Felicita schreef meerder boeken, maar onlangs kwam Ravage uit. Waar gaat haar boek over?
Om haar zwangere zus te ontlasten én om het gemis aan kinderen te compenseren, neemt Charlotte Zwanenburg de hond van haar zus in huis. Direct na aankomst neemt de hond de benen. Het is het startsein van een koortsachtige zoektocht. Gaandeweg zoekt de hele familie mee. De tocht maakt pijnlijk duidelijk hoe er werkelijk over elkaar gedacht wordt. De verhoudingen komen onder hoogspanning te staan, irritaties worden ruzies en verzwegen waarheden komen aan het licht. Voor Charlotte hebben die verstrekkende gevolgen.
Deze week is Felicita bij ons Op de thee en beantwoordt de vijf vragen.
Deze week is Felicita bij ons Op de thee en beantwoordt de vijf vragen.
*In welke eeuw had je graag
willen leven?
Goh
dat is een moeilijke vraag. Ik denk dat ik in de juiste eeuw geboren ben. Als
vrouw heb je in deze eeuw toch duidelijk een betere positie dan zelfs in de
vorige eeuw. In vorige eeuwen was het schrijverschap voor vrouwen ook niet zo
vanzelfsprekend weggelegd als heden ten dage. Als je dit buiten beschouwing zou
laten en je kijkt naar de mooie kant van bijvoorbeeld de 19e eeuw, dan spreekt
de tijd waarin de Brontë zusters schreven en leefden mij aan, maar ook de twintiger
jaren van de vorige eeuw. Je merkt het, kiezen is niet mijn sterkste kant.
*Met welke beroemdheid zou jij een kopje thee willen drinken?
Ha
ha ha. Dit is een makkie. Idris Elba!
*Waar zou je het liefst 10 minuten gratis winkelen?
In
een winkel waar ze bontvrije en diervriendelijke mode verkopen van hedendaagse
modeontwerpers.
*Wat is de mooiste plek die je ooit hebt bezocht?
Met
stip Capri in Zuid Italië. Wie weet vraag ik ooit een beurs aan om in het huis
van Axel Munthe te kunnen werken aan een roman. Voorwaarde is dan wel dat mijn
honden met mij mee mogen.
En
mijn wens is ooit nog eens naar Lapland te gaan en daar het noorderlicht te
zien.
*Wat is jouw favoriete sprookje?
De
sprookjes van Oscar Wilde vind ik geweldig. Ze raken mij stuk voor stuk. Het is
dan ook moeilijk kiezen. Ik ga voor De Gelukkige prins. Dat sprookje ontroert
mij nog steeds ten diepste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten