Verdraaid van Steve Cavanagh

Titel: Verdraaid

Auteur: Steve Cavanagh

Uitgeverij: Luitingh Sijthoff

Publicatiedatum: februari 2020

Recensie door: Tamara

Kraaien: 3,5

JT LeBeau is een succesvolle thrillerschrijver met geweldige verkoopcijfers. Alleen weet niemand wie hij is, ondanks talloze pogingen om zijn identiteit te achterhalen; door de media, uitgevers en anderen. LeBeau is beroemd en berucht om zijn moorddadig goede plotwendingen die niemand ooit ziet aankomen.
Maria denkt te weten wie LeBeau is, maar ze is gewaarschuwd, net als de lezer. Voordat je dit boek gaat lezen, wil LeBeau dat je drie dingen weet:
1. De politie wil me aanklagen voor moord.
2. Niemand weet wie ik ben. Of hoe ik het heb gedaan.
3. Als je denkt dat je weet wie ik ben, kom ik hierna achter jou aan.
Als je dit boek uit hebt, dan weet je: de waarheid is verdraaid...

 “Er belandde nog meer bloed op hem en haar lichaam begon te stuiptrekken.”

Na het dichtslaan van dit boek had ik meteen het idee dat dit boek helemaal het einde wordt gevonden of gewoon mwah. Ik val onder de laatste categorie.

Het verhaal zelf is erg origineel, dat moet ik toegeven. Maar ik vond het jammer dat sommige dingen vrij snel bekend werd gemaakt, soms wel iets dat tegen het langdradige aanhing. Het einde was wel een beetje verrassend. In dit boek is niets wat het lijkt.

Het verhaal begint gelijk goed, de opmerking van de auteur deed mij meteen al een beetje wiebelen op de bank. Dit beloofde wat!! Gaandeweg begon dat gewiebel af te nemen en langzaam over te gaan in boek wegleggen, oppakken, wegleggen, oppakken... ik vond het geen verhaal om in 1 ruk uit te lezen. Doordat er in het begin al veel dingen wordt prijsgegeven, miste ik echt het “wauw- effect” bij het plot. Het plot weegt voor mij heel zwaar. Een boek kan steengoed zijn, maar als het plot bagger is dan zakt meteen de waardering voor het boek.

De karakters in het boek blijven voor mij wat oppervlakkig. Met geen ééntje had ik een diepgang.

Sommige verhaallijnen, zoals de het naakte lichaam wat jaren geleden gevonden is, ging als een rode draad door het verhaal. Vervolgens denkt Dole het antwoord gevonden te hebben, maar dit wordt vervolgens niet uitgewerkt. In theorie blijft het een puzzelstukje wat boven de puzzel blijft zweven. Maar ook waarom Paul zijn eigen broek nat gegooid heeft. Ik kon nergens weer terugvinden waarom hij dat gedaan heeft. Maar ook feit dat de kelder hier en daar betonplekken had en weinig onverharde bodem. Als leek zou ik juist afvragen wat er dan onder de stukken beton verstopt zou zitten. Maar beide agenten deden er niets mee.

Ook denkt de moordenaar terug aan al zijn moorden, maar het zijn er te veel om zijn boeken te vullen die hij geschreven heeft maar ook waarom had hij ze vermoord...? Kortom, veel meer vragen dan antwoorden voor mij bij dit boek. Dit boek krijgt van mij 3,5 kraai maar dat is omdat hij van mij 5 kraaien kreeg voor de originaliteit, anders had hij het echt niet gered om tot een voldoende uit te komen.

Jammer, want de meeste recensies zijn veruit lovend, tot bejubelend goed.

Spanning: 3

Originaliteit: 5

Psychologische ontwikkeling personages: 3

Leesplezier: 3

Schrijfstijl: 3

Plot: 4