Je zal geen kwaad doen van Barbara Baraldi

Titel: Je zal geen kwaad doen.

Auteur: Barbara Baraldi

Uitgeverij: Xander Uitgevers B.V.

Publicatiedatum: mei 2018

Recensie door: Tamara

Kraaien: 4,5

Ooit was Aurora Scalviati de beste politieagent van haar team. Maar na een traumatiserend politieonderzoek wordt ze geplaagd door schuldgevoelens en wordt ze overgeplaatst naar het rustige Italiaanse dorpje Sparvara. Die rust blijkt echter schijn. De dag dat Aurora aankomt, wordt er een gruwelijke moord gepleegd. De muren van het huis van het slachtoffer zijn beschreven met bloed, in de onheilspellende woorden "Je zal geen kwaad doen”.
Aurora is ervan overtuigd dat dit slechts het begin is van een reeks gruwelijke moorden en dat de bloederige boodschap een aanwijzing is. Niemand luistert echter naar haar. Al snel begrijpt Aurora dat ze buiten het boekje zal moeten gaan en haar intuïtie zal moeten vertrouwen als ze deze zaak wil oplossen en meer slachtoffers wil voorkomen… 

“De eersten die het raam uitgegooid werden, met de strop strak om de keel, waren de twee kinderen van de boer.”

De achterkant van dit boek verraadde voor mij weinig wat voor soort dit boek zal zijn. Mijn eerste indruk was ook eerlijk gezegd: MWOAH.. Niet dat ik met tegenzin ging lezen, maar echt super enthousiast was ik ook niet. Maar oh, wat heb ik mij daarin vergist! Van begin tot het einde hield het boek mij vast. Alle ingrediënten waar ik zo van hou, zijn in dit boek verwerkt. Hier en daar wat hak- en snijwerk. Lijken die verminkt worden, de moordenaar die elke keer binnen hand bereik is maar toch ook weer heel ver weg. Pas op het laatste lees je wie nu achter deze moorden zit (en ik had het niet geraden!!). Een vleugje liefde (van 1 pagina haha) en een getraumatiseerde agent.

Al moest ik wel even wennen aan Aurora (en haar naam). Ik had een beetje moeite met hoe zij wordt neergezet. Ze is echt heel starrig en ziet overal het negatieve van in. Zij is echt eentje die je mag of niet. Als je haar niet zou mogen, zal je het boek ook niet kunnen uitlezen vrees ik.

Aurora is het gehele verhaal aan het vechten. Vechten met zichzelf, haar demonen maar ook vechten tegen anderen. Gezien haar verleden is het ook wel begrijpelijk, maar het had van mij wel een tandje minder gemogen.

Er komen best veel namen voor in dit boek, ook niet echt alledaagse namen, wat voor mij af en toe ervoor zorgde dat ik de draad even kwijt was. Wie was die persoon nu en zijn functie/ rol in het boek?  Maar wellicht ligt de verwarring meer aan mij haha. Aangezien ik nogal een chaootje ben in mijn hoofd en met dit boek moet je je aandacht er wel bij houden.

Het enige wat ik minder vond, waren de hoofdstukken waarin je terug gaat naar 1349 en je in de tijd van de pest en hekserijen zit. Het was leuk om te lezen, maar voor mij had het totaal geen toegevoegde waarde.

Toch was dit boek voor mij een heerlijk verhaal. Als je, net als ik, van gruwelijkheden houdt maar verpakt in een goed verhaal kan ik je dit boek echt aanbevelen. Hou je er totaal NIET van, laat het dan echt liggen want het bloed zal aardig vergieten in dit boek.

Het einde van het boek belooft een vervolg te worden en ik hoop echt meer van haar te mogen lezen!

“Zijn benen waren losgemaakt van zijn bovenlichaam, zaten alleen nog vast met wat resten van het bindweefsel, dubbelgevouwen en zo tegen zijn buik aangelegd dat het leek of hij op zijn hurken zat.”

Spanning: 4

Psychologische ontwikkeling personages: 5

Leesplezier: 4

Schrijfstijl: 4

Plot: 5