Boekpresenatie Moordenaarsstorm van Ingepenburg

Op een maandag vanuit het Brabantse naar Amsterdam. ‘s Avonds vond er een boekpresentatie plaats, maar eerst overdag al vroeg afgesproken met een goede vriendin uit het Friese land. Zoals we de volgende dag al zeiden: we hadden ook op de maan kunnen afspreken want veel hebben we niet gezien. Het was na het treinen de hoogste tijd voor koffie dus gaan we even de kleinere straatjes in. Schijnbaar worden er in Amsterdam heeeeeeeeeeel veel pancakes gegeten, want het stikte er van die zaakjes waar je die dingen kon eten. Maar beter: Dunkin Donuts in beeld. Slecht ja, maar zo lekker en bij mij maakt het toch niet meer uit. Het werd een Unicorn, maar eerlijkheid biedt mij te zeggen dat er daarna kleine donutjes verschenen. We hebben zo lang zitten tetteren!

Dat er gewoon weer een ronde koffie kwam. Nu heb ik de tic dat ik uren over boeken kan praten en zij trouwens ook. Dat onderwerp kwam pas later op gang toen we in boekhandel Scheltema rondliepen. Het is daar zo  ontzettend groot, namelijk vier grote afdelingen. Het leukste vind ik om in de thrillershoek altijd wel boeken te ontdekken waarvan ik nog nooit heb gehoord. Als ik ze al niet ken qua titel, hoeveel mensen hebben dat boek dan wel ergens voorbij zien komen. Linda en ik zijn beide veellezers, maar we stonden soms echt verbaasd te kijken naar boeken van 2018.

Remco en Inge

Ook natuurlijk keurig langs de literatuur en de tijdschriften en toen was het wel weer tijd voor koffie en soep. We hebben samen maar 1 boek gekocht en dat was nog om een speciale reden ook.

Bij de roltrap komen we Remco Volkers tegen, de literaire agent van Inge Ipenburg en we kwebbelen even over oude honden en verdwenen katten. Dan hup naar verdieping 4!

En dan constateer ik toch iets geks bij mezelf: ik ben helemaal geen tv freak, maar dan zie je wat mensen en denk je van heeee, dat is die van.... Oh en die daar... Och en daar Simone Kleinsma. Ik vind het echt stom van mezelf, dat ik toch even kijk. Echt zo'n provinciaaltje. Ach..

Inge houdt een heerlijke speech waar ze ook voorleest uit haar notitieboekjes die ze volkrabbelde voor het boek Moordenaarsstorm. De vrouw spreekt ook luisterboeken in en dat kan ik mij heel goed voorstellen, wat een fijne stem. En ze kan gewoon performen: staat daar op haar gemak te praten en bezorgt mensen regelmatig een lach op het gezicht. 

Het eerste exemplaar wordt uitgereikt aan Simone Kleinsma. Ze zaten bij elkaar in een klas van de theateropleiding. Ze begonnen met 7 mensen en eindigden daar met alleen hun twee. Wat zij daartoe zelf gedaan hebben, blijft in het midden. Inge schreef toen alle teksten en samen traden ze op. Simone had ook een cadeautje voor Inge en dat was dus een foto uit die tijd.

Daarna mochten we aan de drank en stond er al veel volk voor een gesigneerd exemplaar. Ik was aan het rondspieden of ik een vriendin zag, waarvan ik wist dat die zou komen. Vroeger toen ik nog heel veel jonger was, zat ik bij de schoolkrant en interviewde toen alles wat los en vast zat zeg maar. Sylvia had toen een rolletje in Zeg eens AAA (herinnert u die nog) en die ontmoeting was zo leuk dat we contact zijn blijven houden. Inmiddels al 30 jaar. Mooie herinneringen aan onze bijzondere ontmoetingen zoals middenin de nacht onderuit zitten terwijl de ander op piano nummers speelt en zingt, of je vlakbij huis ontvangt door accordeon te staan spelen op de gracht. Ik word altijd vrolijk van haar. Het spiedende oog ontdekt haar (nog) niet, maar ontdekt wel mijn andere favoriete Amsterdamse boekenmevrouw. Ik spurt door de mensen heen naar Janneke Siebelink. Altijd leuk en gezellig en een gemeende interesse. Hopla, en daar schiet Sylvia voorbij.

Ook zie ik Ika Gerritsen voorbij lopen. Die blijkt bij de uitgeverij van Inge te werken en jammer genoeg, als ik het goed heb gehoord gaat een nieuw boek er echt niet komen. Terwijl haar debuut zeer goed ontvangen is.

Janneke en Sylvia

De avond eindigen we bij Remco en voeren gesprekken over het opblazen van kikkers (naar aanleiding van of je beesten wel of niet dood moet willen laten gaan in boeken), over de misdaden in Breda en Amsterdam (volgens Remco is het veiliger, maar Sylvia denkt dat ze het in Amsterdam niet snel meer bijzonder vinden wat er gebeurd), kortom: bijzondere onderwerpen bij een borrel. 

Bijna als laatsten de zaak uitgeveegd, gaan we over een lekker zonnig Dammeke terug naar het station. De terugreis bestond uit een Italiaan, Zweed en Engelsman die...over thrillers kletsten, heel apart.

Snel thuis mijn huidige boek uitlezen

en beginnen in Moordenaarsstorm.