Simone en Hein verhuizen
vanuit het drukke Amsterdam naar een Vinex-wijk in Amstelveen. Ze hebben geen
kinderen, wel een hond, en kunnen de rust en ruimte van het burgerlijke
Amstelveen wel waarderen. Evi en Thijs, jonge ouders met beide een drukke baan,
wonen ook in deze wijk. En dan hebben we nog Joyce, een politieagente, die door
een bedrijfsongeval in de ziektewet is beland.
Achter deze façade van
netheid broeit er echter iets achter de voordeuren. Wanneer Evi een buurtfeest
organiseert om iedereen met elkaar te laten kennismaken, gebeurt er iets wat
verschillende levens volledig op z’n kop zal zetten.
Heb jij leuke buren? Ik
gelukkig wel. Maar toch hè, ondanks dat ik er alweer ruim 20 jaar naast woon,
wat weet ik nu echt van ze? Geen idee wat de buurvrouw de hele dag achter de
computer doet. En ik schrok toch even toen ik hoorde dat de man van de
buurvrouw verderop in de straat een gevangenisstraf uitzit voor moord. Jaja,
ook in ons eigen straatje spelen zich soms vreemde zaken achter de voordeur af.
Zo ook dus in dit boek. Wat hebben
die keurige bewoners uit deze nieuwbouwwijk in Amstelveen te verbergen?
We volgen het verhaal vanuit
verschillende perspectieven, namelijk dat van Simone, Evi, Joyce en
huishoudelijke hulp Lina. Elk personage dealt met haar eigen problemen en we
leren ze stuk voor stuk goed kennen. Het lijkt allemaal zo op het eerste
gezicht niet zo heel spannend: huwelijksproblemen, het missen van de reuring
van de stad, een opstandige maar ook ontheemde puber en iemand in de ziektewet
die heel erg haar werk mist. Maar al vanaf het begin van het boek voel je dat
er iets broeit.
En al heel snel in het
verhaal wordt uit de doeken gedaan dat er bij enige bewoners van deze saaie
vinex-wijk iets totaal niet spoort. En dat dit nooit goed kan gaan aflopen.
Vinex moet het niet hebben
van bloederige scenes en zenuwslopende zoektochten naar de dader, maar bouwt
gedurende het boek een onderhuidse spanning op die te snijden is. Misschien is
het juist ook zo voelbaar omdat het verhaal over ‘gewone’ mensen gaat, het
zouden zomaar ook jouw buren kunnen zijn.
Wat start als vier losse
verhaallijnen, wordt heel langzaam naar het einde toe in elkaar gevlochten. Je
weet wel dat er iets gaat gebeuren, maar tot het einde toe blijft het een
verrassing wat en vooral hoe.
Vlot geschreven, korte
hoofdstukken, goed uitgewerkte personages, een geweldige spanningsboog en een realistische
omgeving (ja, ook ik ken het ijzeren zwijntje voor de Hema) …… allemaal
elementen die dit boek tot een heerlijke psychologische thriller maken. Ik heb ervan
genoten!
4 kraaien
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten