woensdag 12 februari 2020

Zoutzuur van Peter J.M.L. Bernink


Titel: Zoutzuur
Auteur: Peter J.M.L. Bernink
Uitgeverij: Palmslag
Publicatiedatum: december 2019
Recensie door: Tamara
Kraaien: 1

In het najaar van 1994 wordt de 24-jarige Doortje van Capel op weerzinwekkende wijze vermoord. Verminkt, overgoten met zoutzuur en levend begraven. De moord wordt nooit opgelost en raakt vervolgens als cold case in de vergetelheid.

Twintig jaar later wordt oud-neuroloog en speurder Bert Koch door de ouders van Doortje gevraagd een allerlaatste poging te doen de moord op hun dochter op te lossen. Dan blijkt dat in 2004 in Deventer een identieke moord heeft plaatsgevon­den. Eveneens onopgelost. Koch bijt zich vast in beide moorden ondanks tegenwerking van de politie. Het onderzoek leidt naar de schimmige wereld van afpersing, identiteitsfrau­de en cybercriminaliteit. Als nog twee moorden plaatsvinden en Koch inmiddels het doelwit van de moordenaar is geworden, is een oplossing verder weg dan ooit.

“Daarna, tijdens het gillen, met het waterpistool zoutzuur in haar ogen spuiten.”

Ik ben inmiddels al een half uur bezig om de eerste zin neer te zetten. Hoe ga ik dit goed aanpakken? Aan de hoeveelheid kraaien (of beter gezegd 1) kan je al wel zien dat dit geen topper is geweest voor mij! Ik zal het zo kort mogelijk proberen te verwoorden waarom ik dit boek niet zal aanbevelen...

Om met iets positiefs te beginnen: De cover is ontzettend mooi gevonden. Je kijkt omhoog met om je heen aarde en boven je hangt een schep met aarde.

En dan nu het verhaal. Het verhaal zelf zit stikvol fouten. Zowel spelfouten als slordigheidsfouten in het verhaal.
De personages zijn vlak en komen totaal niet tot leven. Ook omdat er veel namen voorkomen in het boek, is het nog wel eens lastig onthouden wie nu precies wat deed. Ook krijgen sommige personen een halve pagina aan podium en verdwijnen dan weer.

Het idee dat een simpele neuroloog is aangesteld als adviseur van de politie, vind ikzelf erg ongeloofwaardig. Eentje die zich volledig stort op de zaak, onderzoekt de simpelste dingen die een recherche standaard hoort uit te voeren.
Bij zijn secretaresse kreeg ik een zwaar dejavu gevoel. Zij werd neergezet als een mengelmoesje van Lisbeth Salander (Stieg Larson) en Holly (mr. Mercedes).

Het verhaal was op sommige punten een beetje op het kinderlijke af (wanneer je even het zoutzuur niet mee rekent). Ik noem nu even een paar voorbeelden:

De moordenaar wilde even een angstaanjagende mail sturen om Lenie te laten stoppen met zoeken:
(Bedenk even dat zij voorheen “meesteres” was van Darkweb en smerige dingen heeft gedaan).
“Als je leven je lief is, stop je met wroeten.” Jaja, die komt even hard binnen of niet dan!? Maar het werkt ook nog, want de dames waren doodsbang voor het mailtje...
Net als: Met Moros valt niet te spotten!

De eigenaar van een bruin café, grijs haar in een staart, bruiner dan zijn eigen café, met bruine ogen, donkerbruine kleding en hij heet... Jawel Frits Bruin.

Maar ook de afsluiting van sommige hoofdstukken zijn voor mij tenenkrommend.
Als in: Hij gaf Nyx door wie Spelonk was en zijn adres. Dat had hij beter niet kunnen doen.
Of: Koch voelde zich blijkbaar veilig. Voelde.
Of: opmerkingen als: Maar nu die vervloekte Koch, die moest gewoon dood!
Maar ook een chirurg die na een levensbedreigende operatie naar Koch loopt en zegt: De linkerslagader was ook bijna geraakt, kwestie van een millimeter OFZO.
...en ga zo maar door en ga zo maar door.

Maar sommige dingen klopten ook gewoon niet. De vrouw die ontvoerd werd en achterin een busje vastgebonden lag, wist precies dat ze er een half uur in had gelegen.
Iemand een flinke beker zoutzuur laten drinken en bij autopsie maar een paar gaatjes in de maag hebben. Niet alleen je slokdarm wordt volledig weggebrand maar je maag ook. En de ongelukkige vrouw leefde ook nog volgende dag en werd levend begraven en overgoten met zoutzuur...(en ja, in deze volgorde staat het in het boek!)
Ik kan heel goed beelden denken... maar deze zin heeft mij ongelogen 10 minuten laten schateren van het lachen.
Koch: Neem mij en laat haar gaan!” En terwijl Koch dit zei, was de moordenaar al om haar heen gelopen. Ik zie dus een man staan met een mes, die rustig om iemand heenloopt om het mes aan de keel te zetten... Diegene staat het ook gewoon toe, ondanks dat zij aan gevechtstrainingen doet.

“Hij kon geen vriendinnetjes krijgen, zijn vader lachte erom. Pas toen hij 11 was... Nou sorry hoor maar een jochie van 10 en jonger hebben niet op die manier vriendinnetjes, laat staan dat ze die mee naar huis nemen en voorstellen aan zijn vader!
Maar ook op de middelbare kwam hij in aanraking met verkeerde vrienden die vrouwen zag als hatelijke wezens... SERIEUS??!! Je bent net een jaartje 0f 13- 14 en dan tref je alleen maar zulke jongens? Nee, de ongeloof spat ervan af. Als het nu een opleiding later zou zijn geweest, had het wellicht nog gekund.

Het mooiste vond ik dat de moordenaar €1000 zonder handschoenen had gegeven aan iemand (zonder spoiler haha), vermoord hem en bedenkt tijdens de vlucht dat hij het geld had laten liggen. En je raad het al... Het geld wordt niet meer genoemd. Het is niet gevonden, niet vernietigd.. gewoon POEF foetsie, verdwenen, weg....

De moordenaar mengde het zoutzuur met iets waardoor het nog gevaarlijker werd. Hij had wel opgelet bij scheikunde. Al vraag ik mij nu nog steeds af waarmee hij het mengde.... Volgens de deskundige was het gewoon zoutzuur wat je in de bouwmarkt kon kopen en tegen het einde zat er wel iets in, maar dat had niets met scheikunde te maken! Laat staan ooit ergens genoemd.

Kortom, het verhaal is niet alleen erg voorspelbaar, net als de reden waarom hij is gaan moorden, maar ook gewoon tenenkrommend. Dit nodigt voor mij niet uit om nog een ander boek van hem op te pakken. Het verhaal pakte gewoon niet, zoog mij er niet in en hield mij ook niet vast.
Eigenlijk bij de rechtbank werd het wel interessant, maar ook hier bleef wat open. Waarom de advocaat er niet was en zijn zoon het pleidooi moest voeren. Geef dan ook aan WAAROM hij er niet was! Maar ook waarom hij na 20 jaar ineens weer is gaan moorden. Wat heeft hij in die 20 jaar gedaan? Je gaat me niet vertellen dat hij in die 20 jaar geen vrouw is tegengekomen.

Weet je, je kunt een boek wel “gruwelijk” maken door er zoutzuur aan toe te voegen, maar zorg er dan ook voor dat alles klopt, lekker loopt en goed geschreven is. Anders glipt het weg, als zoutzuur door een slokdarm.


Spanning: 2
Originaliteit: 2
Psychologische ontwikkeling personages: 1
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 2
Plot: 1


Geen opmerkingen:

Een reactie posten