Titel: De zigeunerbruid
Auteur: Carmen Mola
Uitgeverij: Xander Uitgevers B.V.
Publicatiedatum: september 2019
Recensie door: Karin
Kraaien: 4,5
Wat vind ik van de cover?
Een rode dikke vloeistof (verf, bloed?) en 3 vliegen, mmm, bijzonder. Als covertekst 'een briljante thriller, met geen mogelijkheid weg te leggen', althans toch volgens de Spaanse krant El País.
Wat
verwacht ik van tevoren?
Dit
is weer een boek dat een beetje onverwacht op mijn pad komt, en dan nog in
functie van het recent verschenen tweede deel in de reeks van deze auteur 'Het
duistere net'. De korte inhoud klinkt veelbelovend.
Een Spaanse thriller, het is zo weer eens iets nieuws op
mijn lijstje (ja, die andere Spaanse reeks staat wel op mijn e-reader klaar,
maar die bewaar ik nog even voor tijdens de vakantie). Er was een tijd dat mijn
kennis van het Spaans voldoende was om er boeken in te lezen, dat beperkte zich
tot de lectuur die vanuit de opleiding werd opgelegd, dus uiteraard geen
thrillers, maar ondertussen ligt er een hele dikke laag stof op mijn Spaans,
dus maar best in de Nederlandse vertaling lezen.
Mijn nieuwsgierigheid is absoluut gewekt, ik sta er helemaal voor open!
Mijn
recensie:
Het
eerste cursieve hoofdstuk is pakkend en intrigerend. Daarna begint het
hoofdverhaal, heel erg vlot en af en toe behoorlijk pittig, ik ben onmiddellijk
geïnteresseerd in het boek. Sommige personages zijn een beetje a-typisch, wel
een beetje verfrissend. Af en toe is er ook een iets luchtigere passage, of een
onverwachte fait-divers, best wel inventief. Naar mijn gevoel verloopt het
verhaal ongecompliceerd en logisch, rechttoe rechtaan, en hoewel ik nog niet
vergevorderd was in het boek, was ik al uitgebreid aan het vertellen dat ik een
goed boek aan het lezen was, ik denk dat dit een goed teken was.
De cursieve stukken hakken er bij mij wel een beetje in,
ze zijn triest, wanhopig en gruwelijk. Ook in de rest van het verhaal wordt een
beetje gruwel absoluut niet geschuwd.
Wat mij betreft is 'De zigeunerbruid' spannend en gruwelijk
inventief. Oké, een paar gekende clichés uit de thrillerwereld van deze jaren
komen terug, een getormenteerde vrouwelijke chef, alcohol, eigenzinnigheid, enz.,
maar dat is voor mij allemaal niet erg, het verhaal en de schrijfstijl
compenseren dit volledig. De covertekst is voor mij correct, ik vond het boek
heel erg moeilijk weg te leggen. En dan is er nog de cliffhanger, die me
onmiddellijk verder duwt naar het vervolg in de reeks. Het zal waarschijnlijk
niemand verbazen dat ik voor 'De zigeunerbruid' graag een score van 4,5 kraaien
geef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten