De stille patiënt van Alex Michaelides

Titel: De stille patiënt

Auteur: Alex Michaelides

Uitgeverij: Cargo

Publicatiedatum: februari 2019

Waardering: vijf kraaien

De Stille Patiënt – of hoe een debuut je niet snel meer los kan laten.

Het boek De Stille Patiënt dook voor mij plots op. Mensen begonnen erover te praten, de stille trom werd een luidere trom, en die trom begon alsmaar luider te klinken. Uiteraard gebruiken uitgeverijen graag de termen ‘Debuut van het jaar’ en is dit zelden waar, maar in het geval van Michaelides zou dit wel eens kunnen kloppen.

Zelden heb ik een boek gelezen dat ik kost wat kost op één dag uit wilde. Ik begon eraan op een rustige zondagochtend en heb doorgelezen tot een stuk in de avond, want het moest uit. En het fijne was ook dat mijn theorie over het plot deels klopte, en deels ook niet, waardoor ik aangename verrassingen te verwerken kreeg op het einde van het verhaal. Maar daarover later meer.

De officiële tekst:

Zij is de enige die weet wat er gebeurd is.
Ik ben de enige die haar kan laten praten.'

Alicia Berenson lijkt een perfect leven te leiden; ze is kunstenaar, gelukkig getrouwd en woont in een prachtig huis in een goede buurt in Londen. Maar als haar man op een avond thuiskomt doet ze iets verschrikkelijks: ze schiet hem vijf keer in het gezicht. Sindsdien zwijgt ze.

Alicia's weigering om te praten, of een verklaring te geven voor haar daad, maakt de moord op haar man tot een mysterie dat tot de verbeelding spreekt van media en publiek. Haar kunst wordt onbetaalbaar, terwijl Alicia zelf ver van alle media in een psychiatrische inrichting is opgenomen.

Psychotherapeut Theo Faber heeft lang moeten wachten voor hij de kans krijgt om Alicia te behandelen. Hij is vastbesloten Alicia aan het praten te krijgen en het motief voor haar daad te achterhalen. Maar met zijn vastberaden zoektocht naar de waarheid brengt hij ook zichzelf in gevaar.

Dit is de omschrijving van het boek en het past wel zeer goed bij de uiteindelijke inhoud. Het boek vertelt een paar verschillende verhaallijnen die vakkundig door elkaar heen weven, tot je ontdekt wat er echt gebeurd is die nacht dat Alicia Berenson haar man in het gezicht schoot. Je voelt vanaf de eerste letter aan dat er veel meer aan de hand is dan dat, dat Alicia voor talrijke redenen zwijgt. Het bijzondere aan dit verhaal is dat je het grotendeels door de ogen van Theo Faber, het hoofdpersonage, meemaakt. Het verhaal wordt namelijk vanuit zijn standpunt verteld, met regelmatige referenties naar het dagboek van Alicia, waarin ze neerschreef wat er gebeurd is die fatale nacht.

Die bijzondere vertelstijl vraagt gewoon dat je blijft doorlezen, omdat je mee wil puzzelen aan een ingewikkelde puzzel die langzaamaan in elkaar gestoken wordt.

Verwacht geen bloed en gruwelijke dingen, maar een verhaal over relaties, verdriet en passie, op een mooie manier verteld, met de nodige spanningen en raadsels om je het hele boek bezig te houden. Verteld in een stijl die je meesleept, waardoor je écht wel zo snel mogelijk wil weten wat er nu écht die nacht is gebeurd.

De Stille Patiënt staat in mijn huidige top drie van het jaar, met stip op 1. Het is een boek dat vele soorten publiek zal aanspreken, in de stijl van psychologische thrillers die je even van je af moet schudden na het lezen.

Een zeer sterk, zoniet ‘het debuut van het jaar’-debuut. Maar het jaar is nog jong. 😊

5 kraaien, zonder enige twijfel.