Wat vind ik van de cover?
Een
duistere cover, met een korrelige achtergrond en centraal een geel-zwarte
vlinder. Eigenlijk wel een onheilspellende cover.
Wat
verwacht ik van tevoren?
Op
een dag verschijnt op de FaceBookpagina van Thrillerlezers! een vraag: “welk
ouder boek zouden onze recensenten eens moeten gaan lezen?” Ik voel me
natuurlijk weer aangesproken, maak een lijstje en stel me kandidaat voor bepaalde
titels, waaronder dus deze 'De geur van sterfelijkheid'. Dat is één van de
boeken die me destijds heel erg aanspraken, die ik dus ook al een hele tijd
heb, maar op één of andere manier telkens opnieuw worden voorbijgestoken door
nieuwere boeken. Hoog tijd dus om dit eerste boek rond David Hunter eindelijk op
te pakken, wie weet wil ik wel gelijk de hele reeks van 5 boeken gaan lezen! Ik
ben heel erg benieuwd waarom iemand dit boek als suggestie plaatste.
Mijn
recensie:
Het
boek begint behoorlijk plastisch, ik ben lichtjes aangedaan door de
beschrijvingen en de directheid. Ik hoop dat dit vooral een manier is om de
aandacht van de lezer te trekken en niet de sfeer van het volledige boek zal
zijn. Ik ben wel wat gewend als regelmatige thrillerlezer, of dat dacht ik
tenminste toch.
Na dat de eerste plastische paar pagina's wisselt
inderdaad de sfeer (wat mij betreft gelukkig maar), je leert heel wat
personages kennen, en ik voel al heel snel sympathie voor de voorlopig ietwat
mysterieuze en getormenteerde David Hunter.
Regelmatig zijn er in het verhaal een aantal
beschrijvingen, dat rust brengen in de gruwel van de moorden. Er wordt
voldoende aandacht besteed aan de hoofdpersonages, het plot is ronduit spannend
en de ontknoping is mooi uitgewerkt. En ondanks het feit dat ik voor een keer
eens op het juiste spoor zat, weet het boek me toch nog te verrassen op het
einde, heel prettig!
'De geur van sterfelijkheid' leest heel erg aangenaam en
vlot, en ondanks het feit dat het boek al dateert van 2006, en dus bijna 15
jaar oud is, voelt het helemaal niet gedateerd aan.
Graag gelezen, ik geef het boek graag een score van 3,5
kraaien.
Bedankt voor de suggestie, de rest van de serie ga ik
zeker lezen, en ik heb zelfs gezien dat er ook een 6e – nog niet vertaalde – boek is, mooie
vooruitzichten dus!
3,5 kraaien
Karin V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten