Hubert van Lier ondervraagd

 

 

Onlangs verscheen bij uitgeverij Aspekt ‘Rode lippen en onkruid’.  Wij van Thrillerlezers! mochten de auteur Hubert Van Lier enkele vragen stellen.

● Hubert, zou je jezelf even kort willen voorstellen aan de bezoekers van Thrillerlezers!?

Ik heb kinesitherapie gestudeerd en ben later docent aan de hogeschool geworden. Na mijn loopbaan ben ik meer beginnen schrijven. Ondertussen was ik medestichter van de Schrijversacademie, die nu onder de koepel van Creatief schrijven actief blijft. Een aantal jaren was ik hoofdredacteur van het literaire tijdschrift ‘Deus ex Machina’ en ook voorzitter van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen en later van het Genootschap van Vlaamse misdaadauteurs.

 

● Schrijf je elke dag?

Schrijven is gaandeweg wel een belangrijk onderdeel van mijn tijdsgebruik geworden, omdat ik ook non-fictie schrijf in tijdschriften zoals De Auteur, het kwartaaltijdschrift van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen. Maar ik schrijf niet elke dag. Voor sommige auteurs schijnt dat wel een noodzaak.

 

● Had je altijd al de microbe om te schrijven?

Ik had al vroeg de microbe om te schrijven te pakken. Het is wellicht zoals de vraag: het is inderdaad een microbe.

 

● Hoe ben jij als schrijver?  Zonder je je af?  Heb je een klankbord nodig?

Ik heb als auteur niet dadelijk een klankbord nodig. Schrijven is een solitaire bezigheid en dat doe ik meestal alleen in mijn bureau. Zonder muziek of wat dan ook want dat haalt me uit mijn concentratie. Schrijven vergt een behoorlijke intellectuele inspanning om in het hoofd van je personages te glippen, maar is tegelijkertijd een uitdaging.

 

● Hoe verloopt het schrijfproces doorgaans bij jou?  Is het een proces van schrijven en veel herbeginnen of heb je van bij aanvang het plot in je hoofd zitten?

Mijn schrijfproces is een mengeling van de Mozart-manier: je begint met een leeg blad en de rest volgt wel en de Beethoven-manier, die alles op voorhand in structuur zet. Een beetje zoals scenarioschrijvers doen. Ik begin niet zonder een onderwerp in mijn hoofd te hebben en meestal heb ik ook een idee hoe het boek zal eindigen. Vooraleer een manuscript naar de uitgever gaat, is het een zevental keren onder het mes geweest. Een schrijversblok is mij totaal vreemd.

 

● Wie of wat heeft je geïnspireerd tot het schrijven van ‘Rode lippen en onkruid’?

De inspiratie voor Rode Lippen en Onkruid is ontstaan na het lezen van een artikel in de krant van prof. Marjolein Visser over hormonenverstoorders. Hoe gevaarlijk die wel voor onze gezondheid zijn en wat multinationale ondernemingen doen om de onderzoekers te bedreigen, die negatieve resultaten bekend maken. Van uit echte feiten vertrekken, is ook een middel om uit de clichés van het genre te blijven. In mijn vorige werken steken ook allerlei experimenten die bijna niemand opgepikt heeft. Zo heb ik o.a een boek zonder terugblik geschreven, wel opgemerkt door vertaler Daniël Cunin. Ik ben de meeste nu zelf bijna vergeten. Mijn romans zijn allemaal thrillers die op waar gebeurde feiten berusten: factionthrillers, uitgezonderd Poetinov dat eigenlijk meer naar het fantasiegenre neigt.

 

● Antwerpen is heel aanwezig in het boek.  Heb je een speciale band met het stukje Eilandje – Meir – Linkeroever/Galgenweel?

Antwerpen is inderdaad nogal aanwezig in mijn boeken. Ik woon zelf in de stad op de Linkeroever en kan daardoor mijn verhalen wat locale kleur bezorgen. En af en toe commentaar geven op de architectuur. Soms geraken architecten niet verder dan een gevel te tekenen zoals kinderen het doen. Maar gebouwen vullen wel de openbare ruimte op wie we allemaal moeten kijken willen of niet. Mochten de bouwpromotoren evenveel goede smaak als geld hebben, de stad zou er veel mooier uitzien.

 

● Robbe Tjerk is onderzoeksjournalist.  Jasmien is commissaris.  Waarom koos je voor deze rolverdeling?

Ik koos Robbe Tjerk als onderzoeksjournalist omdat die in een vorig boek De Straffelozen, dezelfde functie had en daar Jasmien Kraay, de commissaris, heeft leren kennen. De rolverdeling is dus eerder toevallig ontstaan.

 

● Vanwaar de familienaam Tjerk?  Het doet me eerder denken aan een familienaam die in Nederland zou kunnen voorkomen?

Tjerk is de naam van een zangvogel wat ik wel plezierig vind, want iedereen zal hem zeker herinneren.

 

● Waarom worden bijna alle personages bij de familienaam genoemd terwijl Jasmien Jasmien is?

Dat ik Jasmien eerder zelden bij haar achternaam noem, is allicht toeval en dingen die aandachtige lezers opvallen. Ik moet trouwens goed nadenken over namen, want ik weet helemaal niet meer, behalve van de hoofdpersonen, welke in mijn boeken voorkomen.

 

● Gaat er aan het schrijven van een boek veel onderzoek vooraf?  Hoe bereid je een boek voor?

Er gaat aan het schrijven van een nieuw boek inderdaad heel wat opzoekwerk vooraf. Ik schrijf dan ook maar om de twee jaar een nieuw werk. In mijn bureau liggen dan ook stapels mappen gevuld met notities. Ik lees ook nogal wat non-fictie dat zijdelings verband met het thema houdt om te vermijden dat ik zomaar uit mijn nek klets. Vandaar dat ik de belangrijkste naslagwerken ook ergens vermeld. Vervolgens denk ik na over de aanvangsfase en start dan met schrijven. Eens begonnen gaat de rest vrij vlot. Ik ben een trage schrijver en geraak zelden verder dan een pagina per dag.

 

● In hoeverre lijkt Robbe op jou?

Robbe, de mannelijke hoofdfiguur lijkt helemaal niet op mij voor zover ik dat kan inschatten. Hij is soms nogal onvoorzichtig wat ik helemaal niet ben. Een trekje misschien: ik pluis alles graag uit.

 

● En Jasmien?  Werd zij gecreëerd naar het beeld van een bestaand iemand?

Wat Jasmien betreft die is niet naar het beeld van een bestaand iemand gecreëerd. Af en toe doe ik dat wel eens.

 

● Constante in het boek is het wantrouwen, zelfs tussen Robbe en Jasmien.  Ben jij zelf ook een wantrouwig persoon?

De vraag of ikzelf wantrouwig ben, een gevoelen dat nogal in de roman aanwezig is, is wellicht ja. Daarom wil ik over sommige zaken ook ‘een boekje’ opendoen, omdat veel niet is wat het lijkt.

 

● De reis naar Funzi belooft eerst een luxevakantie te worden.  Helaas lopen de zaken anders.  Waarom Funzi?  Spreekt deze vakantielocatie tot de verbeelding van Hubert Van Lier?

Funzi komt in het boek voor omdat het een eiland met twee gezichten is. Ook hier lijkt het niet wat het is. Volgens opzoekingen zou het een wapenopslagplaats verbergen. De mensen die met een onderzoek bezig waren, werden vriendelijk verzocht ermee op te houden. Zij wisten dat een Oekraiens schip met wapens daarnaar afgeleid werd.

 (foto is Funzi, de mooie kant)

● Wat is jouw droombestemming?

Mijn droombestemming? Ik ben jaren geleden naar Zuid-Afrika geweest, het is een prachtig land, maar het is vele uren vliegen en vooral tijdens de nacht. Ik doe gewoonlijk geen oog dicht en dan kom ik geradbraakt aan. Daarom houd ik het laatste jaren bij het zuiden van Frankrijk.

 

●  Robbe verplaatst zich graag per fiets.  Ben jij ook een fervent fietser?  Ga je dan eerder richting Antwerpen of richting Waasland?

Robbe is een gematigd fietser zoals ik. Voor korte afstanden gebruik ik zoveel mogelijk mijn tweewieler omdat het een bijdrage is aan het milieu.

 

 

● In het boek gaat ook nogal wat aandacht naar wat gegeten en gedronken wordt.  Ik stel me zo voor dat jij een levensgenieter bent.  Klopt dit?

In Rode Lippen en Onkruid gaat nogal wat aandacht naar typische drank- en eetgelegenheden in Antwerpen. Het zijn pleisterplaatsen, die een stad een gezicht geven. Als ze van eigenaar veranderen, zou hun naam eigenlijk behouden moeten blijven, zoals in het buitenland. In Siëna kan je nog altijd naar de kroeg gaan waar Steinbeck kwam.  Voor mij is de sfeer van een plaats belangrijk, de rest is meegenomen.

 

● Plutoniumthee, Poetin, de Russische geheime dienst, …  komt het gevaar volgens jou uit die hoek?  Volg je de berichtgeving rond vergiftigingen en gifmoorden van dichtbij?

De Russische geheime dienst houdt mijn boek wel in de actualiteit met opposant Navalny. In dat land loopt er slechts een dunne lijn tussen maffia en politiek. In zulk een staat is niemand meer veilig. Ondanks een stel nadelen moeten we de democratie koesteren, want ze is de enige buffer tegen zowel economisch als politiek machtsmisbruik. Of leven we liever onder verborgen dictaturen zoals Rusland, China, Turkije? Mijn website wordt door vele van die landen regelmatig gecontroleerd.

● Je noemt de wereld een jungle, waar moraal en empathie ver zoek zijn.  Ben je echt zo pessimistisch?  Waarom?

Ik ben helemaal geen pessimist en ik geloof dat Europa een tegengewicht tegen deze vermomde dictaturen kan vormen. Ik was samen met een gezelschap in Rusland. Toen we in Finland terug in Europa kwamen, slaakte iedereen een zucht van verlichting. Het was een illustratie van de vreemde sfeer die er voor een West Europeaan hangt en die iedereen van het gezelschap voelde.

 

● Heb je nog projecten op de agenda staan?  Aan welk ritme schrijf je?

Over enkele weken zal bij uitgeverij Aspekt een verhalenbundel met Nederlandse en Vlaamse auteurs verschijnen, die virussen als onderwerp heeft. Het spannende boek heet: ‘De wraak van de Leegte.’ Van Vlaamse zijde werkten o.a. Benny Baudewyns, Tine Bergen, Dominique Biebau, Luc de Keersmaecker, Peter Franck, Rudi Penne en ikzelf mee. Langs Nederlandse zijde René Appel, Jan de Rooy, Celeste Lupus, René Van Rooij.

 

Hubert, dankjewel voor jouw bereidwillige medewerking aan dit gesprek.  Thrillerlezers! wenst jou nog heel veel schrijfplezier en succes!