Zeven leugens van Elizabeth Kay

 

Titel: Zeven Leugens

Auteur: Elizabeth Kay
Uitgeverij: Ambo|Anthos

Publicatiedatum: juni 2020

Recensie door: Karin

Kraaien: 4

Wat vind ik van de cover?
Een opvallende rode cover, redelijk grafisch. Titel valt op door de richting van het lettertype. Mooie, aantrekkelijke cover, met alles covertekst ‘ze vertellen elkaar alles, behalve de waarheid.’

Wat verwacht ik van tevoren?
Schrijfster Elizabeth Kay heeft jaren ervaring als redacteur bij een uitgeverij, dat is volgens mij mogelijk een pluspunt. Het boek wordt geroemd om zijn psychologische aspect, en dat in combinatie met een thriller klinkt alleszins goed. Ik lees ook nog over een uitstekend plot en huiveringwekkende scenes.

Quotes die ik het vermelden waard vind:

●         Een oude vriendschap is als een touw dat hier en daar versleten is, en op andere plekken dik en verknoopt. De draad van onze liefde was te sleets, te rafelig om het gewicht van de waarheid te dragen.

●         Ik had geen hekel aan hem, maar dat had ik wel moeten hebben. Ik heb hem niet vermoord, en dat had ik wel moeten doen. Hou op. Kijk niet zo naar mij. Schort je oordeel op en luister naar mijn verhaal.

●         Wat ik bedoel, is dat ik liever had gehad dat onze verhalen elkaar niet hadden gekruist, dat er geen inkt van zijn leven op de bladzijden van het mijne waren gekomen, dat we allebei hadden bestaan, maar dan zonder dat onze levenspaden elkaar hadden gekruist.

 

Mijn recensie:
Het eerste wat ik opmerk in het boek is de toch wel opvallende inhoudstafel, een deel per leugen, telkens met een paar hoofdstukken, dan een deel ‘de waarheid’ en dan nog een deel ‘daarna’; ik vind het sowieso al een originele indeling van het boek.

In het begin van het boek vind ik de schrijfstijl vrij apart, Jane somt letterlijk een lijst met heel wat gebeurtenissen op, waarschijnlijk om het verleden te kaderen. Het lijkt of je rechtstreeks door Jane wordt aangesproken en bovendien zegt ze regelmatig waarom ze dat nou precies vertelt en dat je bepaalde zaken moet onthouden omdat die nou net belangrijk zijn.

Psychologisch is dit verhaal zeker, maar wordt ook de waarheid verteld?

Naarmate het verhaal vordert, merk ik dat ik mijn mening rond Jane begin te herzien en dat ik ook begin te twijfelen aan wat nu al dan niet waarheid is, de waarheid lijkt immer te zullen kantelen. En daardoor blijf ik uiteraard heel nieuwsgierig waar dit naar toe gaat. Het is dan misschien wel niet nagelbijtend spannend, het is eerder onderhuids en bouwt duidelijk op naar een apotheose. Je voelt aan dat er vast en zeker nog wel iets gaat te gebeuren, maar zal dat effectief ook zo zijn? Dat moet je uiteraard zelf ervaren.

Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen, het verhaal is zeer onderhoudend geschreven met een mooie opbouw, maar misschien toch niet helemaal echt een thriller, eerder een spannende psychologische roman.
Ik geef ‘Zeven Leugens’ graag een eindscore van 4 kraaien.