Tamara naar de Thrilleravond!

Zaterdag 18 November was ik in Heerlen aanwezig op de ‘Thrilleravond’ in de bibliotheek. Omdat ik altijd nog eens een thriller wil schrijven, en gewoon omdat ik wat boeken had die ik wilde laten signeren.  Oh en niet te vergeten dat thrillers mijn favoriete boeken zijn. De ‘line-up’ loog er niet om: Michael Berg, Charles den Tex, Corine Hartman, Joyce Spijker , Toni Coppers , Henry de Hoon en een politieagent. Terwijl ik om me heen keek in de zaal vielen me nog wat bekende gezichten op. Yvonne Franssen en Soraya Vink zaten ook in het publiek. Oh ja, en mijn vriendin naast me, want mijn man krijg ik met de beste wil van de wereld niet mee naar boeken-evenementen.

Nu zou ik natuurlijk stap voor stap alles kunnen opschrijven wat iedereen gezegd heeft, welke tips ze hebben gegeven en wat we allemaal gehoord hebben, maar dan heb ik daar voor júllie gezeten en niet voor mezelf. Een avond als deze verdiende veel meer publiek dan wat er nu zat en ik hoop natuurlijk iedereen enthousiast te maken voor de volgende editie, zodat je zelf kunt horen hoe interessant het is. En het was eens wat anders dat het in mijn eigen Heerlen was en ik er niet zoals normaal minimaal anderhalf uur voor onderweg ben. Maar voor een tipje van de sluier: Elke auteur las een stukje voor uit een boek van iemand die ze bewonderen, en daarna een stuk uit hun eigen boek. Ik herkende die van Corine Hartman meteen, zij las namelijk de eerste regels uit Misery (Stephen King) voor. Ik zat nog net niet op mijn stoel te wippen. Toen daarna ook nog Thomas Olde Heuvelt’s Hex aan de beurt kwam was ik helemaal blij. Ik wist waar hij het over had. Maar dat is voor jullie misschien niet zo interessant.

Toni Coppers bleek voor het eerst een lezing in Nederland te geven die avond. Ik had nog nooit van hem gehoord maar in België schijnt hij heel groot te zijn. Ik heb een van zijn boeken besteld, omdat ik erg benieuwd ben geworden. Charles den Tex kreeg er een fan bij (Mij, want ik kan uren naar die man luisteren. Het charisma, zijn stem, de hele persoonlijkheid, ik had nog geen letter gelezen of ik dacht: Ik wil meer van die man weten.) , Corine Hartman vertelde dingen die zo herkenbaar waren dat ik zat te knikken (Voornamelijk over het schrijfproces zelf) en ik was te afgeleid door haar laaaaaaaaaange benen en hoge hakken om ook maar een woord te horen van wat Joyce Spijker vertelde.
Henry de Hoon vertelde over zijn boek ‘Lost in Londen’ , waar ik inmiddels wel benieuwd naar ben, en voor ik het wist was de avond alweer voorbij.

 

In de pauze trok ik mijn boeken uit mijn tas en m’n vriendin klaagde dat ze stonken. Stinken? Oude boeken geur? Ben jij helemaal gek geworden?! Net op dat moment kwam Charles den Tex voorbij lopen (Wat een geweldige man is dat zeg! Had ik dat al gezegd?) en ving het gesprek op, waarop ik zei ‘Nou, ruik zelf maar! Dat stinkt toch niet?’ Ik duwde hem mijn boeken onder zijn neus en hij gaf me gelijk. Nee, ze stonken niet! 1-0 voor mij. Ik heb een ontzettend grote schrijver aan mijn boeken laten ruiken. (Over ‘indruk maken’ gesproken…) Ik liep door, en maakte een praatje met Michael Berg die mij met mijn contract bij LS feliciteerde en mijn boeken signeerde. Ik had er drie bij me, alle drie dezelfde, die ooit gratis bij Veronica Magazine zaten. Hij vertrok geen spier. Maar toen!!

Ik zal geen naam noemen over de volgende persoon, maar die was net in gesprek met een paar dames dus ik bleef netjes op mijn beurt wachten. Persoon draaide zich om, stak de hand uit naar mijn boek en zei ‘O! Dit is een oude!’ (Dat kan best, ik had ‘m in de kringloop gekocht..) Sloeg het boek open, en zag de prijs van de kringloop. ( €1 ) Gezichtsuitdrukking veranderde, lach verdween, ik hoorde ‘Ow…’ en kreeg nog net mijn handtekening in het boek maar volgens mij niet meer van harte. ‘Die was not amused’ hoorde ik naast me. Dus een tip: Er zíjn mensen die er niet heel blij mee zijn als hun boeken ipv weggegooid te worden bij een kringloop of rommelmarkt terechtkomen dus wil je zelf ooit zo’n boek laten signeren: Gum het prijsje uit of peuter de prijs eraf! Of je moet geluk hebben en zo iemand als Michael tegenkomen. Als die al teleurgesteld was, liet hij het niet merken.

Na afloop (We liepen meer dan een half uur uit, het was echt interessant) hebben we nog even rondgekeken en heeft mijn vriendin nog even een praatje gemaakt met de politie agent -Die trouwens hartstikke gore dingen vertelde over lijken, of het wegwerken van lijken en over hoe bepaalde dingen ruiken…- gingen we naar huis. Daar begon ik een ontzettend lang verhaal te typen over de avond en wat iedereen gezegd had.

Dat heb ik ondertussen al gewist en in plaats daarvan heb ik dit geschreven. Een prachtig verhaal over niets, of in elk geval met de tip dat je prijsjes uit kringloopboeken maar beter eruit kunt gummen voor je het boek laat signeren.

Volgend jaar ga ik weer!