natuurlijk ook.

- Eens je het idee voor de thriller had, ging het dan vlot om het verhaal ook daadwerkelijk te schrijven? Wat zijn de uitdagingen waarmee je geconfronteerd wordt onder het schrijven van een psychologische thriller?

o Helaas gaat het schrijven bij mij nooit ‘vlot’. Het is echt zwoegen en zweten. Ik kreeg al vrij snel het idee dat iemand uit de vriendengroep vermist zou zijn, maar het hoe en waarom, daar kwam ik pas veel later achter. Ideeën hebben bij mij veel tijd nodig om te rijpen. Ik denk dan ook dat ik aan dit boek bijna 2 jaar heb gewerkt. Een van de grootste uitdagingen is het om steeds in die duistere kant van jezelf te moeten gaan graven, dat eist wel eens zijn tol.

- Je vertoeft lange tijd in het hoofd en leven van Seren. Hoe moeilijk of evident is dat? Deed je research over psychologie, over traumaverwerking?

o Ik heb het geluk dat ik een basisopleiding Psychologie in mijn rugzakje heb zitten en dus vrij goed weet welke coping mechanismen mensen gebruiken. Seren heeft een eetstoornis (Otto trouwens ook) en daar heb ik dan weer ervaring mee omdat iemand die erg dicht bij me staat daar ernstig mee heeft geworsteld. Het is een vreselijke ziekte. Ik heb geprobeerd die aandoening zo realistisch mogelijk weer te geven.

- Jij houdt wel van Grieks drama? Hoe kwam je erbij om het verhaal over Ariadne in deze thriller te verwerken?

o Dat kwam toevallig, omdat ik net Mythos van Stephen Fry aan het lezen was. Ik ben dan bij wijze van research zelf het boek ‘Ariadne’ gaan lezen (van Jennifer Saint) en tegelijkertijd zag ik op Netflix de Duitse serie ‘Dark’, waarin ook een toneelstuk over Ariadne kwam. De symboliek van de draad die zowel een begin als een einde kan zijn, vond ik erg sterk en perfect passen bij dit boek. En ja, als kind heb ik alle mythes gelezen. Wij hadden zo’n reeks boeken die met zwart linnen waren ingebonden, met gouden letters erop. Die heb ik verslonden. Er was toen nog geen Tik Tok, hè J

- Is ‘Ze kwam terug’ een standalone of heb je reeds plannen voor een vervolg?

o Haha! Daar gaan we weer! Na Alleen kreeg ik die vraag ook, en zei ik dat er geen vervolg zou komen maar dat kwam er wel, dus zeg ik nu: geen idee!

- Beeld je in: je wordt zelf personage in een thriller. Wie zou die thriller over jou mogen schrijven en welke rol zou jij willen spelen?

o Pfoeh, goede vraag zeg! Karin Slaughter hakt me in mootjes, dus die liever niet. Misschien Gillian Flynn, van Gone Girl. Ik zou wel een personage willen zijn dat in eerste instantie een slachtoffer lijkt, maar dat tegen het einde triomfeert en er sterker uit komt. Denk ik J

- Welke scène zou je kiezen en waarom als je voor zou lezen?

o Ik vind dat erg moeilijk, omdat mijn ‘beste’ scènes voor mij meestal tegen het einde zitten (vind ik) en dan spoiler ik te veel. Als ik echt moet kiezen, dan denk ik dat ik voor een badscène op het einde ga, maar wat ik me nu zelf afvraag: welke scène vind jij de moeite, Anita?

Die badscène is inderdaad spannend, maar aangezien ik nu best een andere scène kies, ga ik voor het moment waarop Seren Cleo lijkt te herkennen in een tram die voorbijkomt. Met alles wat volgt, de dreigbrieven, de moorden, … De twijfel of Cleo terug is wordt wel heel groot!

- Bezige bij als jij bent, ben je waarschijnlijk al met een nieuw verhaal bezig? Wordt het opnieuw een thriller en zal die opnieuw in Antwerpen spelen? Waarover zal je nieuwe verhaal gaan?

o Hier kan ik nog niet veel over zeggen, omdat ik nog in de beginfase zit en er nog (heel) veel kan veranderen, maar: ja, ik ben ermee bezig en ja, het verhaal speelt zich weer in Antwerpen en omgeving af! Verschijnt in 2026.

2026 staat genoteerd. Als het weer zo’n boek wordt zoals ‘Ze kwam terug’ mag je mij al bij je lezers rekenen! Vanaf nu dus al aftellen naar dat moment.

Dank je wel voor jouw tijd en nog veel succes, Barbara!

Anita voor Thrillerlezers